Μπορεί η οικονομία της χώρας να προχωρήσει χωρίς φορολόγηση; Και ποιος θα φορολογηθεί; Το ερώτημα πάντως στην πράξη έχει απαντηθεί.

Φορολογούνται οι μισθωτοί και όσοι δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματά τους και από εκεί και πέρα οι φορολογικοί μηχανισμοί αναζητούν κρυμμένα έσοδα κλπ. Γνωστή η κατάσταση.

Επιπλέον έχει παγιωθεί μία αντίληψη διακυβέρνησης που λέει ότι οι φόροι πρέπει να μειωθούν. Σε αυτήν την κυρίαρχη αντίληψη, τα δημόσια έσοδα αρκεί να πηγάζουν από τις εισροές εσόδων όπως πχ από τον τουρισμό και από τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Υπάρχει βέβαια εδώ ένα ζήτημα αδικίας που πρώτος το νιώθει ο μισθωτός και ο επαγγελματίας που κάνει κανονικές δηλώσεις. Η σχέση ανισοτιμίας με αυτούς που δεν δηλώνουν τα αληθινά τους εισοδήματα τους προκαλεί δυσαρέσκεια. Αλλά υπάρχει και ένα ζήτημα με την έμμεση φορολογία ή την αυξημένη φορολόγηση που επίσης δημιουργεί δυσαρέσκεια σε όσους αγωνίζονται με κανόνες υγιούς ανταγωνισμού.

Κατά συνέπεια, μέσα σε αυτό το πλέγμα ανισοτήτων και δυσαρεσκειών τα πολιτικά κόμματα δεν αρκεί να προχωράνε σε εξαγγελίες γενικώς για λιγότερους φόρους, αλλά πρέπει να διατυπώσουν και ένα σχέδιο για δυνατό κράτος που θα έχει τους πόρους και τη λειτουργικότητα ώστε  να προσφέρει υψηλές υπηρεσίες στους πολίτες αλλά και να τους προστατεύει από έκτακτες καταστάσεις και κινδύνους όπως με τις φυσικές καταστροφές.

Η αίσθηση είναι όμως, ότι το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα εξουσίας αποφεύγουν να μιλήσουν καθαρά και να δεσμευτούν πάνω σε αυτήν την συνθήκη. Αποφεύγουν και το ζήτημα της φορολόγησης και της ενδυνάμωσης του κράτους.

Μία πρόταση για το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ

Για τον β’ γύρο του ΣΥΡΙΖΑ και μέσα σε μία εβδομάδα που κάτι πρέπει να ειπωθεί πέρα από εκατέρωθεν προσβολές και επίδειξη ισχύος, έχω προτείνει με ανάρτησή μου μερικά σημεία διαλόγου για μία νέα αρχή, όπως ζήτησε άλλωστε και το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου και η αποτυχία του κόμματος. Δεν ευελπιστώ προφανώς σε απάντηση από τα επιτελεία γιατί είμαι πολύ μακριά για να ακουστώ, τα θέτω όμως σε διάλογο και από εδώ.

Για το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν προτείνω:

– Οργανώσεις μελών που συνεδριάζουν με απαρτία και λαμβάνουν αποφάσεις πριν από κρίσιμες στιγμές του κόμματος. Κανένας δεν εκπροσωπεί το κόμμα (υποψήφιοι βουλευτές, υποψήφιοι στις τοπικές εκλογές, στελέχη της ηγεσίας κλπ) αν δεν έχει πάρει την έγκριση της βάσης.

– Διάλυση των τάσεων. Ίδρυση ιδεολογικών ρευμάτων με τη συμμετοχή προσώπων. Καμία ποσόστωση και έμμεση εκπροσώπηση τάσεων σε κανένα όργανο. Καμία διαπραγμάτευση διά αντιπροσώπων.

– Οριζόντια διάρθρωση των οργανώσεων και του κόμματος σε όλα τα επίπεδα. Το μέλος της βάσης να μπορεί να συνομιλήσει ισότιμα και με τον πρόεδρο ακόμα, οι άνθρωποι που γνωρίζουν κάτι από το χώρο τους να μπορούν να έχουν λόγο που να ακούγεται, εκείνοι που δρουν να μπορούν να το κάνουν χωρίς κάθετες αδειοδοτήσεις.

-Δημοσιοποίηση των στοιχείων επικοινωνίας όλων των επαγγελματικών στελεχών και των μετακλητών στις σελίδες του κόμματος ώστε τα μέλη και οι πολίτες να μπορούν να επικοινωνήσουν ανά πάσα στιγμή.

– Πειθαρχικός έλεγχος στη χυδαιότητα, τη μισαλλοδοξία, τον αντισημιτισμό, τη διάκριση των ανθρώπων.

Είναι προτάσεις που θα έκανα και σε κάθε άλλο δημοκρατικό κόμμα προφανώς.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr