Ψηλαφώ το διάχυτο φως που μας περιβάλλει.

– Έχουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας;

– Μας φθάνουν τα χρήματα που παίρνουμε (που έχουμε) για να βγάλουμε το μήνα χωρίς άγχος και ιδιαίτερα αν είμαστε συνταξιούχοι;

Οι απόμαχοι της ζήσης στερούνται τις χαρές που έπρεπε να έχουν.

Η αγοραστική αξία των χρημάτων που έχω όλο και λιγοστεύει.

Η ακρίβεια καλπάζει.

Το καρότσι στα καταστήματα που έχουν είδη πρώτης ανάγκης, έγινε καλάθι.

Οι νέοι δε βρίσκουν δουλειά και πιο δύσκολα όσοι έχασαν- χάνουν τη δουλειά τους.

Είναι αβάσταχτος ο πόνος για όσους χάνουν το σπίτι τους, το μαγαζί τους.

Είναι δυνατός ο πόνος να βλέπεις κλειστά μαγαζιά, έρημες αγορές.

Η κάθε ελεύθερη καρδιά δε φοβάται.

Ακριβό ρεύμα, ακριβό πετρέλαιο θέρμανσης, ακριβή βενζίνη… όλα ακριβαίνουν και τα έσοδα μικραίνουν.

Δεν μπορώ να είμαι θεατής στο αβάσταχτο δράμα που περνάμε.

Δε θέλω να κοπούν τα φτερά της ζωής και από αετός να γίνεται μαδημένο κοτοπουλάκι.

Ήρθε η στιγμή να ξυπνήσω, για να έρθει πάλι η Άνοιξη.

Γι’ αυτό ψηφίζω ελπίδα, ψηφίζω αλλαγή, ψηφίζω δικαιοσύνη παντού, ψηφίζω ευημερία για όλους.

Γνώση μας χρειάζεται!

Γιώργος Μακρίδης