Πέθανε σε ηλικία 90 ετών η μεγάλη κυρία Μία από τις ξεχωριστές προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου και διακεκριμένη ηθοποιός, η Μαίρη Χρονοπούλου, έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή.

Η σπουδαία ηθοποιός είχε αγαπηθεί από το κοινό μέσα από εμβληματικούς ρόλους που θα μείνουν για πάντα στη συλλογική συνείδηση όλων. Το ερμηνευτικό της ταλέντο κινήθηκε σε μια μεγάλη γκάμα από την κωμωδία, το μιούζικαλ, το δράμα στον παλιό και τον νεότερο κινηματογράφο ενώ συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα παραγωγών, σκηνοθετών και ηθοποιών.

Τις δεκαετίες του 1960 και 1970 ξεχώρισε ως μία από τις πιο δημοφιλείς και σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιούς, συνέχισε όμως την καριέρα της και αργότερα, με πιο σημαντικούς σταθμούς τη συμμετοχή της σε ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Κώστα Βρεττάκου.

Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε το 1933 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Σακελλάριου-Γιανακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε ως κομπάρσος στο «Χαρούμενο Ξεκίνημα» του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ το 1954, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο «Τελευταίο ψέμα» του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ. Από το 1963 και μετά πρωταγωνίστησε σε πλειάδα δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.

Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στις ταινίες «Τα κόκκινα φανάρια» (1963) του Β. Γεωργιάδη (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964 σε παραγωγή Δαμασκηνού-Μιχαηλίδη), «Χωρίς ταυτότητα», (1963, Φίνος Φιλμ), «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, (υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966), «Πολύ αργά για δάκρυα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), «Όταν η πόλις πεθαίνει» σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), «Οι αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), «Κοινωνία ώρα μηδέν» του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), «Η λεωφόρος του μίσους» (1968, Φίνος Φιλμ) και «Ορατότης μηδέν» του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).

Ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνικές και δραματικές ταινίες εμφανίστηκε σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ: «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Γοργόνες και μάγκες». Ιδιαίτερα στο «Μια κυρία στα μπουζούκια» ερμήνευσε και δύο από τις μεγάλες επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».

Στη θεατρική της καριέρα, συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε το δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη.

Είχε στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στο νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ταξίδι στα Κύθηρα», ενώ κέρδισε το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.

Στις 16 Ιουνίου 2021 η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς στην Τελετή Απονομής των Βραβείων ΙΡΙΣ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

«Tην επιφανή σταρ με διαχρονικό εκτόπισμα, όπως αποδείχτηκε στο πέρασμα των δεκαετιών» αποχαιρετά σε συλλυπητήριο μήνυμά του το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. H Μαίρη Χρονοπούλου «διέτρεξε σχεδόν ολόκληρο το θεματικό φάσμα της μυθοπλασίας, από το μελόδραμα και το ηθογραφικό δράμα των ανοικτών οριζόντων έως το μιούζικαλ και άφησε έντονο το αποτύπωμά της και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο» τονίζει το μήνυμα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

«Η Μαίρη Χρονοπούλου υπήρξε μία μεγάλη κυρία του κλασικού ελληνικού κινηματογράφου, επιφανής σταρ με διαχρονικό εκτόπισμα, όπως αποδείχτηκε στο πέρασμα των δεκαετιών. Διέτρεξε σχεδόν ολόκληρο το θεματικό φάσμα της μυθοπλασίας, από το μελόδραμα και το ηθογραφικό δράμα των ανοικτών οριζόντων έως το μιούζικαλ. Το “ελληνικό γουέστερν” του Βασίλη Γεωργιάδη “Το χώμα βάφτηκε κόκκινο”, στο οποίο πρωταγωνίστησε το 1966, ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η Μαίρη Χρονοπούλου στάθηκε, άλλοτε αέρινη κι άλλοτε δωρική, στο πλευρό όλων σχεδόν των αντρών πρωταγωνιστών εκείνων των χρόνων, δίπλα στον Νίκο Κούρκουλο, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Φαίδωνα Γεωργίτση, τον Γιώργο Φούντα. Η παρουσία της γέμισε το κινηματογραφικό κάδρο σκηνοθετών που συνδέθηκαν με τις καλύτερες στιγμές της Φίνος Φιλμ, του Βασίλη Γεωργιάδη, του Ντίνου Δημόπουλου, του Γιάννη Δαλιανίδη, του Νίκου Φώσκολου. Η Μαίρη Χρονοπούλου άφησε έντονο το αποτύπωμά της και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο. Ανάμεσα στις σπουδαίες συνεργασίες της ήταν αυτές με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο (“Οι κυνηγοί”, “Ταξίδι στα Κύθηρα”) και τον Κώστα Βρεττάκο (“Τα παιδιά της Χελιδόνας”). Ο τελευταίος πρωταγωνιστικός ρόλος της ήταν το 1996 στην ταινία “Προς την Ελευθερία” του Χάρη Παπαδόπουλου.

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά του στους οικείους της» καταλήγει το συλλυπητήριο μήνυμα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.