Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει διαχρονικά για διάφορες μαθηματικές πράξεις…

Από το 0+0 =14 του Σπράου επί του Κων. Μητσοτάκη, στα μαθηματικά της μνημονιακής εποχής για την «ανακάλυψη» του ΕΝΦΙΑ που όπως έλεγε και ο Βενιζέλος δεν ήταν (και δεν είναι ακόμη) φόρος, αλλά τέλος ιδιοκτησίας…

Το τέλος ήρθε για πολλούς από τότε, όχι όμως και για τον ΕΝΦΙΑ…

Όπως και να έχει, φαίνεται πως με τόσα που έχουμε ακούσει όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια, μπολιαστήκαμε κι εμείς ως λαός και σε κάθε ευκαιρία μπορεί να λέμε και κάποια υπερβολή…

Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που είπε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΔΛΙ Ηλίας Αρλέτος που υποστήριξε πως η απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου για αύξηση κατά 30% στην τιμή χρέωσης του νερού είναι… μηδενική (αν και ίσως να εννοούσε μηδαμινή).

Ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοια, επειδή κάποια στιγμή η προηγούμενη διοίκηση συζητούσε για πιθανή αύξηση της τιμής στα 0,79 ευρώ το κυβικό…

Μπορεί να συζητούσαν ή κάποιος να σκέφτονταν κιόλας και 1,50 ευρώ το κυβικό…

Σημασία όμως δεν έχει ποιος το σκέφτεται, αλλά ποιος αποφασίζει και υλοποιεί τις αυξήσεις…

Επομένως, ούτε μηδενική είναι η αύξηση του 30% ούτε μηδαμινή, αλλά είναι μία κανονική και λεβέντικη αύξηση της τάξης του 30%…

Όταν το 0,29 ευρώ το κυβικό πηγαίνει στο 0,39 ευρώ, αυτό δεν είναι μηδενική αύξηση…

Και επίσης, δε μπορείς να τη χαρακτηρίζεις ως τέτοια επειδή δεσμεύεσαι ότι τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη ΔΕΥΑΙ που είναι και ο μεγαλύτερος πελάτης του ΣΥΔΛΙ, η αύξηση αυτή δε θα μετακυλήσει στους καταναλωτές της…

Μακάρι να είναι τόσο εύρωστα τα οικονομικά της ΔΕΥΑΙ και να μπορεί να τα πληρώσει, χωρίς να χρεωθούν οι ήδη επιβαρυμένοι από τα τσουχτερά τιμολόγια πελάτες – καταναλωτές της…

Αλλά εμείς ξέρουμε ότι ο κουμπαράς της ΔΕΥΑΙ και τους ΣΥΔΛΙ από τους ίδιους πελάτες γεμίζει…

Είτε τους πολίτες μεμονωμένα είτε από τις επιχειρήσεις…

Μεταξύ μας μοιράζουμε τη φτώχεια μας, επομένως, όπως και να ονομαστεί μία αύξηση, όσο καλή διάθεση και να υπάρχει, όποιος και να δεσμεύεται για τη μη επιβάρυνση, από τις τσέπες τις δικές μας θα βγουν τα χρήματα…

Και επειδή σε τρεις μήνες κλείνει ένας χρόνος θητείας της δημοτικής αρχής, όσο νωρίτερα αφήσει στο περιθώριο την βασική επιχειρηματολογία πως για ό,τι στραβό υπάρχει και αποφασίζει, ευθύνεται η προηγούμενη διοίκηση του δήμου και ό,τι καλό, τοι πιστώνεται η ίδια, τόσο περισσότερο και τόσο καλύτερα θα μπορέσει να παράξει έργο…

Αλλιώς ξέρετε, αυτό είναι σαν το σαράκι που τρώει το ξύλο από μέσα, σιγά – σιγά μέχρι που το τρυπά και πέφτει κάτω…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ