Δύο συν ένα ήταν τα βασικά προβλήματα που διαφάνηκαν το εορταστικό τετραήμερο στην πόλη μετά και την μεγάλη αύξηση της επισκεψιμότητας.

Ως πρώτο θα αναδεικνύαμε το ζήτημα του κυκλοφοριακού και της στάθμευσης. Αυτοκίνητα παντού, μπλοκαρισμένοι δρόμοι, εμπόδια στην κίνηση των πεζών, μία κατάσταση που κάποιες ώρες θύμιζε ότι είναι εκτάκτου ανάγκης.

Και όχι δεν είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό να μετατρέπεται όλη η παραλίμνια ζώνη σε ένα τεράστιο πάρκινγκ. Είναι ακριβώς αυτή η πλευρά της πόλης που γοητεύει τον επισκέπτη και δίνει πραγματικές ανάσες στους κατοίκους.

Όπως δεν είναι φυσιολογικό και για τους κατοίκους της πόλης που ξέρουν πια τι γίνεται, να αποφασίζουν ότι δεν θα επισκεφθούν αυτές τις μέρες μία περιοχή της πόλης γιατί θα έχουν μεγάλες δυσκολίες πρόσβασης.

Λύσεις άμεσες ίσως να μην είναι δυνατές, αλλά ένας σχεδιασμός για το μέλλον πρέπει να γίνει πλέον.

Δεύτερο πρόβλημα είναι η διαχείριση της καθημερινότητας των εορτών. Μέρος αυτής είναι και η διαχείριση των σκουπιδιών για την οποία υπήρξαν αντιδράσεις. Το θέμα είναι πιο πολύπλοκο γιατί απαιτεί δράσεις σε πολλά επίπεδα και από πολλούς και διαφορετικούς φορείς. Πώς γίνεται για παράδειγμα η τροφοδοσία των καταστημάτων, πώς μπορεί να υπάρξει περισσότερος χώρος στη δημόσια συγκοινωνία, τι χρειάζεται ο πεζός ή ακόμα ακόμα και ποιες είναι οι υπηρεσίες που μπορεί να έχουν τα παιδιά ή οι ηλικιωμένοι. Η αύξηση του τουρισμού βάζει τις πόλεις μπροστά σε προκλήσεις που δεν τις έχουν υπολογίσει. Ήδη τα Γιάννενα βρίσκονται στο όριο για να αρχίσουν να σχεδιάζουν τέτοιες λύσεις.

Το άλλο πρόβλημα είναι πιο έμμεσο αλλά ανήκει σε αυτόν τον προβληματισμό. Είναι το ζήτημα της ενέργειας και του οικολογικού αποτυπώματος. Τι εκλύεται στην πόλη από τη θέρμανση και τον εξαερισμό, ή από την κίνηση των οχημάτων; Ποιες είναι οι οικολογικές επιπτώσεις από την έκτακτη αύξηση του πληθυσμού μίας πόλης; Ποια είναι η επιβάρυνση των κτιρίων και των υποδομών; Θα πρέπει σαφώς να συζητηθούν και αυτές οι πτυχές αν θέλουμε και να δούμε καλύτερα τον στόχο της Κλιματικής Ουδετερότητας το 2030.

Να συναντηθούμε ακόμα πιο πολλές φορές

Η χρονιά που πέρασε δεν χρειάζεται να ξανάρθει, δεν τη θέλω ξανά. Αλλά αυτό ανήκει στα προσωπικές εκτιμήσεις και προσωπικοί είναι πάντα οι αναστοχασμοί.

Για αυτό δεν μου αρέσουν και τα πρότυπα ή οι υποδείξεις για το τι «πρέπει να κάνεις» σε μία χρονιά ή «ποιο είναι το καλύτερο» για τον καθένα μας. Άλλωστε και να θέλαμε και να σχεδιάζαμε, άλλες είναι συνήθως οι βουλές της μοίρας.

Τυχαίνει η γιορτή που πέρασε, να είναι και γενέθλια. Και τα χρόνια μου, 54 πια, καλώς ήρθαν. Δεν τα βάζω μέσα σε προκατασκευασμένα κουτάκια, και αποφεύγω όσο γίνεται τα «πρέπει» όσο μεγαλώνω. Και νομίζω ότι τελικά κάτι με έμαθε η χρονιά που πέρασε από πάνω μου. Φέτος δεν έμαθα μόνο την αγάπη, ξανά και ξανά, έμαθα και να δέχομαι ακόμα περισσότερο την έγνοια, την αποδοχή, την υποστήριξη. Ακούμπησα σε περισσότερους ανθρώπους κι έμαθα ακόμα περισσότερο να ξεχνάω το εγώ που με θρέφει. Μας θρέφει η αγάπη. Και τέχνη είναι η χειρονομία της συνάντησης. Είθε φέτος να συναντηθούμε ακόμα πιο πολλές φορές… Καλή χρονιά να έχουμε.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr