Δεν έχουμε ιδέα πέρα από όσα αναφέρονται στο δελτίο τύπου που έχει εκδοθεί από την προηγούμενη εβδομάδα για το τι ακριβώς θα περιλαμβάνει η μεγάλη εκδήλωση της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στην πόλη μας…

Κρίνοντας ωστόσο από το μέγεθος και την έκταση των εργασιών που εξελίσσονται κατά μήκος του παραλίμνιου μετώπου, από την πλ. Μαβίλη και μέχρι το πάρκο Κατσάρη, εκτιμούμε, ότι πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες υπαίθριες εκδηλώσεις που έχουν γίνει ποτέ στην πόλη μας…

Όποιος αναζητήσει πάντως στο διαδίκτυο μπορεί να πάρει μία γεύση από αντίστοιχες δράσεις της Στέγης που ήδη έγιναν σε Αθήνα και Πεδίον του Άρεως αντίστοιχα…

Το τριήμερο είχαμε τη δυνατότητα να περιηγηθούμε κάποιες φορές στο παραλίμνιο, όπου είδαμε από κοντά το μέγεθος των παρεμβάσεων εκατέρωθεν της Διον. Φιλοσόφου, όπου θα στηθούν προφανώς τα έργα των καλλιτεχνών…

Αλλά μένουμε σε δύο ακόμη παρεμβάσεις που μας έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Η πρώτη έχει να κάνει με την μεγάλη εξέδρα που στήθηκε στο μέσον της Διον. Φιλοσόφου, που «μπαίνει μέσα» στην Παμβώτιδα και η δεύτερη με τις παρεμβάσεις που γίνονται ήδη στις στοές του Κάστρου, που λειτούργησαν ως καταφύγια στον πόλεμο του 1940…

Επειδή είχαμε την τύχη πριν μερικά χρόνια με τον Κων. Σουέρεφ τότε να μπούμε στα καταφύγια και να απαθανατίσουμε μοναδικές εικόνες σε ένα άγνωστο μέρος για τους περισσότερους συμπολίτες, νομίζουμε ότι αυτή η παρέμβαση θα είναι πολύ πιο δυνατή από κάθε άλλη…

Κρίνουμε δε πως λόγω του μεγέθους της εκδήλωσης, η οποία σημειωτέον θα διαρκέσει για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, θα γίνουν και κάποιες αυτονόητες κυκλοφοριακές παρεμβάσεις στο παραλίμνιο, άρα μπορεί να γίνει και ένα κρας τεστ για το πώς μπορεί να είναι το παραλίμνιο, χωρίς κίνηση οχημάτων, από την Κυρά Φροσύνη ως το πάρκο Κατσάρη και με διέλευση μόνο για πεζούς και ποδηλάτες…

Έχοντας παρακολουθήσει στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία δεκάδες υποθέσεις στο Κακουργιοδικείο Ιωαννίνων, λίγες είναι οι φορές που έχουμε σταθεί ιδιαίτερα σε εισαγγελικές αγορεύσεις και προτάσεις επί της ποινής για τον ή τους κατηγορούμενους…

Διαβάσαμε χθες το πρωί ωστόσο κάποιες φράσεις της Εισαγγελέως στη δίκη για τη δολοφονία του Άλκη στη Θεσσαλονίκη, που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση για την προσέγγισή της, σε ανθρώπινο επίπεδο…

Σπάνια άλλωστε έχουμε δει να γίνονται ανθρωποκεντρικές ή κοινωνιολογικές προσεγγίσεις στα δικαστήρια, ειδικά από Εισαγγελικούς λειτουργούς, που μένουν περισσότερο ή αποκλειστικά στα στοιχεία της κάθε υπόθεσης…

Αξίζει όμως να σταθεί κάποιος σε αναφορές της Εισαγγελέως, όπως το ότι κανείς δε δικάζει τις οικογένειες, πλην όμως πρόσθεσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια και παρρησία:

«Δε μπορώ να δεχτώ να δεχτώ ότι οι κατηγορούμενοι είναι καλά παιδιά. Τα καλά παιδιά δεν κυκλοφορούν με όπλα και δεν αφαιρούν ζωές», είπε και χωρίς να ξέρουμε κάτι περισσότερο πέραν αυτών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και στη διάρκεια της δίκης, θα πούμε, ότι η Εισαγγελέας θίγει ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα, για το οποίο όσοι συνήθως τοποθετούνται μιλούν παρωπίδες…

Μπορεί να μιλάμε για το φαινόμενο της οπαδικής βίας με μεγάλη άνεση, όταν όμως τύχει και αφορά το παιδί μας, τότε βάζουμε τις οικογενειακές παρωπίδες…

Τις παρωπίδες της μητέρας ή του πατέρα, που δε θέλει να πιστέψει το σημείο που έφτασε το παιδί τους, μη αποδεχόμενος ίσως και την προσωπική του αποτυχία αλλά και τις ευθύνες του…

Κι επειδή τα ζήσαμε πρόσφατα στην πόλη μας, κι επειδή κάποια στιγμή θα φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, και θα μάθουμε πολλά, καλό είναι να τα υπενθυμίζουμε και κυρίως να στεκόμαστε δίπλα στα παιδιά μας είτε ασχολούνται είτε όχι με την υποστήριξη κάποιας ομάδας, γιατί εδώ βλέπουμε σκηνικά που απλώς γίνεται επίκληση κάποιας ομάδας και σε σκοτώνουν για πλάκα…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ