Οι πολλαπλές εκλογικές μάχες το 2023 από τις διπλές εθνικές ως τις διπλές τοπικές, καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό και την επικαιρότητα και διαμόρφωσαν την ατζέντα ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο. Το πρόσεξα κάνοντας και μία θεώρηση της στήλης όλο το διάστημα του 2023. Όπως παρατήρησα, κάποια θέματα επανέρχονταν συνέχεια και δεν μπορούσες να μην τα σχολιάσεις. Για τη δημοσιογραφία, οι εκλογές δίνουν ύλη, εγκλωβίζουν όμως και τη θεματολογία. Οπότε και σε μεγάλο βαθμό οι ιεραρχήσεις και οι επιλογές θεμάτων προέρχονταν και από τις διακυμάνσεις αυτού του πολύμηνου προεκλογικού αγώνα. Κι αν έχει νόημα και ένας απολογισμός, νομίζω ότι στέγνωσε σε ένα βαθμό και τη συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει από εδώ, ακόμα και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να εκφραστούμε. Αλλά το αφήσουμε στην άκρη αυτό.

Ένα ενδιαφέρον θέμα πάντως που μας απασχόλησε κατά περιόδους μέσα σε αυτό το κλίμα ήταν η δυνατότητα ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης για τον τόπο μας ώστε να βρει τις νέες δυνατότητες που χρειάζεται και η μορφή που παίρνει ειδικά η πόλη των Ιωαννίνων μέσα στις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στην οικονομία και τις κοινωνικές δυναμικές όπως είναι για παράδειγμα ο τουρισμός. Συναφές θέμα ήταν και είναι το πώς μπορεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να ενδυναμωθεί ώστε να έχει και η μία αυτονομία στην αναπτυξιακή πολιτική των δήμων ώστε να μην εξαρτάται από το κεντρικό κράτος.

Η νέα χρονιά πάντως δεν μας βρίσκει πιο αισιόδοξους. Η κυβέρνηση μοιάζει να έχει δημιουργήσει ένα πιο συγκεντρωτικό μοντέλο ενώ οι δήμοι από τη μεριά τους δεν δείχνουν ότι έχουν τις δυνάμεις για μεγαλύτερους σχεδιασμούς και διεκδίκηση περισσότερων πόρων.

Πάντως κυβέρνηση και δήμοι δεν δείχνουν να ανησυχούν και ιδιαίτερα.

Η εκπαίδευση της ελευθερίας

Η ρατσιστική, τρανσφοβική επίθεση που έγινε στη Θεσσαλονίκη συνιστά μία κλιμάκωση της ανοιχτής βίας απέναντι στους ανθρώπους που ζουν στον τόπο μας. Να επιτεθείς στη μέση μιας πλατείας, σημαίνει ότι δεν υπολογίζεις το κοινωνικό κόστος και δεν αποδέχεσαι τους κοινωνικούς κανόνες. Για αυτό άλλωστε υπήρξαν και αντιδράσεις όχι μόνο κοινωνικές αλλά και σε υψηλό πολιτικό επίπεδο. Είναι μία ανησυχητική εξέλιξη.

Ανεξέλεγκτη βία είχαμε και σε άλλες περιπτώσεις θυμίζουμε, όπως με τον χουλιγκανισμό και τα θύματα που θρηνούμε. Ενώ μοιάζει να έχουν αυξηθεί τα επεισόδια νεανικής βίας. Και ενώ έχουμε κάνει τόση συζήτηση τόσα χρόνια, δεν φαίνεται να αλλάζει και κάτι ριζικά. Που σημαίνει ότι δεν πάει κάτι καλά.

Κύριο βάρος πρέπει να έχει η εκπαίδευση των νέων. Εκεί είναι ένα κρίσιμο πεδίο το οποίο μένει ανεκμετάλλευτο. Στην εποχή μας η εκπαίδευση πρέπει να περιλαμβάνει τη συμπερίληψη όχι απλώς σαν μία μορφή δεοντολογίας και ηθικής στάσης, αλλά ως τρόπο ζωής. Δεν είναι επιτρεπτό στους καιρούς μας ένα τρανς άτομο να μην μπορεί να περπατήσει σε μια πλατεία χωρίς φόβο. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται. Κι όλοι-όλες- όλα, πρέπει να μπορούν να εκφράζουν τον εαυτό τους ελεύθερα. Αυτό χρειάζεται να το μάθουμε αν δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr