Εδώ είμαστε και πάλι, αφού τρία και πλέον χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, συναντήσαμε κι εμείς τον κορωνοϊό και μείναμε εκτός δράσης για μία εβδομάδα…

Όχι τίποτε άλλο, είχαμε μείνει και με την απορία πως είναι να νοσείς με κορωνοϊό, αν και γενικά δεν ανήκουμε στους φιλάσθενους…

Λόγω της ασθένειας όμως και της απουσίας δεν είχαμε τη δυνατότητα να σχολιάσουμε το εκλογικό αποτέλεσμα και θα το κάνουμε σήμερα σε αδρές γραμμές, αφού τα περισσότερα έχουν ειπωθεί ήδη…

Η επικράτηση της Ν.Δ ήταν αναμενόμενη, όχι το εύρος της όμως. Αυτό περισσότερο έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο με τη Ν.Δ που διατήρησε και αύξησε κατά τι τα ποσοστά της από το 2019, έχοντας απορροφήσει κάθε φυσιολογική φθορά και τους κραδασμούς των απανωτών κρίσεων…

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη δεν ηττήθηκε απλώς, αλλά συνετρίβη και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη, καθώς η στάση της ηγεσίας και των στελεχών του δείχνει πως δεν αντιλαμβάνονται τους λόγους για τους οποίους «έφαγαν τη φόλα»…

Αφού αρχικά χρειάστηκαν τριάμισι χρόνια για να παραδεχθεί ο Τσίπρας, ότι την περίοδο 2015-2019 υπερφορολογήθηκε η μεσαία τάξη (το είχε πει αμέσως μετά την ήττα του 2019 ο Τσακαλώτος) στη διακυβέρνηση της Ν.Δ η μόνη αντιπολίτευση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε προσωποκεντρικό επίπεδο…

Επικεντρώθηκε αποκλειστικά και μόνο στον Μητσοτάκη, που «κουβαλά όλα τα κακά» της μοίρας που είναι έτσι, είναι αλλιώς και ούτω καθεξής, όμως επί των μεγάλων επίδικων, καμία αντιπρόταση στοιχειοθετημένη…

Και φτάσαμε στις εκλογές, όπου θα περίμενε κι εκεί κάποιος να ακούσει κάτι διαφορετικό κι έρχεται ένα πρόγραμμα 12 σημείων, τα οποία είναι επανάληψη του προγράμματος του 2019 που καταψηφίστηκε και ενός μέρους των εξαγγελιών του 2015 τα οποία δεν κατάφερε να εφαρμόσει ως Κυβέρνηση…

Με όλα αυτά ποιος είχε την ελπίδα, ότι οι ίδιοι άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να αντιληφθούν τους λόγους για τους οποίους καταβαραθρώθηκαν τα ποσοστά τους; Κανείς και αυτό δε χρειάστηκε περισσότερο από λίγα 24ωρα για να φανεί και στην πραγματικότητα…

Το προβλέψαμε το βράδυ των εκλογών από το studio τoυ ITV ότι θα τους φταίει πάλι ο κόσμος που δεν ξέρει να ψηφίζει και επιβεβαιωθήκαμε στο ακέραιο. Η μόνη αυτοκριτική που ακούστηκε ήταν τέσσερις μέρες μετά από τον Τσίπρα, που κάτι ψέλλισε στην Κ.Ε αλλά κι αυτός στα περισσότερα πέταξε τη μπάλα στην κερκίδα…

Τελικά αυτός ο λαός μία φορά φάνηκε σοφός, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2015 που επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση και μάλιστα σε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις, έχοντας μεσολαβήσει και το δημοψήφισμα – μούφα, που οδήγησε τη χώρα στο τρίτο Μνημόνιο…

Πάμε και στο ΠΑΣΟΚ όμως που εμφανίζεται ενισχυμένο, αλλά μάλλον νωρίς για να πούμε και δικαιωμένο, γιατί σε αυτό θα πρέπει να επενδύσει η ηγεσία του και τα δείγματα μέχρι σήμερα είναι κάπως αμφίσημα…

Με την απώλεια που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ της τάξης του 12% από το 2019, η λογική λέει, ότι η άνοδος του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη. Κινήθηκε όμως πολύς κόσμος προς τη Ν.Δ και αυτό είναι πασιφανές, όπως και σε άλλα μικρότερα κόμματα…

Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου είναι το μεγάλο στοίχημα για το ΠΑΣΟΚ που μπορεί ή να επιβεβαιώσει την έναρξη της περιόδου δυναμικής επιστροφής του ή την παγίωση στη θέση του τρίτου κόμματος, που όλο κάτι θα περιμένει, αλλά που αυτό δε θα έρχεται…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ