Ο Δήμος Ιωαννιτών ξεκινάει την πολιτική του για το ποδήλατο και τη βιώσιμη μετακίνηση με την ανακοίνωση ενός ενιαίου ποδηλατοδρόμου στην παραλίμνια ζώνη. Στην ουσία πρόκειται για μία ολοκληρωμένη διαδρομή που θα αναβαθμίσει τις όποιες υπάρχουσες και θα τις επεκτείνει σε μήκος 7 χλμ από την πλατεία Μαβίλη ως τον πεζόδρομο πέρα στην περιοχή Ανατολής Κατσικά.

Πρόκειται για το πιο εύκολο τμήμα του δικτύου αφού υπάρχει χώρος για να αναπτυχθεί, όπως και μία πρώτη βάση και δεν έχει να συναντήσει προβλήματα με την κυκλοφορία οχημάτων. Θα μειώσει όμως, τις θέσεις πάρκινγκ στην περιοχή της Κυρά Φροσύνης κάτι που θα φέρει ίσως αρχικά διαμαρτυρίες από όσους βλέπουν την παραλίμνια περιοχή ως ένα μεγάλο πάρκινγκ. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, θα πρέπει να βρεθούν λύσεις με νέα περιφερειακά πάρκινγκ όχι μόνο για να δοθεί χώρος στο ποδήλατο και το περπάτημα, αλλά και γιατί πλέον η πόλη πιέζεται από την αύξηση του τουριστικού ρεύματος και τους επισκέπτες.Και η ενδυνάμωση του τουρισμού αποτελεί προτεραιότητα για την οικονομική ανάπτυξη.

Μία παρέμβαση άλλωστε σαν αυτή που σχεδιάζεται, θα βελτιώσει κατά πολύ και την εικόνα του παραλίμνιου μετώπου.

Παρ’ όλα αυτά, διαπιστώνονται έτσι και δύο βασικά προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι συνεχίζεται η ενίσχυση και αναβάθμιση περιοχών που ήδη έχουν αναπτυχθεί ενώ σε άλλες περιοχές της πόλης λείπουν ακόμα και τα βασικά (δρόμοι, πεζοδρόμια, αποχέτευση κλπ). Η ισόρροπη ανάπτυξη θα πρέπει να είναι προτεραιότητα σε συνδυασμό με την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε όλες τις υπηρεσίες.

Το δεύτερο είναι ότι δεν έχει αρχίσει καμία ουσιαστική πολιτική αλλαγής των συνθηκών βιώσιμης μετακίνησης στην πόλη. Ακόμα η χρήση του ιδιωτικού αυτοκινήτου είναι κυρίαρχη και δεν υπάρχει χώρος για νέου τύπου αστική συγκοινωνία, περπάτημα, ποδήλατο κλπ. Παρά τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία 20 χρόνια, η πόλη παραμένει μια πόλη του ΙΧ. Κι όσο προσπαθεί κάτι να αλλάξει, συγκρούεται και με τη λογική της αυτοκίνησης που δεν δέχεται περιορισμούς. Κατά συνέπεια, η αλλαγή στην πόλη θα σήμαινε και αλλαγή του υποδείγματος και άλλες χρήσεις που βάζουν τον άνθρωπο μπροστά και την προστασία του περιβάλλοντος, όπως κάνουν εδώ και χρόνια οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις. Πόσο απέχουμε;

Κυριαρχία μη αιρετών θεσμών

Τώρα συζητάμε για το αν υπάρχει συντηρητική στροφή στην πολιτική στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη μετά από μία σειρά από νίκες που κάνουν τα συντηρητικά κόμματα αλλά και τα πιο ακροδεξιά. Είναι πάντως βέβαιο ότι κερδίζουν κόμματα που αναφέρονται στη δεξιά παράδοση ενώ διαμορφώνεται και μία ζώνη με κυριαρχία της υπερ-δεξιάς (Πολωνία, Ουγγαρία κλπ).

Το ερώτημα όμως δεν θα έπρεπε τόσο να είναι πάνω στο όριο δεξιάς-αριστεράς και συντηρητικού – προοδευτικού. Τουλάχιστον όχι μόνο εκεί. Γιατί πλέον ζούμε και σε ένα κόσμο που υπάρχει πιο βαθύ ζήτημα δημοκρατίας.

Γιατί είναι θέμα δημοκρατίας, η κυριαρχία θεσμών που δεν προέρχονται μέσα από τις αιρετές διαδικασίες και την εκλογή των πολιτών, αλλά διαμορφώνουν τις πιο βασικές πτυχές της ζωής τους. Την αύξηση του κόστους των δανείων την αποφασίζουν τράπεζες και θεσμικοί φορείς όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που δεν λογοδοτούν στους πολίτες οι οποίοι όμως καλούνται να πληρώσουν αυξήσεις του 20 και 30% στο δάνειό τους για έναν έχουν ένα σπίτι. Και βλέπουμε ότι οι κυβερνήσεις στέκονται άβουλες μπροστά σε αυτές τις αλλαγές.

Αν όμως οι σημαντικές αποφάσεις για τις κοινωνίες λαμβάνονται εκτός του πολιτικού συστήματος αντιπροσώπευσης που αποτελεί και ένα θεμέλιο των φιλελεύθερων δημοκρατιών, τότε πώς θα προασπιστεί και ο ρόλος του πολίτη; Και γίνεται να λειτουργεί μία δημοκρατία αποτελεσματικά χωρίς ισχυρούς πολίτες;

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr