Λόγω των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε μία νέα συζήτηση για την πολιτική στην εποχή μας που ακουμπά σε όλα τα κόμματα και επηρεάζει όλους τους πολιτικούς χώρους. Είναι μία συζήτηση που έχει ανοίξει από παλιότερα και κορυφώθηκε με την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ ή Μακρόν στη Γαλλία.

Ένας προβληματισμός που προκύπτει είναι το ποια είναι τα όρια της επικοινωνίας με την πολιτική. Ιδιαίτερα σε μία περίοδο που έχει εκτοξευτεί ο ρόλος των μη παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και προβολής με τον «προσωπικό» χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να έχει μία πιο κεντρική λειτουργία.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο τίθεται το θέμα αν υπάρχει πολιτική εκεί που όλα διαμορφώνονται ως εικόνες και γρήγορα συνθήματα που πιάνουν τον παλμό της στιγμής και δημιουργούν συσπειρώσεις γύρω τους.

Ένα τρίτο επίπεδο είναι αυτό της αντιπολιτικής, της πολεμικής προς την κλασική πολιτική στην οποία αποδίδεται η ευθύνη της κρίσης.

Ενδιαφέρον όμως έχει ότι από τη στιγμή που οι εκλογές τελειώνουν, οι εκλεγμένοι πολιτικοί, έχουν δεν έχουν social media ή σύγχρονες επικοινωνιακές ομάδες, η αλήθεια είναι ότι γειώνονται σε μία πραγματικότητα που δεν έχει και πολλά νεώτερα στοιχεία, παρά αποτελείται από φυσικές καταστροφές, ανεργία, φτώχεια, πολέμους κλπ Αυτά τα κλασικά προβλήματα στην πολιτική χρειάζονται και λύσεις που προέρχονται από μία πολύ παραδοσιακή δεξαμενή. Ανεξάρτητα δε και από την ατζέντα με την οποία έκαναν προεκλογικό αγώνα οι πολιτικοί. Μπορεί να παραχθεί πολιτική στις μέρες μας εκτός αυτού του γνωστού και κατά βάση αυθεντικού πεδίου άσκησης εξουσίας;

Τι αλλάζει για το Ζαγόρι

Για να έχουμε μία εικόνα για τη σημασία που έχει η ένταξη του Ζαγορίου στον Κατάλογο της UNESCO ας σκεφθούμε πώς εμείς ψάχνουμε πού θα πάμε σε μία ξένη χώρα. Τα μεγάλα μνημεία είναι και αυτά που συναντάμε πρώτα πρώτα σε χάρτες, οδηγούς και εφαρμογές. Και το Ζαγόρι θα συναντά μπροστά και επισκέπτης των Ιωαννίνων και της Ηπείρου όχι μόνο όταν θα φτάνει εδώ, αλλά ήδη από το σπίτι του όταν θα ψάχνει στις οθόνες νέες πληροφορίες.

Ακόμα καλύτερο είναι ότι όταν θα επισκεφθεί το Ζαγόρι θα αναγνωρίσει όχι μόνο τη φυσική ομορφιά και τα ζαγοροχώρια, αλλά την διατήρηση σε μεγάλο βαθμό της αυθεντικότητας.

Είναι παγκόσμια τάση η αναζήτηση αυθεντικότητας και δεν βλέπει κανείς πρόβλημα σε αυτό.

Το κλειδί πλέον στην υπόθεση του Ζαγορίου είναι προφανώς η αξιοποίηση της καλής είδησης. Πώς γίνεσαι ένας παγκόσμια αναγνωρισμένος τόπος; Πώς οργανώνεις γύρω από αυτό, τον χώρο και τις τοπικές κοινωνίες; Πώς διατηρείς την αυθεντικότητα του τοπίου  και των σχέσεων; Αυτά τα ερωτήματα αναμένεται να μας απασχολήσουν.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr