Σε ένα πολιτικό χάος έχει μετατρέψει η κυβέρνηση την ανάγκη και την υποχρέωση για την ισότητα στον πολιτικό γάμο. Κι αυτό γιατί φοβήθηκε τον ίσκιο της, τη δημοσκοπική υποχώρηση και την εκλογική μείωση των ποσοστών της. Αυτό είναι που συμβαίνει σε αυτή τη φάση και ενώ ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα προωθήσει τη θέσπιση του γάμου και για τα ομόφυλα ζευγάρια.

Το θέμα ήταν ώριμο εδώ και πολλά χρόνια και τα περισσότερα κόμματα της Βουλής ήταν έτοιμα να πλειοψηφίσουν.

Για πολλούς μήνες όμως μετά τις νικηφόρες εκλογές η ΝΔ και το πρωθυπουργικό γραφείο φάνηκε να ταλανίζονται από αμφιβολίες μπροστά στην ενίσχυση των κομμάτων που βρίσκονται δεξιά και ακροδεξιά τους και από τα υψηλά ποσοστά που καταγράφουν σε δημοσκοπήσεις οι αντίθετες απόψεις.

Αυτό καθ’αυτό το πολιτικό και νομικό ζήτημα που τίθεται είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση λόγω σεξουαλικής επιλογής για όσους και όσες θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί. Αυτό είναι το επίδικο και αυτός είναι ο πυρήνας της νομοθέτησης που προωθείται. Κι από αυτή τη σκοπιά, θα υπάρξει και νόμος είτε σε λίγους είτε σε περισσότερους μήνες. Αυτή είναι η φυσική πορεία των πραγμάτων.

Από εκεί και πέρα, προφανώς και ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί για μερίδες της κοινωνίας θέμα υψηλού συμβολισμού που έχει πίσω του πολύχρονα στερεότυπα και ισχυρά διαμορφωμένες απόψεις.

Η πολιτική όμως στις δημοκρατίες υπάρχει ακριβώς για να διαμορφώνει τις νέες συνθήκες συναίνεσης που χρειάζεται μία κοινωνία για να προχωρά με τους πολίτες της να χαίρονται την ελευθερία και την ισότιμη συμμετοχή.

Δεν υπάρχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στις δημοκρατίες μας, δεν υπάρχουν εμπόδια στην αγάπη, καμία εξουσία δεν μπορεί να αφήσει έξω από τα τείχη την ελεύθερη έκφραση των ανθρώπων. Η κατανόηση αυτής της συνθήκης είναι που αποτελεί και την ωρίμανση όπως αποκαλούμε την πρόοδο της θεσμικής δημοκρατίας και της συνταγματικής ισότητας.

Η κυβέρνηση καλείται να κάνει το θεσμικό της καθήκον.

Όταν η διαφήμιση καλύπτει το κείμενο

Έχοντας κλείσει τρεις δεκαετίες στα μέσα ενημέρωσης και με εμπειρίες από όλα τα είδη από  τα free press και τα περιοδικά ως τις εφημερίδες ή την τηλεόραση, γνωρίζω καλά την αγωνία που έχουν για διαφημιστικά έσοδα.

Και έχω δει μέσα στα χρόνια και πώς εξελίσσεται η διαφήμιση. Είδα για παράδειγμα το λάθος να θεωρούνται δημοφιλή μόνο τα μέσα με πολλά κλικ και όχι όσα έχουν ισχυρή επιρροή. Σήμερα πολύς κόσμος αποσύρεται από τα social media γιατί κουράστηκε από την τοξικότητα και αναρωτιέμαι πως η αγορά και τα μέσα ενημέρωσης θα τους ξαναβρούν ως κοινό.

Τα δικτυακά μέσα αυτόν τον καιρό κατακλύζονται από τη διαφήμιση που εισέρχεται για λίγη ώρα ή και για περισσότερη μέσα στο κείμενο. Μερικές φορές η διαφήμιση κολλάει κιόλας και καλύπτει τη σελίδα.

Προσωπικά δείχνων κατανόηση γιατί κατανοώ και τις ανάγκες για έσοδα των μέσων και της αγοράς για προβολή.

Αλλά και η ανάγνωση και η ενημέρωση δεν μπορεί να είναι ένα πεδίο περιπετειώδους εύρεσης της είδησης κάπου ανάμεσα σε κουτάκια και εικόνες με προϊόντα.

Μπορεί να υπάρξει ισορροπία ενημέρωσης και διαφήμισης; Ή μήπως θα ήταν καλύτερα για τα μέσα να αυξήσουν τους αναγνώστες και τους συνδρομητές τους;

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr