Ολοκληρώθηκε και η δεύτερη φάση του προεκλογικού αγώνα. Αν η πρώτη ήταν με το ξεκίνημα των περιοδειών, η δεύτερη ήταν με την ανάπτυξη του προγράμματος των κομμάτων και τις μεγάλες ομιλίες των πολιτικών αρχηγών. Λίγο πολύ όλα έχουν ειπωθεί πια και δεν αναμένεται να διατυπωθεί κάτι νέο σε επίπεδο προγραμματικού λόγου στις επόμενες ομιλίες. Για την Ήπειρο η μάχη των δύο μεγαλύτερων κομμάτων για την πρωτιά, οδήγησε και σε διπλές περιοδείες του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάτι σχετικά σπάνιο.

Αυτές καθ’ αυτές οι προγραμματικές ανακοινώσεις για την Ήπειρο όχι μόνο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των υπόλοιπων κομμάτων, δεν νομίζουμε ότι άνοιξαν κάποιο νέο θέμα. Η ατζέντα δεν άλλαξε πολύ σε σχέση με όσα γνωρίζαμε την τελευταία τετραετία με τα κόμματα βέβαια να κάνουν τις δικές τους ιεραρχήσεις και να φωτίζουν με διαφορετικό τρόπο τις προτεραιότητες αλλά και τη φιλοσοφία τους. Αυτό δείχνει ότι και την επόμενη ημέρα μετά τις εκλογές οι Ηπειρώτες θα ξέρουν τι μπορούν να ζητάνε και τι να περιμένουν.

Δεν είναι όμως μόνο θέμα Ηπείρου. Παρατηρούμε ότι πλέον δεν υπάρχουν πολλά θέματα κεντρικά και θεμελιώδη που να διαφοροποιούν τις περιφέρειες μεταξύ τους. Υπάρχει η νησιωτικότητα βέβαια όπως και η ορεινότητα που χαρακτηρίζουν ως όροι τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, υπάρχουν και ανισότητες γνωστές όπως η έλλειψη κάποιων υποδομών σε περιοχές σαν τη δική μας, αλλά το συνολικό πλαίσιο είναι γνωστό πια. Και πολλές εθνικές προτεραιότητες αποτελούν και περιφερειακές προτεραιότητες.

Υπάρχει επίσης και ένα ζήτημα αν το κεντρικό κράτος έχει μία αυτόνομη περιφερειακή πολιτική ώστε να αντιμετωπίζει τις επιμέρους διαφοροποιήσεις όπως και υπάρχει και ένα ερώτημα για το πότε θα δοθεί μεγαλύτερη αυτονομία αποφάσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά αυτά τα θέματα είναι πια εδώ και καιρό στις βασικές απαιτήσεις. Ως προς τις απαντήσεις, ραντεβού… με την επόμενη κυβέρνηση.

Κρύβοντας λόγια

Τον κουτοπόνηρο των εκλογών τον καταλαβαίνεις όταν αρχίζει τα μα μου και ότι δεν είναι με κανένα κόμμα και ότι δεν θα ήθελε να τοποθετηθεί και τέτοια. Αυτός είναι που απλώς πάει με το ρεύμα. Που δεν είναι κακό από μόνο του προφανώς, αλλά βγάζει και ένα παλιοκαιρίσιο συντηρητισμό που τον βαριέσαι πια. Εδώ γίνεται χαμός και έχουν πέσει οι ουρανοί πάνω μας τα τελευταία 15 χρόνια κι εσύ σκιάζεσαι να πεις ότι θα ψηφίσεις το κόμμα που νομίζεις ότι θα κερδίσει; Και ποιος νοιάζεται στο κάτω κάτω…

Αλλά το να μη μιλάς για κόμματα και πολιτικές ενώ έχεις κάνει τις επιλογές σου, γίνεται πρόβλημα όχι γιατί απλώς δεν θέλεις να μιλάς δημόσια, που είναι σεβαστό, αλλά όταν πας να κινηθείς λάθρα στη μεθόριο της ειλικρίνειας και του σεβασμού στον απέναντι. Όταν κρατάς για σένα και μόνο το προνόμιο, την επόμενη μέρα να πας με τον νικητή- δημόσια ίσως τότε- κι ας μην τον ψήφισες.

Κοντόφθαλμη βέβαια τακτική γιατί όλοι μας καταλαβαίνουμε πια τι γίνεται. Κυρίως όμως πια αχρείαστη και ασυγχρόνιστη με τους καιρούς μας. Σήμερα δεν έχει καμία σημασία τι ψηφίζει κάποιος (πλην των ναζιστών βέβαια που είναι κίνδυνος). Σημασία έχει πώς συμπεριφέρεσαι και παλεύεις για την κοινή ζωή σε αυτόν τον τόπο.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr