Δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένα 24ωρο από την τοποθέτηση του γλυπτού στον έναν από τους δύο κυκλικούς κόμβους στην παλιά είσοδο της πόλης, στην εθνική Ιωαννίνων – Αθηνών, στο ύψος του Epirus Palace για να διχαστεί η κοινή γνώμη σχετικά με την αναγκαιότητα τοποθέτησης στο εν λόγω σημείο, με την επικινδυνότητα που υπάρχει για τους οδηγούς, μέχρι και για την αισθητική του.

Το γλυπτό που φιλοτεχνήθηκε από τον Γιαννιώτη γλύπτη Κωνσταντίνο Καζάκο έφτασε πριν από δύο χρόνια στην πόλη και η Περιφέρεια Ηπείρου είχε προχωρήσει σε αποδοχή της δωρεάς του εν λόγω γλύπτη ώστε να κοσμήσει, όπως είχε αναφέρει, κάποιον από τους κόμβους που βρισκόταν στο στάδιο της κατασκευής.

Δύο χρόνια μετά και με την ολοκλήρωση του ενός εκ των δύο κόμβων στο ίδιο σημείο, ο ταύρος βρήκε τη θέση του σε ένα μαρμάρινο βάθρο και από την πρώτη στιγμή η συζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άναψε για τα καλά.

Στο βάθρο υπάρχει η επιγραφή ΑΠΕΙ ΡΩΤΑΝ ως δύο λέξεις, αν και κανονικά θα έπρεπε να αποδίδεται ως μία όπως και αναφέρεται νοηματικά από την εποχή του Κοινού των Ηπειρωτών (ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ = Ηπειρωτών). Το γλυπτό έχει ύψος τρία μέτρα και μήκος τέσσερα και φιλοδοξία του γλύπτη, αλλά και της Περιφέρειας ήταν, να αποτελέσει ένα σήμα κατατεθέν στην ανατολική είσοδο της πόλης.

Ο ταύρος άλλωστε ήταν ένα από τα κορυφαία και πλέον χαρακτηριστικά εμβλήματα της Ηπείρου την εποχή του Κοινού των Ηπειρωτών και μεταφέρθηκε και στη σύγχρονη εποχή ως έμβλημα της ιστορικής 8ης Μεραρχίας, αλλά και του λαοφιλούς ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.

Από τις αντιδράσεις των πολιτών στα social media, αυτό που προκύπτει, είναι δύο ξεκάθαρες τάσεις. Η μία της υπεράσπισης της τοποθέτησης του συγκεκριμένου γλυπτού στο σημείο γιατί σηματοδοτεί και φέρνει στο σήμερα, ένα από τα εμβλήματα της Ηπείρου και των Ιωαννίνων, ενώ η δεύτερη έχει να κάνει κυρίως με την επικινδυνότητα λόγω της απόσπασης προσοχής των οδηγών που μπορεί να προκαλέσει το μέγεθός του.

Υπάρχουν και οι προσεγγίσεις εκείνων που αναφέρονται μόνο στην αισθητική του γλυπτού, αυτή όμως είναι μία καθαρά υποκειμενική άποψη και κρίση, επομένως δεν υπάρχει κάποιος επιπλέον λόγος να σταθούμε σε αυτό.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ