Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την εμπνευσμένη εκδρομή που επιτυχημένα πραγματοποιήσαμε με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λακκωμάτων, στα πλαίσια ενός χορευτικού φεστιβάλ στην Ιταλία.

Όλα έγιναν στις αρχές Ιουλίου και συγκεκριμένα από 4 Ιουλίου έως 9 Ιουλίου.

Η αφετηρία του ταξιδιού ήταν η πλατεία των Λακκωμάτων, ένα ζεστό μεσημέρι στις 4 Ιουλίου.

Με συνέπεια και χαρούμενη διάθεση άρχισαν να καταφθάνουν οι  χορευτές και συνοδοί ταξιδιώτες με τις βαλίτσες τους, τα σακίδιά τους, τις φορεσιές τους, τα εδέσματα τους. Προσεκτικά  τακτοποιημένα, ειδικά οι φορεσιές, τοποθετήθηκαν όλα στο χώρο αποσκευών ενώ οι επιβάτες με γέλια και πειράγματα πήραν ο καθένας τη θέση που του είχε οριστεί. Μια ζωντανή ομάδα πενήντα ατόμων ξεκινά από τα Ιωάννινα στις 2.30μμ για να κατακτήσει πολιτιστικά το Monte Catini, μια γραφική λουτρόπολη, μισή ώρα έξω από τη Φλωρεντία.

Φτάνουμε στην Ηγουμενίτσα και αφού περνάμε τον καθιερωμένο έλεγχο εισιτηρίων και ταυτοτήτων επιβιβαζόμαστε στο πλοίο. Άλλοι τακτοποιούνται σε καμπίνες και άλλοι σε αεροπορικές θέσεις.

Με σύμμαχο τον γαλάζιο ουρανό και μια ήρεμη θάλασσα ξεκινάμε στις 7.00μμ ώρα Ελλάδας για να διαπλεύσουμε την Αδριατική.

Η βραδιά που ακολουθεί προμηνύεται συναρπαστική. Με επιβάτες εμάς, ένα μουσικό σχολείο από την Πολωνία και τους οδηγούς των αυτοκινήτων και των βαρέων οχημάτων φυσικό ήταν να μονοπωλήσουμε το ενδιαφέρον όλων. Ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα ξεκινά που τελειώνει πολύ αργά τα μεσάνυχτα. Παραδοσιακά τραγούδια με τη συνοδεία μουσικών οργάνων, εκτοξεύουν τη διάθεση στο αποκορύφωμα. Και βέβαια τα απαραίτητα πολεμοφόδια: φαγητά, ξηροί καρποί, γλυκίσματα συνοδευμένα με κρασί και τσίπουρο. Όλοι έτοιμοι να κεράσουν και να προσφέρουν, να δεχτούν και να δώσουν.

Οφείλω να ομολογήσω ότι με είχε εντυπωσιάσει ήδη από πέρυσι που συμμετείχα στο ταξίδι στην Πράγα η δοτικότητα και η αλληλεγγύη αυτών των ανθρώπων. Ως ξένη στα Γιάννενα εδώ και δεκαεφτά χρόνια είδα μια άλλη εικόνα των ντόπιων που με εξέπληξε ευχάριστα. Έμαθα, όμως πως αυτή κουλτούρα του συλλόγου χτίστηκε εδώ και χρόνια και παγιώθηκε χάρη στις άοκνες προσπάθειες του ηγετικού επιτελείου. Όποιος μπαίνει στον σύλλογο μεταμορφώνεται σε άνθρωπο προσφοράς και αγάπης.

Η βραδιά λήγει με καραόκε. Εδώ κάνουν το ντεμπούτο τους αυτοσχέδιοι καλλιτέχνες του συλλόγου. Το οινόπνευμα έκανε καλά τη δουλειά του. Στο τέλος της βραδιάς καταλήγουμε όλοι στη γωνία μας για να καλοξημερώσουμε.

Ξημερώνει η 5η Ιουλίου που μας βρίσκει να πλέουμε μέσα  στα χωρικά ύδατα της Ιταλίας. Μετά  τους πρωινούς καφέδες και τα περισσεύματα των εδεσμάτων απολαμβάνουμε τη θάλασσα και αγωνιούμε για την άφιξή μας. Στις 2.00 μμ πατάμε το πόδι μας στην Ανκόνα που πήρε το όνομα από το σχήμα του αγκώνα. Μας υποδέχεται μια πόλη 100.000 κατοίκων με ένα πολύβουο λιμάνι σε θέση ελκυστική για πολλούς κατακτητές.

Η ελληνική παρουσία ξεκίνησε τον 6⁰ αιώνα και έληξε με τη διάλυση της ελληνικής παροικίας στις αρχές του Β.Π.Π.

Βγαίνουμε από το λιμάνι  αποχαιρετούμε τη γραφική Ανκόνα για να ταξιδέψουμε προς το βορρά της Ιταλίας. Ακολουθούμε την εθνική οδό Ρίμινι- Μπολόνια- Φλωρεντία. Στη διαδρομή βλέπουμε απέραντες εκτάσεις με καλλιέργειες στοχευμένες. Ήλιοι για βιομάζα, καλαμπόκια για ζωοτροφή. Τα πάντα στο βωμό του κέρδους αφού κινούμαστε προς βιομηχανικές ζώνες με εγκαταστάσεις εργοστασιακές και πολλές εργατικές κατοικίες. Το αποκορύφωμα στην Μπολόνια με πολλή κίνηση στους δρόμους που επιδεινώθηκε από ένα έκτακτο ατύχημα. Μετά από κάποιες αναγκαίες στάσεις φτάνουμε τελικά το απόγευμα στην πόλη του προορισμού μας.

Τακτοποιούμαστε στα δωμάτια ενός παλαιομοδίτικου ξενοδοχείου που νομίζω πως το πρόλαβε και ο Μουσολίνι. Μεγάλοι καθρέφτες, χρωματιστά βάζα, καναπέδες και διακόσμηση που παραπέμπουν σε στυλ μεσοπολέμου. Όσο για την τραπεζαρία οι σερβιτόροι διένειμαν συγκρατημένα το λιτό δείπνο σε καροτσάκι. Το ζήσαμε κι αυτό. Μετά το βραδινό οι περισσότεροι βγήκαμε για μια βόλτα στην πόλη.

Την επόμενη μέρα 6 Ιουλίου μετά το πρωινό πραγματοποιούμε την εκδρομή μας στην Πίζα. Φτάνουμε στον τουριστικό μας προορισμό με τα πόδια. Μπαίνουμε σε μια καστροπολιτεία που περιλαμβάνει τα εξής αξιοθέατα. Το καθολικό του Μοναστηριού, το Βαπτιστήριο, τον κεκλιμένο πύργο που δεν είναι παρά το καμπαναριό της μονής καθώς και το μουσείο με τα εκθέματα.

Η ομάδα μας σε παρέες απολαμβάνει φαγητό, καφέ στα τοπικά μαγαζιά ενώ ξεκουράζεται για να δώσει ένα εντυπωσιακό ρεσιτάλ χορού και τραγουδιού. Φλογέρα και ντέφι συνοδεύουν τους χορευτές μας και εντυπωσιάζουν με τον αυθορμητισμό τους, τους τουρίστες στο χώρο του πύργου της Πίζας. Στον χορό πήραν μέρος και άλλοι τουρίστες!

Το μεσημέρι επιστρέφουμε στο Μonte Catini. Εδώ αρχίζουν οι προετοιμασίες για το φεστιβάλ.

Το δείπνο προσφέρεται νωρίς και οι χορευτές μετά από μικρή ξεκούραση ετοιμάζονται για τη βραδινή παράσταση. Ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές και με συνοδούς το υπόλοιπο γκρουπ ξεκινάμε όλοι μαζί με για το σημείο εκκίνησης της παρέλασης.

Η πομπή με χορευτές από πολλές χώρες καταλήγει στον προαύλιο χώρο μπροστά από την εκκλησία Santa Maria Annuncione. Εδώ ξεκινά η παράσταση. Χορευτικά και  χορωδιακά σύνολα από  Εσθονία, Πολωνία, Ρουμανία, Τουρκία, ένα χορευτικό από το Κιλκίς καθώς και το δικό μας, έδωσαν το πολιτιστικό τους στίγμα. Πιστεύω όμως, και η άποψη αυτή έχει πολλούς υποστηρικτές, ότι το δικό μας πολυπληθές χορευτικό γκρουπ έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας, αυτοσχεδιασμού δεξιοτεχνίας και πρωτοτυπίας.

Η μεθοδική δουλεία του χοροδιδασκάλου σε συνδυασμό με το φιλότιμο, τη συνεργατικότητα και την αξιοσύνη των χορευτών απέδωσε καρπούς. Η χαρά διάχυτη, το κοινό καθηλωμένο. Μπράβο σε όλους τους συνεργάτες. Μακάρι η φετινή επιτυχημένη παρουσία του συλλόγου να ανοίξει το δρόμο και για επόμενες λαμπρές εμφανίσεις.

Μετά τις απαραίτητες βραβεύσεις επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο. Την άλλη μέρα, 7 Ιουλίου, μετά το πρωινό αναχωρούμε για την αναγεννησιακή Φλωρεντία. Η προσέγγιση της πόλης δεν έγινε με το πούλμαν, αλλά με το τραμ. Άλλος ένας άθλος για την συνεννόηση  του γκρουπ. Από τη στάση προχωράμε προς την κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας. Μετά από μια μικρή ξενάγηση σκορπιζόμαστε για να επισκεφθεί ο καθένας όποιο αξιοθέατο επιθυμεί. Ο καθεδρικός ναός Santa Maria del Fiore ήταν κλειστός λόγω αργίας της Κυριακής, αλλά άλλοι προορισμοί ήταν ανοιχτοί.

Κάποιοι επισκέφθηκαν το Βαπτιστήριο ρομανικού ρυθμού με θαυμάσια ψηφιδωτά στο εσωτερικό του. Οι εξαιρετικής τέχνης θύρες από χαλκό και με γλυπτές παραστάσεις από την παλαιά και καινή διαθήκη χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς ως «πύλες του παραδείσου». Πρέπει να διευκρινίσω ότι τα ογκώδη οικοδομήματα των Βαπτιστηρίων στους Αναγεννησιακούς και Μεσαιωνικούς ναούς της Δύσης απηχούν την πρωτοχριστιανική παράδοση κατά την οποία οι κατηχούμενοι πρώτα βαπτίζονταν χριστιανοί και μετά έμπαιναν στο Ναό. Επίσης πολύ ενδιαφέρον, ήταν το μουσείο του Καθεδρικού ναού που διέθετε φορητά εκθέματα και ιερά σκεύη από το καθολικό.

Κάποιοι κατάφεραν να επισκεφθούν την Πινακοθήκη Ufizzi. Ό,τι εκλεκτότερο έχει να παρουσιάσει η Αναγεννήσια τέχνη στη Φλωρεντία εκτίθεται στην Ufizzi.

Επίσης εξαιρετικό ήταν και το Palazzo Pitti. Τα περισσότερα κτήρια που σήμερα εκθέτουν έργα τέχνης, ήταν παλάτια πλουσίων εμπόρων, όπως οι Μέδικοι, που επένδυσαν τη ματαιοδοξία και τον πλούτο τους σε  εντυπωσιακά οικοδομήματα Πάντως όλοι ικανοποιήθηκαν από όλα. Γεμάτη μέρα, χορτάτο το μάτι, από ομορφιά, τέχνη, αριστουργήματα ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.

Αργά το απόγευμα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας για δείπνο και βραδινή έξοδο.

Το πρωί της 8ης Ιουλίου μας βρίσκει νωρίς- νωρίς στην τραπεζαρία. Τρώμε πρωινό και αναχωρούμε οριστικά από το ξενοδοχείο. Κατευθυνόμαστε προς το κρατίδιο του San Marino. Το πέμπτο μικρότερο κράτος στον κόσμο άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις σε όλους μας. Η περίκλειστη αυτή δημοκρατία ορθώνεται στην κορυφή ενός βουνού με τον καθεδρικό ναό να είναι θεμελιωμένος πάνω στον τάφο  του κυριώνυμου Αγίου Μαρίνου, τοπικού μάρτυρα των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Με ένα τρενάκι ανεβήκαμε για να απολαύσουμε το  κάστρο, το παλάτι και τη θέα στην Αδριατική.

Με το San Marino λήγει η τουριστική μας διαδρομή στην Ιταλία. Το πούλμαν κατευθύνεται προς την Ανκόνα. Στις 7.30 μμ ώρα Ιταλίας αναχωρούμε για Ελλάδα.

Το τέλος του  ταξιδιού θα μείνει αξέχαστο. Υπό το φως του φεγγαριού και τους  παφλασμούς των κυμάτων, χορευτές, συνοδοί και άλλοι χορεύουν μες στη νύχτα στο κατάστρωμα. Ήχοι παραδοσιακοί, λαϊκοί, μοντέρνοι σκορπούν στην  ατμόσφαιρα μια ρομαντική διάθεση. Γεμίζουμε με τις μουσικές μας μπαταρίες για να αντέξουμε μέχρι την έναρξη της νέας χορευτικής σεζόν.

Και φτάνουμε στις 9 Ιουλίου στις 5.00μμ. στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι εμπειρίες, εικόνες, ακούσματα, μπαίνουμε στο πούλμαν. Για να επιστρέψουμε στα Γιάννενα. Μας έλειψαν και  αυτά. Έξι μέρες μακριά από την πόλη μας.

Ποιο είναι το καταστάλαγμα; Ο καθένας μας θα το νιώσει μόνος του. Το ταξίδι είχε να μας προσφέρει πολλά. Γνωρίσαμε άλλους ανθρώπους με άλλη νοοτροπία, απίστευτο πολιτισμό, μέτριο πολλές φορές επαγγελματισμό, με διάθεση φιλόξενη και όχι πάντα. Ξεχάσαμε τα προβλήματά μας, τις έγνοιες μας, απομακρυνθήκαμε από την καθημερινότητά μας. Παρόλες τις ιδιαιτερότητες μας λειτουργήσαμε σαν ομάδα, προβάλαμε επιτυχημένα τη χορευτική μας παράδοση, ήμασταν αλληλέγγυοι ο ένας προς τον άλλο για έξι μέρες. Πιστεύω πως και μόνο αυτά αρκούν για κέρδος.

Με την προσδοκία πως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λακκωμάτων θα μας δώσει κι άλλες τέτοιες ευκαιρίες υποσχόμαστε πως θα επιστρέφουμε στις δραστηριότητες του συλλόγου με κέφι, με ζήλο, με διάθεση συνεργασίας. Καλή Αντάμωση, τον Οκτώβριο.

Ευτυχία Γιαννούκου,

Φιλόλογος