Για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα για την ακρίβεια; Λένε ότι πήρε πάντως… με τον ανασχηματισμό, αλλά μάλλον αυτό δεν αφορά την κοινωνία. Γιατί δεν είναι θέμα του υπουργού η μείωση της ακρίβειας, αλλά της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής. Και μάλλον εκεί είναι και το θέμα. Γιατί η κυβέρνηση δεν δείχνει σημάδια ότι θα αλλάξει την πολιτική της. Για αυτό και δεν απαντά θετικά σε συγκεκριμένες προτάσεις που έχουν γίνει από πολλές πλευρές, όπως η μείωση του ΦΠΑ τουλάχιστον σε είδη πρώτης ανάγκης και για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Μέτρο που έχουν λάβει άλλες ευρωπαϊκές χώρες- και το σημειώνουμε και αυτό γιατί πολύ καιρό τώρα διατυπώνεται εμμέσως η άποψη ότι η παρέμβαση στην αγορά δεν συνάδει με τις σύγχρονες ευρωπαϊκές πολιτικές.

Προφανώς πάντα θα υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις. Με αυτόν το ΦΠΑ και αυτήν την ακρίβεια, είναι αυξημένα τα κρατικά έσοδα και αυτό δίνει σταθερότητα στην ελληνική οικονομία. Σε μία χώρα που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το σοκ της μεγάλης κρίσης οι απόψεις περί σταθερότητας ακούγονται σοβαρά. Αλλά ως πότε; Γιατί οι αριθμοί ευημερούν, αλλά μεγάλα τμήματα της κοινωνίας πένονται. Κι αυτό δεν μπορείς να το παρακάμψεις ούτε με επιδόματα ούτε με καλάθια. Αν δεν μειωθεί η τιμή στο ράφι και δεν αυξηθεί η τιμή παραγωγού, η κοινωνική ανησυχία θα αυξάνει και θα υπονομεύεται κάθε προσπάθεια για συνοχή και σταθερότητα.

Και αυτήν τη σκοπιά, το θέμα της εκλογικής αποτυχίας της ΝΔ δεν είναι και τόσο σημαντικό όσο εκλαμβάνεται. Πόσο μάλλον που οι εκλογές έβγαλαν ταυτόχρονα αδύναμη και την αντιπολίτευση. Γιατί καλώς εχόντων των πραγμάτων χρειαζόμαστε μια κοινωνία όρθια. Κι εκεί οφείλουν να εστιάζουν όλες οι πολιτικές και όχι προφανώς στο να ελκύουν εκλογείς κάθε φορά που στήνονται κάλπες.

Η ακρίβεια όμως, ήδη ανοίγει και βαθύτερα προβλήματα. Οι καταναλωτές περιορίζουν τη ζήτηση και αυτό προσβάλλει άλλα τμήματα της αγοράς. Και οι πολίτες διαμορφώνουν νέες αντιλήψεις, παίρνοντας αποστάσεις από την διαχείριση που κάνει η Πολιτεία. Δεν εμπιστεύονται δηλαδή τις κυβερνητικές πολιτικές και αμφισβητούν τη σημασία συνολικά της πολιτικής όσο δεν βλέπουν ότι αλλάζει τις ζωές τους.

Από τη μία η αγορά μοιάζει πλέον με μία παγίδα, με έναν κίνδυνο για τον πολίτη και από την άλλη η πολιτική γίνεται μία απόμακρη συνήθεια, μια πολυτέλεια των εχόντων.

Κάτι που επιδεινώνεται με αυτή τη βίαια ανακατανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω, με τα έσοδα των πολλών να μειώνονται και των λίγων να αυξάνονται.

Πρόκειται για ένα σχήμα ανισορροπίας που εντείνει την αρνητική εικόνα που έχει εγκαθιδρυθεί ήδη από την κρίση του 2009-2010 και δείχνει να έχει αποκτήσει βαθιά θεμέλια μέσα στην κοινωνία και τη δημοκρατία μας. Έτσι τείνουμε να σκεφτόμαστε πια. Με όρους κινδύνου και ανησυχίας για το παρόν και το μέλλον.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr