Με τον Κ. Καραμανλή συναντήθηκε ήδη από χθες ο Κυρ. Μητσοτάκης στο πλαίσιο των επαφών του, μετά την εκλογή του στην ηγεσία της Ν.Δ…

Απολύτως λογική και κατανοητή η στάση του Μητσοτάκη, που τώρα βρίσκεται καβάλα στ’ άλογο…

Επειδή σας είχαμε προαναγγείλει από χθες όμως, ότι θα σχολιάσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών σε σχέση με τον Κ. Καραμανλή, θα καταθέσουμε την άποψή μας…

Δεν ήρθε το τέλος του Κ. Καραμανλή, αλλά έφτασε πολύ κοντά, με την έννοια, ότι το τέλος του θα είχε ήδη έρθει εάν ο Κυρ. Μητσοτάκης επεδείκνυε αλαζονική και επιθετική στάση απέναντι στον πρώην πρωθυπουργό και τον… αποκαθήλωνε.

Ο Καραμανλής είναι ακόμη ένα πολιτικό κεφάλαιο, όχι όμως πλέον για τη χώρα, αλλά μόνο για τους νοσταλγούς άλλων εποχών στη Ν.Δ…

Και γι’ αυτό ευθύνεται κατ’ εμάς ο ίδιος με τη στάση που επέτρεψε να κρατήσει τα προηγούμενα χρόνια, το περιβάλλον του, κρατώντας τον ίδιο μακριά από τα πάντα, για να μη φθαρεί η εικόνα του, όμως…

… πέρασε πολύς χρόνος και τον ξέχασαν στη γυάλα, με αποτέλεσμα να ξεχάσει ο κόσμος, ακόμη και ότι υπάρχει!

Και αφού για κάποιους δεν υπάρχει, επομένως δεν ασχολείται, άρα δεν έχει «θέλω», πήγε στράφι και η προσπάθειά του να στηρίξει την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη.

Και του γύρισαν την πλάτη μέχρι και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του κόμματος, στηρίζοντας τον Μητσοτάκη…

Για τον γράφοντα ο Κ. Καραμανλής επέλεξε να ιδιωτεύσει, έχοντας πλήρη επίγνωση της απόφασής του και των συνεπειών της…

Μπορεί να είχε κάπου βαθιά στο μυαλό του, ότι θα επιστρέψει και μάλιστα ως καβαλάρης, όμως αυτό πλέον δε μπορεί να γίνει…

Γιατί άλλαξαν στο μεταξύ και οι συνθήκες και η πολιτική κατάσταση στη χώρα… Θεωρούμε λοιπόν, ότι πρώτα με την στάση του στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού, που εμφανίστηκε για να υποστηρίξει το «ΝΑΙ» και τώρα με την στάση του στην εσωκομματική διαδικασία, κάηκε…

Επειδή βέβαια, πολλά έχουν δει τα μάτια μας, μπορεί να γυρίσει και πάλι ο τροχός και να εμφανιστεί ως «χρυσή εφεδρεία», όμως προσωπικά, πιστεύουμε, ότι η μόνη περίπτωση που μπορεί να γίνει, είναι να προταθεί για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας…

Εκείνος βέβαια που δυστυχώς αποδεικνύεται λίγος για τις περιστάσεις, είναι ο Μεϊμαράκης, που απορούμε για τους λόγους που είχε να βγει την επομένη των εκλογών και να «σκούζει» στις κάμερες, για το ποιοι τον στήριξαν και ποιοι έλεγαν ότι τον στήριζαν, αλλά στήριζαν τον Κυριάκο κ.λπ…

Στις δύσκολες ώρες το μεγαλύτερο προσόν για τον κάθε πολιτικό άνδρα είναι η ανωτερότητα και η αναγνώριση της αξίας του αντιπάλου, όπως και του κάθε αποτελέσματος…

Και στην περίπτωση αυτή, δεν την επέδειξε…