«Σκαλίζοντας το ξύλο, σμιλεύοντας τη μνήμη»
«Την ώρα του στάλου, όταν όλα ησυχάζουν, ο τσοπάνος πιάνει τη σμίλη και σκαλίζοντας το ξύλο αφήνεται στους λογισμούς του. Και ο κόπος του κοντά στα πρόβατα κρατά το χωριό ζωντανό και ο λόγος του απέριττος γράφει την ιστορία του»… Είναι μία χαρακτηριστική εισαγωγή της μοναδικής, πρωτότυπης και απόλυτα ενδιαφέρουσας…