Έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο, στο οποίο έχει εισαχθεί στην ατζέντα ακόμα και η περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Κάθε τόσο εκτοξεύεται και μία απειλή, μετά ειδικά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Στη δε Γάζα οι νεκροί καταμετρώνται πια σε δεκάδες χιλιάδες και αναρωτιέσαι πότε θα σταματήσει το Ισραήλ.

Το ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ακόμα και ρητορικά απλώς σχήματα να ήταν θα αποτελούσαν ένα σχήμα απειλής, μία απόδειξη της επιδείνωσης στην ατμόσφαιρα του κόσμου μας. Στην ίδια ατμόσφαιρα που εκδηλώνεται κάθε τόσο και ένα επεισόδιο της Κλιματικής Κρίσης.

Για όσους έχουν ιστορικές γνώσεις, θα θυμούνται ότι στην Ευρώπη του μεσοπολέμου, μαζεύονταν σταδιακά τα σύννεφα από τα επεισόδια του ναζισμού στη Γερμανία ή τις φασιστικές πολιτικές στην Ιταλία. Κανείς όμως δεν φαινόταν να προβλέπει τι θα γινόταν λίγο μετά από το 1939 και σε τι σκοτάδι θα έμπαινε η Ευρώπη.

Κι αυτό έχει τη σημασία του στις μέρες μας, γιατί μοιάζει να υποτιμάμε τον κίνδυνο της ακροδεξιάς στροφή στην Ευρώπη και τους κινδύνους από την ανάπτυξη δύο πολέμων στη γειτονιά μας, τις εθνικιστικές ή τις αντιπολιτικές κορώνες και τη ρητορική του μίσους κάθε τόσο.

Πολλές φορές, οι εποχές μας αφήνουν σημάδια. Και πρέπει να μάθουμε να τα βλέπουμε και να τα διαβάζουμε.

Στην Αθήνα μετακινούμενος

Στην Αθήνα, σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη, δεν πάω συχνά, οπότε δεν ξέρω τους δρόμους. Όσες φορές πάντως οδηγούσα εγώ στο κέντρο έβρισκα τα πάντα. Αν οδηγεί άλλος, ή είμαι σε ταξί, δεν καταλαβαίνω ποτέ πού είμαι. Όπου βέβαια περπατώ, μαθαίνω εύκολα τις διαδρομές. Το περπάτημα είναι ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνεις τις πόλεις.

Τα τελευταία χρόνια στην πρωτεύουσα  βελτιώθηκε το δίκτυο των μέσων σε σταθερή τροχιά. Πολύ καλή διέξοδος για κάποιον που έχει ανάγκη μετακίνησης. Ακόμα και με τα προβλήματα που μπορεί να έχει κυρίως στη δικτύωση, το μετρό αλλά και ο ηλεκτρικός και το τραμ είναι κορυφαία μέσα.

Από εκεί και πέρα όσο φεύγεις από το κέντρο, το τοπίο αλλάζει, οι γειτονιές αλλάζουν, αλλού πιο ανοιχτές και με πράσινες, αλλού πιο κλειστές και γεμάτες πολυκατοικίες. Εκεί η Αθήνα μοιάζει να σπάει σε μικρότερα αυτόνομα κομμάτια που πρέπει να τα γνωρίσεις χωριστά.

Στην Αθήνα πρέπει να μετακινηθείς και να περπατήσεις για να αρχίσεις να την καταλαβαίνεις.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr