Με ενδιαφέρον θα έπρεπε να δει κανείς τη συνεργασία που επιτεύχθηκε μεταξύ των δημάρχων για την υποστήριξη και στελέχωση της Υπηρεσίας Δόμησης.

Οι σχετικές νομοθετικές μέριμνες αλλά και ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου δεν αρκούν για την εύρυθμη λειτουργία και ενίσχυση της Πολεοδομίας, ούτε είναι αυτονόητα ότι όλα μπορούν να γίνουν σε χρόνο που να παράγει και αποτελέσματα. Κι αυτό γιατί το πρόβλημα της υποστελέχωσης που πλήττει το σύνολο των δημοτικών και δημοσίων υπηρεσιών και ιδιαίτερα των κρίσιμων για το κοινωνικό τους έργο, υπηρεσιών, δεν μπορεί να καλυφθεί με έναν κάποιο αυτοματισμό πια. Στους καιρούς της κρίσης δεν αρκεί να κατατεθεί ένα αίτημα για προσλήψεις και να ικανοποιηθεί από την κυβέρνηση. Δεν γίνονται προσλήψεις, δεν υπάρχουν πολλά δημοσιονομικά περιθώρια.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει ευθύνες η κυβέρνηση. Πόσο μάλλον όταν και μνημόνια δεν υπάρχουν από το 2018 και μετά, αλλά και διαθέσιμοι πόροι έχουν εξασφαλιστεί από το Ταμείο Ανάκαμψης. Κατά συνέπεια, για τις σημαντικές υπηρεσίες των Δήμων έπρεπε να υπάρχει κρατική φροντίδα ώστε να έχουν επαρκές προσωπικό, καλές εγκαταστάσεις, εξοπλισμό κλπ.

Το σημειώνουμε αυτό, όχι απλώς για να δείξουμε τις ελλείψεις που έχουν οι υπηρεσίες, αλλά για να φανεί το ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει πιο πίσω και είναι η αδυναμία των δήμων αλλά και δημοσίων υπηρεσιών να οργανώσουν και να σχεδιάσουν μεγαλύτερες παρεμβάσεις και να πάρουν στρατηγικές πρωτοβουλίες. Αν είσαι συνέχεια υπό πίεση για να καλύψεις ανάγκες και να βρεις προσωπικό και πόρους, τότε δεν μπορείς να δουλέψεις και με ορίζοντα.

Πολιτιστική έλλειψη ο μισός μισθός

Με νέες έρευνες διαφαίνεται και με ποσοστά αυτό που γνωρίζουν εμπειρικά εκατομμύρια νοικοκυριά, ότι δεν φτάνει το εισόδημα για να βγει όλος ο μήνας. Που σημαίνει πρακτικά ότι έχει αποτύχει η αγορά, η οικονομία και η εργασία στη χώρα μας. Δεν γίνεται να εργάζεσαι και να μην μπορείς να βγάλεις τον μήνα με τον μισθό σου και ενώ έχεις κόψεις από παντού. Ούτε βέβαια να έχεις υψηλά προσόντα και να μην μπορείς να βρεις εργασία. Καλά τα άλλα με τη μαύρη εργασία δεν τα συζητάμε καν, αποδεικνύουν ότι υπάρχει και η περιθωριακή οικονομία.

Γιατί όμως έχει σημασία αυτός ο δείκτης; Γιατί είναι και πολιτιστικός πέρα από οικονομικός. Έχει να κάνει με την αντίληψη και την πρόσβαση στην σκέψη, στην ψυχαγωγία, στο φαντασιακό.

Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει, να βιοποριστεί, τότε περιορίζεται, μένει μακριά από όσα επιθυμεί και τον ανυψώνουν, μένει σε απόσταση και από τον συλλογικό βίο.

Θα έπρεπε βέβαια να έχουμε βιβλιοθήκες στις γειτονιές ή κοινοτικά κέντρα και δημοτικά  ωδεία σε κάθε συνοικία για να καλυφτούν αυτά τα κενά.

Αλλά εδώ έχουμε κολλήσει πια τελείως. Έχουμε γίνει παθητικοί δέκτες της αδράνειας και των πολιτικών στέρησης. Αδιέξοδο.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr