Περίοδος αυξημένης πολιτικής έντασης αυτή που διανύουμε. Από τη μία πλευρά οι κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και οι αγροτικές κινητοποιήσεις και από την άλλη, οι προκλήσεις που δημιουργούνται στα κόμματα, αλλά και στην κοινωνία εν μέρει από την πρόθεση της κυβέρνησης να θεσπίσει τον πολιτικό γάμο για όλους, συμπεριλαμβανομένων των ομόφυλων ζευγαριών.

Και βέβαια στο φόντο υπάρχει πάντα η ένταση που προκαλείται από τη συνεχιζόμενη ακρίβεια με τους λογαριασμούς της ενέργειας αυτήν την περίοδο να πληγώνουν τα έσοδα των νοικοκυριών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προέκυψε ένα ζήτημα με την ομοιογένεια έκφρασης της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα του πολιτικού γάμου. Φαίνεται ότι ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών δεν θέλουν τον νόμο οπότε ξεκίνησε και η συζήτηση για το κατά πόσον πρέπει να απέχουν ή όχι, ή τι γίνεται στην περίπτωση που καταψηφίσουν.

Το θέμα πάντως απασχολεί όλα τα κόμματα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν τουλάχιστον κάποιες αποχές στα περισσότερα κόμματα που κατ’ αρχήν συμφωνούν με την ισότητα όλων στο γάμο.

Προφανώς και θα αποτελέσει μία κρίση, αν οι θετικές ψήφοι από τη ΝΔ είναι της τάξης των 120 ατόμων, αλλά αυτό είναι άλλης τάξεως θέμα.

Σε αυτή τη φάση, τίθεται το ερώτημα αν ένας βουλευτής έχει δικαίωμα να διαφωνήσει σε ένα σημαντικό νομοσχέδιο. Μπορεί φυσικά να διαφωνήσει. Γιατί ο βουλευτής είναι εκπρόσωπος του λαού και όχι του κόμματος και πράττει πάντα κατά συνείδηση. Αλλά για να μην αποφεύγουμε και το σύνολο των ζητημάτων που τίθενται, είναι προφανές επίσης ότι αν πληγεί το κόμμα από την αποτυχία να περάσει μία πολιτική του επιλογή, προκύπτει και πολιτικό ζήτημα. Οι βουλευτές είναι ταυτόχρονα και πολιτικά και κομματικά στελέχη.

Πρέπει πάντως να θυμόμαστε ότι οι βουλευτές έχουν αυτόνομο λόγο και δεν είναι απλώς αριθμοί που προστίθενται τυφλά κομματικά σε μία πλειοψηφία. Και είναι θέμα πολιτικής ωριμότητας να αποδεχθούμε ότι θα προχωράνε και πολιτικές και νομοσχέδια- ή δεν θα προχωράνε- όχι πάντα μονοκομματικά αλλά και μέσα από πολυκομματικές συναινέσεις. Γιατί είναι πρόβλημα ένας σημαντικός νόμος να περάσει με ψήφους βουλευτών από πολλά κόμματα; Τόσα χρόνια δεν είναι που μιλάμε για συναίνεση και σύνθεση απόψεων χωρίς δαιμονοποιήσεις και στοχοποιήσεις της διαφορετικής άποψης.

Ας δούμε συνεπώς επί της ουσίας τις προτάσεις και των κομμάτων και των βουλευτών- οι οποίοι πάντως οφείλουν να υπερασπιστούν με πολιτικά επιχειρήματα τις απόψεις τους- κι ας κοιτάξουμε να μειωθούν οι αχρείαστες εντάσεις.

Τόση πληροφορία, αλλά και τόση άγνοια

Όσες ανοιχτές διαβουλεύσεις κι αν κάνουμε, όσα διαδικτυακά εργαλεία κι αν διαθέτουμε κι όσο κι αν προσπαθήσουμε να είναι όλα τα δεδομένα ανοιχτά και δημόσια, πάλι δεν καταφέρνουμε να δώσουμε φωνή σε όλους. Κόσμος, πολύς κόσμος δεν μπορεί να μιλήσει, δεν ξέρει πώς να το κάνει ή ίσως να απέχει, να απομακρύνεται που κι αυτή είναι μία μορφή σιωπής.

Δεν κάνουμε συγκρίσεις προφανώς, με το παρελθόν όταν η πολιτική ήταν υπόθεση κλειστών συστημάτων και τα κέντρα λήψης αποφάσεων ήταν μακριά από την κοινωνία. Σήμερα το δίκτυο και η τεχνολογία επιτρέπουν πολύ μεγάλο χώρο πρόσβασης στην πληροφορία.

Πώς όμως γίνεται και ακόμα τόσος κόσμος, η κοινή γνώμη είναι και αισθάνονται ότι είναι μακριά από τις πληροφορίες που τους αφορούν;

Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ελέγχονται οι ζωές τους από μυστικά κέντρα και δηλώνουν αδύναμοι να αναλάβουν τις όποιες δυνατότητες ελέγχου διαθέτουν;

Εκτός κι αν ισχύει και κάτι άλλο. Ότι υπάρχει μία κούραση από τις άπειρες πληροφορίες που κυκλοφορούν γύρω μας ώστε στο τέλος να μην μπορείς να φιλτράρεις τη σημαντική που σε αφορά. Ή ότι όλη αυτή η σύγχυση μπορεί να δημιουργεί και μία απώθηση, να σε κάνει να μην θέλεις να ασχολείσαι και να αναθέτεις σε άλλους την ευθύνη για τα δικαιώματά σου.

Παρ’ όλα αυτά ας σημειωθεί ότι μπορεί η τεχνολογία να δίνει σε πολλούς τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στη γνώση, δίνει όμως τη δυνατότητα και στους λίγους να κρύβουν τις αποφάσεις τους και να αυτοπροστατεύονται.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr