Με το παλιό κτίριο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην οδό Δομπόλη ασχολούμαστε πολλά πολλά χρόνια τώρα. Χωρίς αποτέλεσμα φυσικά. Το αποτέλεσμα καλύτερα το βλέπουμε με τα μάτια μας. Πλήρης κατάρρευση… Πολλοί λένε ότι είναι και αντιαισθητική αυτή η εικόνα γι΄ αυτό και ξανακούστηκε η ιδέα κάπως να καλυφθεί. Δεν είμαι σίγουρος για τι σημαίνει αισθητική σε μία τέτοια περίπτωση. Θα καταλάβαινα να ετίθετο θέμα ασφάλειας, για τον κόσμο που μπαίνει μέσα στο κτίριο κι ίσως να πρέπει να το δει αυτό το Δημόσιο. Αλλά κατά τα άλλα έτσι καταρρέουν τα κτίρια όταν τα παρατάς. Και το παλιό πανεπιστήμιο είναι ένα παρατημένο κτίριο. Ας μην το ξεχνάμε αυτό…

Η προστασία

Πάνω σε αυτό το δεδομένο υπήρξαν κατά καιρούς διάφορες ιδέες με σημαντικότερη να γίνει κτίριο δημοσίων υπηρεσιών μέσω σύμπραξης ιδιωτικών κεφαλαίων, πρόταση που τελικά δεν προχώρησε.

Νομίζω όμως ότι δεν έχουμε συμφωνήσει στα βασικά πριν πάμε στις προτάσεις.

Η πρώτη συζήτηση που πρέπει να κάνουμε είναι αν θέλουμε να διατηρηθεί το κτίριο ή μέρος του γιατί ήδη το πίσω τμήμα έχει γίνει κτίριο υπηρεσιών. Προσωπικά συμφωνώ να διατηρηθεί τουλάχιστον το εμπρός τμήμα που φέρει και την πινακίδα, για ιστορικούς λόγους. Είναι το τρίτο πανεπιστήμιο της χώρας, αποτελεί πυρήνα της νεανικής και φοιτητικής ζωής της χώρας και της πόλης, αποτέλεσε τόπο πολιτισμού και παιδείας και επίσης τοπόσημο σημαντικών ιστορικών γεγονότων, κυρίως του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος. Λόγοι συνεπώς για να διατηρηθεί υπάρχουν πολλοί.

Άμεση σύσκεψη

Το δεύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχει βιώσιμη λύση. Ποιος θα πληρώσει και γιατί, για ποιον λόγο. Εδώ όλες οι πλευρές πρέπει να είναι ξεκάθαρες. Πέρασε η εποχή που «είχε το κράτος» για τέτοια έργα. Τώρα δεν προβλέπονται πόροι ούτε καν στα ευρωπαϊκά προγράμματα για υποδομές. Θα μπορούσε να βρεθεί ίσως μία πρόταση για τη δημιουργία ενός μουσείου- χρηματοδοτούνται τέτοιες προτάσεις. Και προφανώς η διέξοδος να γίνει ένα ακόμα κτίριο υπηρεσιών, έχει κάποια βάση. Αλλά δεν πρέπει να προτρέχουμε. Οι τοπικές αρχές οφείλουν μέσα από μία σύσκεψη συγκεκριμένων προτάσεων να εξετάσουν τις δύο παραμέτρους (προστασία και βιώσιμο σχέδιο) και να προχωρήσουν. Αλλιώς θα μείνουμε να συζητάμε τα ίδια τα ίδια και δέκα χρόνια μετά, φοβάμαι χωρίς το κτίριο πια.

ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ