Η επόμενη ημέρα των εκλογών βρίσκει τη νέα κυβέρνηση μπροστά σε μία αντιφατική κατάσταση. Από τη μία είναι η σημαντική επιτυχία της αυτοδυναμίας και η μείωση της δύναμης της αντιπολίτευσης σε βαθμό αδρανοποίησης. Από την άλλη είναι η ανάγκη παραγωγής έργου μέσα σε ένα όλο και πιο δυσμενές περιβάλλον που επηρεάζεται από τη διεθνή κατάσταση στην οικονομία, το ενεργειακό πρόβλημα και τις συνέπειες του πολέμου και την αμηχανία της ΕΕ μπροστά στην ισχύ των ΗΠΑ και τον όγκο των προβλημάτων.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από τις διεθνείς εξελίξεις και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να κρυφτεί από τα προβλήματα όπως ίσως να μπορούσαν να κάνουν τα κράτη ως το ’80.

Παρά τη μεγάλη νίκη, το βράδυ της Κυριακής υπήρχε ένα αίσθημα επιφύλαξης στη ΝΔ. Ίσως να καλλιεργήθηκε η αίσθηση ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο μεγάλο και υπήρξε ενόχληση από την ενδυνάμωση της ακροδεξιάς. Σίγουρα η έντονη παρουσία τόσων ακροδεξιών κομμάτων στη Βουλή δημιουργεί προβληματισμό και στη ΝΔ που ενδέχεται να πιεστεί να διαμορφώνει αλλιώς την ατζέντα της σε κρίσιμα κοινωνικά θέματα.

Και σίγουρα οι επιφυλάξεις έχουν να κάνουν και με τη βεβαιότητα ότι η ΝΔ κατά βάση θα είναι μόνη της πια ως κυρίαρχη, στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων. Πλέον δεν υπάρχει ο «μπαμπούλας» του 2015, ούτε το «παραλάβαμε χάος». Πλέον η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα έχει την πλήρη ευθύνη και θα συγκρίνεται με τον εαυτό της.

Για αυτό άλλωστε και η σύνθεση της νέας κυβέρνησης μοιάζει πολύ ισορροπιστική και έχει το βλέμμα εντός του κόμματος. Στοιχείο όμως που θα λειτουργήσει συσπειρωτικά ενόψει των τοπικών εκλογών του Οκτωβρίου εκεί που οι αντίπαλοι δεν έχουν περιθώρια κινήσεων όπως φαίνεται. Θα είναι όμως ένα τεστ για την κυβέρνηση όπως και οι ευρωεκλογές του χρόνου. Θα τολμήσει η κυβέρνηση  να προχωρήσεις στις τομές που έχει εξαγγείλει ή θα προτιμήσει την κομματική επιβίωση;

Σύντομα πάντως, όλα αυτά και άλλα περισσότερα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Ο Μάιος της εκλογικής ισχύος

Αυτές οι εκλογές του Μαΐου ήταν πολύ περίεργες τελικά. Ήταν σαν να έγιναν για άλλο σκοπό πέρα από την πολιτική. Κυρίως έγιναν για το ποιος θα κερδίσει και μόνο. Για ένα χρόνο περίπου που κράτησε η μακρά προεκλογική περίοδος, τα τρία τουλάχιστον πρώτα κόμματα ασχολούνταν με το πώς θα κερδίσουν. Για την δύναμη, την κατίσχυση. Και γιατί να κερδίσουν; Έτσι, γιατί είναι καλύτεροι.

Κι έχουν ευθύνες και τα τρία κόμματα, αλλά και τα μικρότερα που ασχολούνταν με ποσοστά και ποιοι εκλέγονται (εξ ού και οι αλλαγές κάποιων στις λίστες στις επόμενες εκλογές). Και έχουμε ευθύνες και εμείς όλοι γιατί συναινέσαμε σε όλο αυτό το παιχνίδι. Όλη τη μέρα ασχολούμασταν με ποσοστά και «κοινά» που απευθύνεται ο κομματικός λόγος και ποιος συμμαχεί με ποιον και ποια είναι τα σενάρια.

Και φάνηκε το πρόβλημα με όλη αυτήν την ακατάσχετη εκλογολογία, μετά την 21η Μαΐου όταν χρειάστηκε πια και λίγο προγραμματικός λόγος για να αναφανεί ότι υπάρχουν και πολιτικοί λόγοι που οδηγούν σε μία ψήφο.

Μόνος νικητής η ΝΔ η οποία προφανώς εργάστηκε τόσο καλύτερα όσο το μαζέψει τις ψήφους που ήθελε.

Απόδειξη όμως ότι και το παιχνίδι της ισχύος δεν κάνει για όλους.Ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πολιτικής που οδηγούν και σε διαφορετικούς δρόμους και πολιτικές.

Φτάνει βέβαια να υπάρχει ενδιαφέρον και για πολιτικές και για πολιτική.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr