Χαιρόμαστε ιδιαίτερα όταν συναντούμε αναγνώστες είτε να συμφωνούν είτε να διαφωνούν με τις επισημάνσεις μας…

Προφανώς και τα δύο είναι εξαιρετικά σημαντικά, ίσως ακόμη περισσότερο εκείνα που εμφανίζουν μία άλλη άποψη…

Αλλά και εκείνες οι επισημάνσεις αναγνωστών που συμφωνούν και επαυξάνουν με κάτι που γράψαμε, μας ικανοποιούν…

Γιατί στο δικό μας μυαλό είναι, να καταφέρουμε να σχολιάσουμε και να ερμηνεύσουμε στο μέτρο του δυνατού, αυτά που μαθαίνουμε, βλέπουμε και κρίνουμε…

Όπως γράφαμε λοιπόν στο φύλλο της Παρασκευής, σχετικά με την απόφαση του περιφερειακού συμβουλίου για το νέο Κανονιστικό πλαίσιο για τα καραβάκια στην Παμβώτιδα, θα πρέπει να επικρατήσει η λογική…

Και όχι ο βιασμός της…

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μας ικανοποιεί το ότι δε βρήκαμε ούτε έναν, από εκείνους που ασχολήθηκαν τουλάχιστον, που να μας πει πως έχουμε άδικο σε αυτό που επισημάναμε…

Ότι ναι μεν, κλείνουμε όλοι τα μάτια και κάνουμε το χαζό στο ότι επιτρέπουμε να κάνουν δρομολόγια στη λίμνη, μεταφέροντας χιλιάδες πολίτες σε ετήσια βάση, κάποια καραβάκια πολλών δεκαετιών, αλλά κάποιοι ζητούν και εξαιρέσεις…

Και ποιες είναι αυτές; Να επιτρέπεται δηλαδή σε ένα καραβάκι που έχει άδεια πριν από 50 χρόνια, να συνεχίσει να εκτελεί συγκοινωνιακούς πλόες, με το σκεπτικό πως έχει αλλάξει κινητήρα!

Το τι ακούσαμε αυτές τις ημέρες, δεν περιγράφεται. Το έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν, το γράφουμε και τώρα…

Να φυλάξει ο Θεός, να μη συμβεί κάτι έκτακτο, γιατί κάποιοι δε θα ξέρουν που να κρυφτούν…

Ανταποκρίθηκαν οι πολίτες στην πρόσκληση του δήμου Ιωαννιτών για να συμμετέχουν στο πικ νικ του Σαββάτου στα Λιθαρίτσια…

Και η ανταπόκριση ήταν εξαιρετική και το κλίμα επίσης…

Τι έδειξε ο κόσμος της πόλης με την ανταπόκρισή του αυτή;

Ότι έχει ανάγκη να βγει στους κοινόχρηστους χώρους που δεν είναι αρκετοί τουλάχιστον…

Και αν υπάρχουν θα τους σεβαστεί κιόλας, γιατί όταν υπάρχει προσέλευση, υπάρχουν πολλά περισσότερα μάτια και εκείνος ο ανόητος που έχει στο μυαλό του μόνο να κάνει ζημιά, το σκέφτεται διπλά και  τρίδιπλα…

Είναι στο χέρι της δημοτικής αρχής λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέξει να πορευτεί στη συνέχεια, αναδεικνύοντας και αποδίδοντας σε μία ανεκτή μορφή τουλάχιστον τους κοινόχρηστους χώρους προς ελεύθερη χρήση…

Η οικειοποίηση των χώρων αυτών είναι εξαιρετικά μεγάλη υπόθεση, αλλά είναι ένα στοίχημα που μπορεί να το κερδίσει ο δήμος, με έξυπνες κινήσεις…

Είτε αυτές έχουν παρόμοιο χαρακτήρα με αυτόν του πικ νικ στα Λιθαρίτσια είτε πρόκειται για τα «πάρκα τσέπης» που προσπαθεί να δημιουργήσει σε διάφορες συνοικίες…

Λίγα έξοδα, μικρές παρεμβάσεις, συχνή καθαριότητα και περιποίηση του χώρου και στενή επαφή με πολίτες – συνδέσμους σε κάθε γειτονιά που θα έχουν και το νου τους για κάτι στραβό, αλλά και θα ενημερώνουν τον δήμο για κάτι που θέλουν οι ίδιοι οι άλλοι χρήστες…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ