Πήγα και φέτος στη Νικόπολη. Είδα πολλά. Κάποιοι βλέπουν πιο πολλά.

Έπειτα πήγα στο παρατηρητήριο του Οκταβιανού.

Υπάρχουν έργα που μιλούν άμεσα. Έργα που βυθίζονται μέσα στους αιώνες, την Προϊστορία και την Ιστορία.

Ταφικά, γλυπτικοί διάκοσμοι … δένουν το παρελθόν με το παρόν.

Έκανα προσπάθεια να κατανοήσω τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Οι μύθοι σπάνε τη μερικότητα των συνόρων ανάμεσα στους λαούς και αναδεικνύουν την κοινή καταγωγή τους.

Κοίταξα πάλι τα όσα υπάρχουν εκεί. Με κοίταξαν με μια παράξενη έκφραση και έτσι ακινητοποιημένα μου έδειχναν την ανημποριά τους να τρέξουν μακριά από κάθε κίνδυνο που τα πλησιάζει.

Γιώργος Μακρίδης