Οι δήμοι της χώρας εκπέμπουν ένα πραγματικό σήμα κινδύνου. Καταγράφηκαν για μία ακόμα φορά οι μεγάλες τους ανάγκες, αλλά και η έκτακτη ανάγκη για χρηματοδότηση, και στη διάρκεια του προσυνεδρίου της ΚΕΔΕ στα Γιάννενα την Πέμπτη.

Και δεν είναι πρώτη φορά προφανώς που διατυπώνονται τα μείζονα ζητήματα για ευρεία χρηματοδότηση και κάλυψη με προσωπικό, αφού μικροί και μεγάλοι δήμοι, με πολλαπλές αφορμές έχουν δημοσιοποιήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ειδικά το τελευταίο διάστημα.

Κι έχει ενδιαφέρον ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται, μετατρέποντας το κεντρικό πρόβλημα για ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε ένα πολιτικό ζήτημα διαβούλευσης. Πείτε εσείς τα δικά σας, θα πω κι εγώ τα δικά μου και βλέπουμε, είναι σαν να λέει στους δημάρχους. Τόσο σε διαχειριστικό επίπεδο όσο και σε πολιτικό, η κατάσταση μοιάζει σε αδιέξοδο.

Το κρίσιμο όμως είναι να αναφανεί ο κύριος δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί για να έρθουν και ριζικές λύσεις. Γιατί αν δεν βρεθεί αυτός ο δρόμος, οι επιλογές θα οδηγούν συνέχεια σε ημίμετρα και οι δήμοι θα παγιώσουν μία θέση αιτούντα στο διηνεκές. Μία θέση αδυναμίας στην ουσία.

Το μείζον είναι η ανεξαρτητοποίηση και η ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως πυλώνας της εξουσίας στην χώρα μας και αυτόνομη αναπτυξιακή δύναμη. Χωρίς ισχυρούς και ανεξάρτητους δήμους δεν μπορούμε να μιλάμε για ολοκληρωμένη, παραγωγική και κοινωνικά γειωμένη ανάπτυξη.

Και το εργαλείο προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποκέντρωσης και των εξουσιών και των πολιτικών που απαιτεί το εθνικό παραγωγικό και αναπτυξιακό σχέδιο.

Σε αυτό το σημείο είναι που κολλάνε τα πράγματα, το σημείο που προκύπτουν όλα τα βασικά προβλήματα που εμφανίζονται με διάφορες μορφές. Και μπορεί με πολλές ωραίες λέξεις να περιγράφεται ένα αποκεντρωμένο σχέδιο κατά καιρούς και η Πολιτεία να χαϊδεύει τα ευαίσθητα ώτα καλλιεργώντας μία ρητορική περί περιφερειακότητας και «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα» και «έργων παντού», αλλά στην πράξη ισχύει το ακριβώς ανάποδο.

Σήμερα η κατάσταση χαρακτηρίζεται από συγκεντρωτισμό και περιορισμό της αυτονομίας των δήμων. Κάποιοι λένε μάλιστα ότι οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί είναι οι χειρότερες εδώ και δεκαετίες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχει κατατεθεί και κάποιο βιώσιμο εναλλακτικό σχέδιο προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης. Διατυπώνεται ίσως η βούληση αλλά ως εκεί. Και πολιτικά ακόμα, όμως θολώνει συχνά η εικόνα όταν και οι δήμαρχοι που θα μπορούσαν να διατυπώσουν έναν εναλλακτικό λόγο, ενίοτε μεταφέρονται στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Αλλά το κύριο είναι ότι η αποκέντρωση παραμένει στο επίπεδο των λόγων και των προθέσεων, είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Και μετατίθεται συνέχεια για το μέλλον με κύριο μέλημα να βγει όπως όπως η τετραετία.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr