Η εικόνα που έδωσε η δημοτική αρχή για τις εκκρεμότητες σε δρόμους είναι ενδεικτική των προβλημάτων που έχουν οι ελληνικές πόλεις. Οι διανοίξεις δρόμων εκεί όπου έχει γίνει εισφορά σε γη και σε περιοχές Ρυμοτομικών Σχεδίων όπως της Νέας Ζωής των Καρδαμιτσίων ή του Κάτω Νεοχωρόπουλου, και των Σεισμοπλήκτων εκτιμάται ότι κοστίζουν 12 εκατ. ευρώ, ποσό ενδεικτικό επίσης και αυτό του προβλήματος.

Μπορεί με αυτόν τον τρόπο η δημοτική αρχή ενόψει και των εκλογών του Οκτωβρίου να δείχνει ότι έχει τη βούληση να παρέμβει, στην πράξη όμως το πρόβλημα είναι πολύπλοκο, απαιτεί διαπαραταξιακές αποφάσεις και έχει προοπτική πολλών χρόνων αν επιλυθεί και ποτέ. Πρέπει όμως να επιλυθεί.

Τα κόστη των υποδομών που λείπουν στις πόλεις μας είναι μεγάλα. Θα μπορούσαν να καλυφθούν εν μέρει από το Ταμείο Ανάκαμψης στο οποίο πάντως έχουν ενταχθεί ανάλογα έργα, όπως αυτό για την οδική ασφάλεια, όμως δεν έγινε ποτέ συζήτηση με τις τοπικές κοινωνίες για τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες του προγράμματος.

Ακόμα χειρότερο γίνεται το πρόβλημα των υποδομών όσο παρουσιάζονται και νέες ανάγκες που έχουν να κάνουν με τις ψηφιακές υπηρεσίες, την τεχνολογία και την καινοτομία. Την ώρα που πρέπει να προχωρήσει η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών, πρέπει να γίνουν και νέοι δρόμοι και νέα πεζοδρόμια στις γειτονιές και βέβαια να εξασφαλιστεί και η ανάπτυξη πλήρους αποχετευτικού δικτύου.

Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα συνολικά που δύσκολα χωρά καν σε έναν προεκλογικό αγώνα που θα κάνουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι σε όλη τη χώρα ενώ δεν χώρεσε και στις εθνικές εκλογές. Βλέποντας και κάνοντας φαίνεται ότι θα πάει.

Εργαζόμενοι χωρίς δικαίωμα στις διακοπές

Πέρυσι τέτοιο καιρό το βασικό κυβερνητικό αφήγημα περιλάμβανε και την αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη χώρα, τόσο ως μία αναπτυξιακή ευκαιρία όσο και ως μία απόδειξη των προσπαθειών που έγιναν για επιστροφή στην κανονικότητα.

Φέτος που τα πρώτα μηνύματα δεν είναι καλά για τον ρυθμό αύξησης, η κουβέντα έχει αφαιρεθεί από την κεντρική προεκλογική ατζέντα.Κι αν τελικά η χρονιά κλείσει καλά-γιατί έχουμε ακόμα μπροστά μας σαιζόν-, τότε όλα καλά, αν όχι όμως, πώς άραγε θα εξηγηθεί η νέα κατάσταση και πώς θα γίνουν διορθωτικές κινήσεις;

Γιατί έχουμε επενδύσει πολλά στην τουριστική ανάπτυξη ώστε να μπορούμε να αντέχουμε πολλές κακές χρονιές. Αλλά ας πούμε ότι δεν θα είναι αρνητική η εικόνα στο τέλος και τα έσοδα θα μείνουν σε υψηλά επίπεδα.

Το ερώτημα όμως «γιατί οι Έλληνες δεν πάνε διακοπές;» θα παραμένει. Γιατί όντως δεν πάνε. Κι ας εργάζονται σκληρά όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και ας έχουν τα ίδια δικαιώματα στον ελεύθερο χρόνο, όπως όλοι.

Και το να μην μπορεί ο Έλληνας να κάνει διακοπές όπως κάνει ο Σουηδός στις ελληνικές θάλασσες, σημαίνει ότι υπάρχει μία κοινωνική ανισότητα που προφανώς σχετίζεται με τις μισθολογικές διαφορές. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο μία ζώνη υψηλού δημοσίου χρέους, αλλά και μία ζώνη χαμηλών μισθών. Ένα συνδυασμός που εγγυάται εν τέλει μόνο φτώχεια και χαμηλές πτήσεις.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr