Η κυβέρνηση προχώρησε σύντομα μετά την εκλογή της στην ανακοίνωση ενός πακέτου μέτρων για την ενίσχυση των εισοδημάτων ύψους άνω του 1 δισ. και με προοπτική συνέχειας στην τετραετία. Διακρίνονται σε δύο μέρη: Στις αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις ενισχύσεις τύπου pass που έρχονται ως ακολούθημα της προηγούμενης περιόδου, Ως «συνταγή» φαίνεται ότι έπιασε αν κρίνουμε από το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσα κι αν λέει κάποιος για παραγωγική ανασυγκρότηση και νέα αναπτυξιακά μοντέλα, την κρίσιμη ώρα και ειδικά την ώρα της κάλπης, πολύς κόσμος μετρά το τι έχει στην τσέπη και όχι δυνητικά οφέλη σε ένα άδηλο μέλλον.

Το κατάλαβαν καλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν μπόρεσαν να απαντήσουν στον ερώτημα «τι θα δώσουν».

Ας αναγνωρίσουμε πάντως, ότι τα μέτρα των ενισχύσεων δεν μπορεί να έχουν μέλλον αφού δεν αλλάζουν ριζικά την κατάσταση των νοικοκυριών. Για αυτό και ταιριάζουν περισσότερο με έκτακτες καταστάσεις, ως στήριξη για να περάσει η χρονική περίοδος της δυσκολίας. Όμως ειδικά στην Ελλάδα ζούμε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης από το 2009-2010. Είναι ένας μακρύς χρόνος κρίσεων. Και θα έπρεπε να είχαν βρεθεί μονιμότεροι μηχανισμοί όπως έγινε με την παροχή υγείας στους ανασφάλιστους, τις παροχές στις ευπαθείς ομάδες ή τη Βοήθεια στο Σπίτι.Θα έπρεπε να είχαν δημιουργηθεί δομές και σχήματα που να στηρίζουν το σύνολο του πληθυσμού από κάθε μεγάλη δυσκολία. Απόδειξη η άνευρη και μικρής εμβέλειας παρέμβαση στο ράλι των επιτοκίων που έχει εκτοξεύσει το κόστος ζωής ακόμα και της υψηλόμισθης μεσαίας τάξης.

Οι αυξήσεις μισθών είναι όντως ένα πιο στέρεο μέτρο που δίνει προοπτικές. Προς το παρόν όμως οι μισθοί είναι χαμηλοί ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Συν η μαύρη και άτυπη εργασία, δημιουργείται ένα κλιμα χαμηλής παραγωγικότητας.

Πώς θα αλλάξει όμως σελίδα η χώρα στην ανάπτυξη με συνθήκες χαμηλής παραγωγικότητας και μειωμένων αξιών στην εργασία. Αρκεί να εισρεύσουν οι πόροι από τα ευρωπαϊκά ταμεία; Έχει αποδειχτεί ότι δεν αρκεί κάτι τέτοιο, Ευρωπαϊκούς πόρους είχαμε και πριν φτάσουμε στο χείλος της χρεωκοπίας.

Οι αριθμοί της προσφυγιάς

Στοιχεία που διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες. Ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μεσόγειο το πρώτο εξάμηνο του 2023 είναι ο μεγαλύτερος από όσους είχαν καταγραφεί το 2017. Τα στοιχεία από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) από τις πλέον έγκυρες οργανώσεις διεθνώς.

Συνολικά, τουλάχιστον 1.874 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται κατά τους πρώτους έξι μήνες του έτους. Πέρυσι το ίδιο διάστημα ήταν 1.108.

Το 2017, τουλάχιστον 2.278 μετανάστες πνίγηκαν στις τρεις θαλάσσιες διαδρομές της Μεσογείου, έναντι 2.946 το 2016, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΟΜ.

Συνολικά, τουλάχιστον 27.633 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στις θαλάσσιες προσφυγικές διαδρομές της Μεσογείου από το 2014. Τρομεροί αριθμοί.

Διαβάσαμε ακόμα ότι  996.000 αιτήματα ασύλου κατατέθηκαν το 2022 στις ευρωπαϊκές χώρες. Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό από το 2016, σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Ασύλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (AUEA). Οι αριθμοί αφορούν τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την Ελβετία, την Νορβηγία, την Ισλανδία και το Λιχτενστάιν.Περίπου 42.000 αιτήσεις έχουν κατατεθεί από ασυνόδευτους ανηλίκους, τα δύο τρίτα των οποίων προέρχονται από το Αφγανιστάν και την Συρία.

Διαβάζοντας μόνο τους αριθμούς πιστεύει ότι θα υπάρξουν λύσεις χωρίς να ασχοληθούν σοβαρά τα ευρωπαϊκά κράτη ή κάνοντας πως δεν βλέπουν οι κοινωνίες μας; Απλό ερώτημα.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr