Πολλοί λένε ότι ζούμε σε καιρούς μεταπολιτικής και το αποδεικνύουν αυτό από τη μεγάλη σημασία που δίνεται στην εικόνα, τα βίντεο ή τα social media. Κι όμως και αυτά τα μέσα πολιτική είναι και έρχεται μάλιστα από μακριά αν δει κανείς την ιστορία των αμερικανικών εκλογών. Άλλωστε το ζήτημα δεν είναι απλώς να περιγράψεις τα πολιτικά φαινόμενα αλλά και να τα εξηγήσεις και να αντιπροτείνεις άλλες πρακτικές που νομίζεις καλύτερες.

Το νέο στοιχείο που έχουν πλέον οι εκλογές είναι ότι δεν ανοίγουν όλα τα σοβαρά θέματα πολιτικής που απασχολούν ή θα έπρεπε να απασχολούν την κοινωνία. Αντίθετα υπερτονίζουν ορισμένες διαφορές, συχνά συμβολικές και με τη αξιοποίηση και των μέσων ενημέρωσης που διψάνε για αντιθέσεις, στήνουν τις διαχωριστικές γραμμές.

Αλλά αυτά τα έχουμε συζητήσει και άλλες φορές. Η αποθέωση αυτών των φαινομένων είναι πια οι τοπικές εκλογές. Οι οποίες κυλάνε ερήμην της πολιτικής και συχνά ερήμην και των μεγάλων θεμάτων των τοπικών κοινωνιών.

Δύο μέρες πριν από τις εκλογές της Κυριακής ας βγουν όσοι παρακολουθούν και να μας πουν ποιο είναι το μεγάλο θέμα πάνω στο οποίο διαχωρίστηκαν οι παρατάξεις στην περιφέρεια ή στον Δήμο Ιωαννιτών. Και εννοούμε να ανέπτυξαν προτάσεις, αντιπροτάσεις και ιδέες με αξίες ώστε από τη Δευτέρα αν εκλεγούν να μπορούν να προγραμματίσουν από Γενάρη και την υλοποίηση όσων είπαν.

Δεν μηδενίζουμε προφανώς γιατί δεν εννοούμε άλλωστε ότι οι παρατάξεις δεν έχουν πρόγραμμα ή δεν έχουν δείξει δείγματα γραφής. Αλλά μοιάζει όλα αυτά να μπήκαν στο φόντο και να πέρασαν μπροστά τα ανθρωποδίκτυα που συγκεντρώνουν ψήφους, οι εύκολες αναφορές στο «σχέδιο» ή την «ικανότητα έργου» τα βιογραφικά κάποιων υποψηφίων. Δεν αρκούν όμως για να έχουμε μία ολοκληρωμένη εικόνα του τι θα γίνει.

Το μόνο που είναι επιπλέον θετικό είναι ότι όλοι όσοι ασχολούνται λίγο πολύ έχουν συμμετάσχει σε όργανα και θέσεις και έχουν ασκήσει. Οπότε κάτι ξέρουμε για αυτούς.

Διατηρώντας τη σαφήνεια στα μηνύματα

Τις προάλλες μιλούσα για δουλειά και προσωπικά σε δύο τρία ανοιχτά προφίλ στο δίκτυο μέσα από τις διάφορες εφαρμογές που έχουμε πια στη διάθεσή μας. Κάποια στιγμή έστειλα κάτι από το ρεπορτάζ σε φίλους μου που βέβαια το κατάλαβαν και δεν τους ένοιαξε. Τα έσβησα και έστειλα τα κανονικά μηνύματα. Θα μου πείτε αυτό είναι φυσιολογικό στις δικτυακές επαφές μας που έχουν γίνει άπειρες πια σε δυνατότητες και καταλαμβάνουν και τον χρόνο και τις οθόνες μας.

Από την επικοινωνία δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Μπορούμε όμως να είμαστε σοβαροί, ακριβείς και αξιοπρεπείς. Γιατί συχνά ένα γραπτό μήνυμα αν είναι χαλαρά γραμμένο μπορεί να εκληφθεί λάθος από τον παραλήπτη. Για παράδειγμα προσωπικά δεν συμπαθώ τα κεφαλαία γράμματα, αν και ξέρω ότι πολλοί φίλοι δεν χρησιμοποιούν πληκτρολόγιο με μικρά γράμματα.

Επίσης ιδιότυπες φράσεις του προφορικού λόγου εκλαμβάνονται αλλιώς στον γραπτό κάτι που ξέρουμε εμείς βέβαια των εφημερίδων. Οπότε ένα λεπτό χιούμορ για εμάς μπορεί να εκληφθεί ως χοντροκομμένο από άλλους.

Για αυτό και έχω καταλήξει ότι η γραπτή επικοινωνία μπορεί να παραμείνει σε πλαίσια στενά και σαφή. Και φτάνει. Για τα άλλα υπάρχουν και τα τηλέφωνα και η διά ζώσης επαφή.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr