Η κάθε αναχώρηση για πολιτιστικά με γεμίζει χαρές.
Είναι η όμορφη παρέα; Είναι το ταξίδι; Είναι οι ομορφιές που βλέπεις στο ταξίδι; Είναι τα τόσα που μαθαίνεις από γεωγραφία και ιστορία; Είναι ο ζωντανός πολιτισμός που μεταφέρεις και δέχεσαι; Είναι οι γνωριμίες που κάνεις; Είναι οι φιλίες που γεννιούνται;
Το θέμα είναι ν’ ανεβείς, να ξεπεράσεις τα σύννεφα και, πάνω απ’ αυτά κολυμπώντας σ’ ένα ύψος, οφείλεις να σβήσεις τα σύνορα! Μπορεί να γίνει αυτό; Το ανέβασμα είναι ο τρόπος. Από ψηλά, πολύ ψηλά δε διακρίνεις γραμμή διαίρεσης της Γης! Γιατί η διαίρεση χωρίζει και εσύ επιθυμείς να ενώσεις. Πάντα από ψηλά ενώνεις! Και μετά την ένωση, που εύκολα φαίνεται πάνω απ’ τα σύννεφα, τα δάκρυα σπάνε το γκρίζο που έχουν και φθάνουν στη Γη. Εκεί ακριβώς φυτρώνουν λουλούδια! Σε όλες τις εποχές. Σ’ ανατολή και δύση. Στην πατρίδα του καθενός μας! Στην πατρίδα όλων μας, τη Γη! Έτσι μαθαίνεις ν’ αγαπάς!
Πως είναι δίχως ν’ αγαπάς;
Τετάρτη πρωί στην πλατεία των Λακκωμάτων τα χαμόγελα πολλά και η χαρά της αναχώρησης ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων.
Με το που ξεκινήσαμε άρχισαν τα κεράσματα! Πολύ νόστιμα τα τόσα που έφτιαξαν οι χρυσοχέρες και οι ερασιτέχνες ζαχαροπλάστες της παρέας μας!
Με τραγούδια, χορούς, ζωντανή μουσική, ανέκδοτα, πέρασαν, χωρίς να το καταλάβουμε, οι πιο πολλές ώρες! Τα τοπία που περνούσαμε ήταν όμορφα. Χωράφια αρμονικά καλλιεργημένα με καλαμπόκια, ηλιοτρόπια… ομόρφαιναν τη διαδρομή. Μου άρεσε ότι ο χώρος ανάμεσα από το δρόμο και το καλλιεργημένο έδαφος ήταν πάρα πολύ καθαρός, με ένα κοντό πράσινο χόρτο.
Ο παλιός δρόμος είχε πάρα πολλά που μου άρεσαν. Ένα από αυτά που νοστάλγησα, ήταν τα πολλά οπωροφόρα δέντρα. Πριν από χρόνια σταματούσαμε σε περιβόλια με δαμασκηνιές. Οι καλλιεργητές μας δώριζαν κιλά από δαμάσκηνα και μας πουλούσαν μαρμελάδες και κομπόστες. Νοστάλγησα αυτά τα διαλείμματα! Νοστάλγησα το προσκύνημα στο μέρος όπου δολοφονήθηκαν παιδιά που πήγαιναν για διακοπές στην Ελλάδα και βομβαρδίστηκε το τραίνο με το οποίο ταξίδευαν!
Οι έμπειροι οδηγοί του ωραίου λεωφορείου Κώστας και Σπύρος, ήξεραν πάρα πολύ καλά τη διαδρομή και μας έλεγαν πολλά γεωγραφικά, ιστορικά και άλλα ενδιαφέροντα θέματα! Μου άρεσε η προθυμία τους, η ευγένειά τους και τα όμορφα ανέκδοτά τους.
Η πρώτη μας διανυκτέρευση έγινε στο Κραγκούγιεβατς. Το βράδυ πέρασε με βόλτες στους δρόμους της πόλης και με γευστικό ποτό! Η βραδιά ήταν όμορφη και ήσυχη.
Η άλλη μέρα πέρασε και αυτή ταξιδεύοντας. Στο λεωφορείο συνεχίστηκαν τα τραγούδια, οι χοροί με ζωντανή μουσική, τα ανέκδοτα, οι ενημερώσεις από τους οδηγούς και τα όμορφα διαλείμματα.
Την άλλη μέρα το πρωί στο ξενοδοχείο της Πράγας που μέναμε, στήθηκε ένα τρικούβερτο γλέντι. Πολλοί ένοικοι του ξενοδοχείου και δικοί μας, αποθανάτισαν τους χορούς. Παρατήρησα την έκπληξη αρκετών μόλις μας έβλεπαν!
Στη συνέχεια είχαμε περιήγηση στην Πράγα. Είναι πολλά τα οποία μπορεί να δεις, ν’ απολαύσεις στην Πράγα. Σε μαγεύουν οι γέφυρες του Μολδάβα και ιδιαίτερα η γέφυρα του Καρόλου με τα τριάντα αγάλματα και τον κόσμο που τη διασχίζει! Μου άρεσαν ιδιαίτερα: Οι πύργοι της Μάλα Στράνα (μικρή πλευρά), στην αρχή της γέφυρας και πιο πέρα η εκκλησία του αγίου Φραγκίσκου, το άγαλμα του Ιησού Χριστού Σωτήρα με τους αγίους Κοσμά και Δαμιανό, του αγίου Βίτου, του αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, της αγίας Λουντμίλλας με τον Βάτσλαβ παιδί, του αγίου Φραγκίσκου της Βοργίας, των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, της Σταύρωσης, της Αγίας Βαρβάρας και της Παναγίας με τον άγιο Βερνάρδο.
Ο Κάρολος Α΄ θεμελίωσε τη γέφυρα με τον «μαγικό» καρκινικό αριθμό (περιττοί φυσικοί αριθμοί) 135797531 δηλαδή το 1357 στις 9-Ιουλίου και ώρα 5.31!!
Στο κάστρο μου άρεσαν η κύρια πύλη με τους φρουρούς της, το μπαρόκ σιντριβάνι στο δεύτερο προαύλιο, Η χρυσή Πύλη, ο καθεδρικός ναός του αγίου Βίτου, η πλατεία και η Βασιλική του αγίου Γεωργίου και ο Μαύρος Πύργος. Δεν μπόρεσα να πάω στο Χρυσό Δρομάκι!
Θαύμασα από ψηλά την Πράγα και κατηφορίσαμε το δρόμο των αλχημιστών
Πέρασα από το «Σπίτι στο Λεπτό», στην πλατεία της Παλιάς Πόλης, με τις παραστάσεις και από την ιστορία της Ελλάδας!
Στην πλατεία της Πράγας (της παλιά πόλης) με εντυπωσίασαν το άγαλμα του Γιάν Χους που ήταν ιεροκήρυκας, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Πράγας. Τον αφόρισαν και τον έκαψαν σαν αιρετικό το 1415!
Η εκκλησία του Τυν, το σπίτι στην Πέτρινη Καμπάνα, το παλάτι Γκολτζ-Κίνσκι, ο ναός του αγίου Νικολάου
Εντυπωσιακό είναι το αστρονομικό ρολόι στην Παλιά Πόλη.
Πάνω-πάνω ο κόκορας να καλωσορίζει την ημέρα και τον Ήλιο, πιο κάτω ο προστάτης άγγελος και δίπλα του τα δυο κινούμενα αγαλματίδια αποστόλων. Πιο κάτω ο ματαιόδοξος, ο φιλάργυρος, ο χάρος που γυρνάει κλεψύδρα, το χρυσό χέρι (κύριος δείχτης του ρολογιού). Εκεί κοντά φαίνεται η θέση της Σελήνης, του Ήλιου, η αυγή, ο ζωδιακός κύκλος… ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο αστρονόμος που μελετάει τον ουρανό…
Είναι πολλά που μπορείς να περιγράψεις!
Το Σάββατο 26-Αυγούστου-2023 ήταν η μέρα που θα χορεύαμε μαζί με άλλους δέκα συλλόγους. Το λεωφορείο μας άφησε σε αρκετή απόσταση από την πλατεία της Πράγας, όπου φθάσαμε τραγουδώντας με φλογέρα και ντέφι!
Η πλατεία ήταν γεμάτη από τα χορευτικά και πολλούς θεατές!
Στήσαμε χορό! Κινητά και κάμερες ήταν στραμμένες πάνω μας!
Ξεκινήσαμε, όλα τα χορευτικά, από την πλατεία για μια μικρότερη πλατεία,
όπου είχε στηθεί η σκηνή πάνω στην οποία θα χορεύαμε και είχαν τοποθετηθεί καθίσματα για τους θεατές.
Στην πορεία μας η φλογέρα, το ντέφι και τα τραγούδια μας, έκαναν πολλούς με τα κινητά τους, ήταν πάρα πολλά, να αποθανατίζουν το χορευτικό μας! Τηλεοπτικά κανάλια και ρεπόρτερ κατέγραφαν τα χορευτικά και τρία ακολουθούσαν το χορευτικό μας! Τους εντυπωσίασαν οι όμορφες παραδοσιακές φορεσιές μας και οι φουστανέλες μας!
Όλα τα χορευτικά ήταν ωραία και χειροκροτήθηκαν από τους θεατές και τα άλλα χορευτικά. Όμως το χορευτικό μας χειροκροτήθηκε πιο έντονα και με περισσότερο ενθουσιασμό! Ήταν εκεί και μερικοί Έλληνες της Πράγας!
Επιστρέψαμε στην μεγάλη πλατεία της Πράγας και μετά στο λεωφορείο με τραγούδια που συνοδευόταν από την γλυκιά φλογέρα και το ντέφι. Πάλι πολλά κινητά στράφηκαν πάνω μας!
Το βράδυ μπήκαμε σε καράβι για βόλτα στον ποταμό Μολδάβα της Πράγας. Μας τα χάλασε η βροχή! Έβρεχε σε όλη την βόλτα μας!
Όμως το γλεντήσαμε μέσα στο καράβι. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, γελάσαμε, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας, θαυμάσαμε τα τοπία από τα οποία περάσαμε! Το ευχαριστηθήκαμε!
Στην επιστροφή περάσαμε από τα όμορφα μέρη. Μέσα στο λεωφορείο τραγούδια με τη φλογέρα, το ντέφι και το τουμπελέκι. Είπαμε ανέκδοτα, γελάσαμε, τα τσούξαμε και λίγο! Χωρίς να το καταλάβουμε οι ώρες πέρασαν γρήγορα! Η όμορφη ατμόσφαιρα συμπληρώθηκε με κλήρωση δώρων. Όλοι πήραν το δικό τους αναμνηστικό!
Η τελευταία βραδιά, ήταν όμορφη, καλοκαιρινή βραδιά. Πρόσωπα ανθρώπινα ελαφρά ντυμένα, παρήγγειλαν στις πλατείες και στων πεζόδρομων τα τραπεζάκια, τα ποτά τους, τα φαγητά τους. Ήπιαμε τα ποτά μας. Πήραμε και δώσαμε ευχές, για όμορφες, χαρούμενες, ξέγνοιαστες μέρες!
Στην επιστροφή κάπου έβρεξε, το νερό κύλισε στις φλέβες των δέντρων, των φυτών…
Θυμήθηκα εσένα. Τότε που με πήρες απ’ το χέρι κι έδειξες το ουράνιο τόξο.
Είναι ο Ήλιος που διαλύεται, μου είπες… Μου αρέσουν τα χρώματα, συνέχισες… Με μαγεύουν, με κάνουν να ονειρεύομαι, είπα.
Στα ταξίδια για το πολιτισμό, ψάχνεις να βρεις, τον κρίκο όπου όλες οι γλώσσες του κόσμου και των ανθρώπων συναντιούνται.
Η παρέα, η φιλία, η κουβέντα, το αστείο, το τραγούδι, ο χορός, είναι σκαλοπάτια για ν’ ανεβούμε τα σκαλοπάτια του πολιτισμού, της ανθρωπιάς, την αγάπης, της άυλης χαράς! !
Γιώργος Μακρίδης
Οκτώβρης 2023
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
