Για μία ακόμα χρονιά συζητάμε για ένα έργο ανάπλασης στην περιοχή της συνοικίας της Καλούτσανης ως πέρα την περιοχή κοντά στη Μητρόπολη. Λογικά κάποια στιγμή θα γίνει και το έργο, αφού έχουν γίνει και στο παρελθόν παρεμβάσεις στην περιοχή. Ίσως να χρειαστεί να επέλθει κάποτε κι ένα κλίμα συναίνεσης και σύνθεσης στο δημοτικό συμβούλιο μεταξύ των δύο παρατάξεων που κατά βάση προέρχονται από την παλιότερη παράταξη υπό τον Φίλιππα Φίλιο που διοίκησε τον Δήμο για να ακολουθήσουν οι θητείες του Θωμά Μπέγκα και του Μωυσή Ελισάφ και ξανά τώρα του Θωμά Μπέγκα. Το πολιτικό ζήτημα βαραίνει ενίοτε τις συνεδριάσεις των δημοτικών οργάνων. Κλείνει η παρένθεση.

Μεγάλωσα σε αυτήν την περιοχή, μεγάλος πια μετακόμισα και για μία περίοδο και ακόμα που και που την περπατάω. Ουδέποτε κατάφερε να πάρει τα πάνω της η συνοικία και έμοιαζε ξεχασμένη από τον Δήμο. Το μεγάλο χτύπημα ήρθε με τη μεταφορά του ΚΤΕΛ γιατί έχασε την κίνηση, αλλά αυτό που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ως ενίσχυση είναι έργα χαμηλής έντασης και μικρού ορίζοντα την ώρα που δεν είχε την δύναμη της αγοράς και της τοπικής οικονομίας που είχαν άλλες περιοχές. Ο συνδυασμός αυτών των διαφορετικών παραγόντων την έφερνε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τις προτεραιότητες του Δήμου για το κέντρο, το οποίο απέχει… πέντε λεπτά ή άλλες περιοχές που αναπτύχθηκαν ως περιοχές κατοικίας.

Η Καλούτσανη και η γύρω περιοχή, ιστορικός πυρήνας της πόλης των Ιωαννίνων και τόπος κατοικίας για ένα ζωτικό και πολύμορφο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, δικαιούνται ένα πολύ καλύτερο μέλλον και μίας πολύ καλύτερης και αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης από τον Δήμο. Ίσως η ανάπλαση του Τζαμιού να δώσει μια ώθηση. Θα δείξει.

Απαιτείται, όμως ένα πολύμορφο σχέδιο ανάπτυξης, πολύ μεγαλύτερο από το σχέδιο ανάπλασης των «πολιτιστικών διαδρομών» που συζητείται τόσα χρόνια. Χρειάζεται να γίνει ένας τόπος για να ζεις ποιοτικά, αλλά και να προσελκύει τη σύγχρονη μικρή επιχειρηματικότητα, υπηρεσίες κρατικές και ιδιωτικές, γραφεία γιατρών, δικηγόρων και μηχανικών, καλλιτεχνικές ομάδες, μετανάστες, νέους. Είναι μια καρδιά της πόλης που επιμένει να αναπνέει και ας μοιάζει σχεδόν ξεχασμένη από τις τοπικές αρχές και τα μεγάλα τους σχέδια.

Μπορεί να μην υπάρχουν πια τα σκαλάκια που την ένωναν σε δύο λεπτά με την πλατεία, αλλά υπάρχουν σίγουρα πολλές άλλες συνδετήριες διαδρομές με την ανάπτυξη και την πορεία προς ένα καλύτερο μέλλον.