Η αποχή στις εκλογές τείνει να γίνει όχι απλώς μοτίβο, αλλά κεντρικό πεδίο ανησυχίας. Αυτό είναι το ένα χαρακτηριστικό μίας επιδείνωσης του πολιτικού κλίματος και της δημοκρατικής συνοχής. Το δεύτερο είναι μία τάση του πολιτικού συστήματος που έχει περάσει και σε τοπικά επίπεδα να λειτουργεί στη βάση της διαδοχής. Βγήκατε εσείς, μετά θα παλέψουμε να βγούμε εμείς, σαν να  δικαιούνται όσοι εκτίθενται, να εκλέγονται με ένα είδος αυτοματισμού.

Η αποχή η οποία έχει εντοπιστεί ως πρόβλημα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και σε διεθνές επίπεδο, έχει ήδη επιπτώσεις που μοιάζουν να είναι μη αντιστρεπτές. Αυτό φαίνεται στη μικροκλίμακα των πόλεων από την απόσταση που μπορεί να διαγράφεται μεταξύ μερίδων της τοπικής κοινωνίας και του Δήμου, ακόμα και σε θέματα που είναι απολύτως απαραίτητα και κρίσιμα για τη ζωή της πόλης. Η αποχή γίνεται η έκφραση μίας πραγματικής απόστασης από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Και μεσοπρόθεσμα μπορεί να γίνει και μία παθολογική ένδειξη μιας δημοκρατικής λειτουργίας σε φθίνουσα κατάσταση. Τι θα συμβεί άραγε αύριο αν σε μία πόλη ο Δήμος αρνηθεί να εκτελέσει τις ανταποδοτικές υπηρεσίες σε κάποιες γειτονιές; Ποιος θα τον ελέγξει αν όχι ο πολίτης που συμμετέχει στα κοινά και είναι ενεργός για την προάσπιση της καθημερινής ζωής του.

Τώρα, τα προβλήματα που προκύπτουν με το πολιτικό δυναμικό της χώρας που δεν ανανεώνεται ή διαμορφώνεται σε μπλοκ δυνάμεων που περιμένουν την άνοδο στην εξουσία. Είναι αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας απολιτικοποίησης της ίδιας της πολιτικής και της μη δημιουργίας συνθηκών για τη συμμετοχή των πολιτών και την ενεργοποίηση του κοινωνικού ελέγχου.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το πρόβλημα είναι πλέον η δημοκρατία. Κι αυτό οφείλουμε το αντιμετωπίσουμε.

Ανάσες και προβληματισμοί

Διαβάζοντας το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών ανά τη χώρα, πέρα από τις βασικές αναλύσεις για τις πολιτικές τάσεις και με την ηρεμία που επέρχεται πια για όλους μετά την όποια ένταση φέρνει το δίλημμα της ψήφου, μένει μόνο μία ικανοποίηση στην από εδώ μεριά,ας την πούμε την αντιπολιτευτική, αλλά στην κοινωνία κυρίως, ότι ανησύχησε για πρώτη φορά σοβαρά το βαθύ μπλοκ εξουσίας στην κεντρική πολιτική. Όχι ότι θα χάσει την εξουσία, αλλά ότι δεν θα βρίσκει εύκολα αντιπροσώπους να λένε και να κάνουν ό,τι να ‘ναι. Ότι τους κατάλαβαν. Κι αυτό καμιά φορά λειτουργεί σαν θρυαλλίδα και βάζει φωτιές στο μέλλον και οι της άλλης πλευράς δεν έχουν καμιά όρεξη να ασχολούνται με το μέλλον. Το ότι ανησύχησαν είναι μία καλή αρχή.

Αλλά και το μικροσύστημα της εξουσίας δεν διαταράσσεται, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλη αυτή η καμαρίλα που πουλάει φούμαρα στη γειτονιά ή στα μπαρ με το τέταρτο ουίσκι, όλη αυτή η εξουσία των χαμηλών ταβανιών που αναπαράγει εξαρτήσεις, εκεί είναι ακόμα, με κάθε μορφή και έκφραση. Και οι τοπικές εκλογές μπορεί γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις ένα κλείσιμο του ματιού ότι πάλι εμείς θα είμαστε στα πράγματα, ό,τι και να βγει σήμερα. Αλλά τίποτα νέο δεν κινείται έτσι κι αλλιώς εκεί κάτω.

Πιο πάνω, δεν θα μειώσω την ανάσα που πήραμε. Έρχεται μια στιγμή που και η ψήφος σου θέλει να βγάλει τη γλώσσα σε όλο αυτό που περνάει από την οθόνη κάθε μέρα. Και μακάρι να μπορέσει αυτό το μικρό παράθυρο που άνοιξε και να μεγαλώσει και κάτι καλύτερο να φέρει στις πόλεις μας. Θα το υποστηρίξουμε το καλό.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr