Την ελληνική πεπατημένη που παρότι έχει αποδειχθεί αποτυχημένη, εξακολουθεί να εφαρμόζεται, ακολούθησε ο νομοθέτης του νέου Νόμου για την Αθλητική Βία, εφαρμόζοντας το δόγμα «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι».

Η νομική – αλλά προφανώς και πολιτική – επιλογή της αυστηροποίησης των ποινών για αδικήματα που εντάσσονται ή έχουν σχέση με κάποιο αθλητικό γεγονός χαρακτηρίζεται από μία υπερβολή σε όλες τις εκφάνσεις της νομοθεσίας, που δεν μπαίνει σε καμία κατηγοριοποίηση ή εξέταση κατά περίπτωση των περιστατικών και των συνθηκών υπό τις οποίες διαπράχθηκαν τα αδικήματα, «τσουβαλιάζοντας» τους πάντες και μάλιστα ακόμη χειρότερα, οδηγώντας τους σε περίπτωση καταδίκης στη φυλακή για ήσσονος σημασίας αδικήματα, μικρής ηθικής και κοινωνικής απαξίας όπως αναφέρουν οι νομικοί.

Ο νέος αθλητικός Νόμος ήρθε στο προσκήνιο με αφορμή τις εξοντωτικές ποινές που άρχισε να επιβάλει η ΔΕΑΒ στις ΠΑΕ, με αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς να δίνεται καν η δυνατότητα της απολογίας, όμως για τους φιλάθλους η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Στην απέλπιδα προσπάθεια της Πολιτείας να αντιμετωπίσει τη βία στους αθλητικούς χώρους ή με αφορμή κάποιο αθλητικό γεγονός σε συμβάντα που εκτυλίσσονται ακόμη και πολύ μακριά από τα γήπεδα, εφαρμόζεται πλέον ένα πλέγμα ποινών που όμοιό του εφαρμόζεται μόνο στα αδικήματα για τη σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, χωρίς να υπάρχει καν το δικαίωμα της έφεσης ή της αναστολής.

Οι έξι οπαδοί της ΑΕΚ που συνελήφθησαν στη Λαμία, με την κατηγορία ότι άναψαν τρία καπνογόνα σε ταράτσα πολυκατοικίας από όπου παρακολουθούσαν το παιχνίδι της ομάδας τους, οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο με βάση τις διατάξεις του νέου Νόμου και αντιμετώπισαν τον κίνδυνο της φυλάκισης από τρεις μήνες έως μερικά χρόνια, χωρίς δικαίωμα έφεσης!

Το δικαστήριο έκρινε αθώους τους κατηγορούμενους, αντιλαμβανόμενο προφανώς ότι μία πιθανή καταδίκη θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου ώστε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να γεμίσουν τα κελιά των σωφρονιστικών καταστημάτων της χώρας με φιλάθλους ή οπαδούς ομάδων για αδικήματα ήσσονος σημασίας. Όπως εξήγησαν οι συνήγοροι υπεράσπισης των συλληφθέντων, αν είχαν κάνει την ίδια πράξη (άναμμα πυρσών) στον ίδιο χώρο γιορτάζοντας τα γενέθλια ενός φίλου τους δε θα αντιμετώπιζαν καμία κατηγορία, ενώ με το νέο αθλητικό Νόμο δικάζονται και οδηγούνται σε περίπτωση καταδίκης στη φυλακή, χωρίς δικαίωμα έφεσης. Ένας παραλογισμός άνευ προηγουμένου που έχει προκαλέσει κύμα διαμαρτυριών από το νομικό κόσμο της χώρας που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ανεξέλεγκτες καταστάσεις και για την αναγκαιότητα να τροποποιηθεί άμεσα η πρόβλεψη των ποινών.

Ο διακεκριμένος νομικός Γεώργιος Βήτας, επί σειρά ετών νομικός σύμβουλος της ΠΑΕ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ και στενός συνεργάτης του αείμνηστου Γ. Χριστοβασίλη σε συνέντευξή του στο ITV μίλησε για τις αυστηρές διατάξεις του νέου Αθλητικού Νόμου, τονίζοντας πως η Πολιτεία και εν προκειμένω ο νομοθέτης, έχει επιλέξει τη λάθος οδό, αφού δε μπορεί να θεραπεύσει το πρόβλημα της βίας και τα αίτια που τη γεννούν, αυστηροποιώντας τις ποινές, στο όριο όμως της συνταγματικότητας και της παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας. «Το τεκμήριο της αθωότητας μπορεί να ισχύει για όλους, πλην όμως εγώ να συμφωνήσω, ότι αν με καταγράψει η κάμερα με τον πυρσό στα χέρια, δεν μπορώ να ισχυριστώ πως είμαι αθώος. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε μπορώ κιόλας να έχω τη δυνατότητα της άσκησης έφεσης για να διεκδικήσω την ελευθερία μου. Αυτό είναι αντισυνταγματικό χωρίς αμφιβολία. Θεωρώ ότι μπαίνουμε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια αν δεν αλλάξει η νομοθεσία και δεν τροποποιηθεί το πλαίσιο της επιβολής των ποινών. Το είχαμε αντιμετωπίσει και πριν από 15 χρόνια σε ένα παιχνίδι του ΠΑΣ στην Καρδίτσα, όταν η Αστυνομία συνέλαβε έναν φίλαθλο του ΠΑΣ που άναψε ένα καπνογόνο αλλά δεν το πέταξε στον αγωνιστικό χώρο και δώσαμε μεγάλο αγώνα να μην καταδικαστεί γιατί και τότε οι προβλέψεις του Αθλητικού Νόμου ήταν παρόμοιες», ανέφερε αρχικά.

Τα ίδια και χειρότερα για τις ΠΑΕ

Στην ίδια κατηγορία της νομοθετικής υπερβολής ενέταξε ο κ. Βήτας και τις διατάξεις με βάση τις οποίες η αρμόδια πλέον Επιτροπή (ΔΕΑΒ) έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να επιβάλει ποινές, όπως η διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών, για αδικήματα που η ίδια διαπιστώνει είτε διά ζώσης είτε κάνοντας χρήση του βιντεοσκοπημένου ή φωτογραφικού υλικού, χωρίς να δίνεται το δικαίωμα στην ΠΑΕ να απολογηθεί έστω μέσω υπομνήματος.

«Είναι κάτι πολύ περισσότερο από υπερβολή να μην αναγνωρίζεται καν το δικαίωμα της υπεράσπισης και της απολογίας του κατηγορούμενου. Τιμωρήθηκε ο ΠΑΟΚ με μία αγωνιστική χωρίς φιλάθλους γιατί ένας οπαδός άναψε ένα καπνογόνο, το οποίο δεν το έριξε στον αγωνιστικό χώρο, αλλά έσβησε στην κερκίδα. Που υπάρχει αναλογικότητα της εξοντωτικής ποινής που επέβαλε η ΔΕΑΒ ζημιώνοντας την ΠΑΕ ΠΑΟΚ που έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τις εισπράξεις του αγώνα; Ποιος είναι επίσης αυτός που αποφασίζει ή καθορίζει με τις αποφάσεις του τον ευτελισμό του ποδοσφαιρικού προϊόντος; Είναι πολλά που πρέπει να αλλάξουν και κυρίως να προηγηθεί μία σοβαρή συζήτηση σε νομικό επίπεδο χωρίς να φτάνουμε σε ακραίες καταστάσεις που είναι και πέραν των άλλων ξεκάθαρα αντισυνταγματικές. Το ευτύχημα είναι ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον υπάρχει η ορθή κρίση των δικαστηρίων γιατί αντιλαμβάνονται τι θα σημαίνει για την ελληνική κοινωνία να οδηγούνται στη φυλακή, πολίτες που έχουν διαπράξει αδικήματα ήσσονος σημασίας», ανέφερε ο κ. Βήτας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ