Επιχειρώντας να ξεφύγουμε λίγο από το αμιγώς προεκλογικό κλίμα και τη δραστηριότητα κομμάτων και υποψηφίων, να πούμε έναν καλό λόγο για την συμμετοχή σχολείων της περιοχής στις δράσεις δενδροφύτευσης…

Σε δυο από αυτές, που βρεθήκαμε χθες σε Κιάφα και Ελεούσα αντίστοιχα, είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το προσωπικό ενδιαφέρον των παιδιών, πολλά εκ των οποίων μάλιστα έχουν ασχοληθεί και με άλλες παρόμοιες δράσεις εντός και εκτός του σχολείου…

Στα πολλά μπράβο λοιπόν προς τα παιδιά, τους καθηγητές – δασκάλους και τις διευθύνσεις των σχολείων τους, θα πρέπει να προσθέσουμε και αντίστοιχα «μπράβο» στις τοπικές Δασικές Υπηρεσίες…

Γιατί, τους τελευταίους μήνες, σε αντίθεση με αυτό που βλέπαμε για χρόνια, διακρίνουμε μία έντονη κινητικότητα, και επιτέλους βλέπουμε δασικούς υπαλλήλους έξω από τα γραφεία, εκεί που πρέπει να βρίσκονται…

Έχουμε νωπές ακόμη στο μυαλό μας κάποιες εικόνες, σχετικά πρόσφατες, από τα γραφεία των οικείων Δασικών Υπηρεσιών, με υπαλλήλους να παίζουν τα «αγαλματάκια ακούνητα κι αμίλητα», μέσα στα γραφεία τους, χωρίς να έχουν κάποιο αντικείμενο εργασίας…

Το ότι αφενός τους βλέπουμε πολύ συχνά στο πεδίο και αφετέρου, ότι πρωτοστατούν σε τέτοιες δράσεις μας κάνει λίγο περισσότερο αισιόδοξους, για τη λειτουργία των υπηρεσιών αυτών…

Και όλα τα παραπάνω δε μπορεί να μην έχουν αντανάκλαση και στο πρόσωπο της κας Τσιατούρα, επικεφαλής των Δασικών Υπηρεσιών στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση…

Για τις επιλογές και αποφάσεις του Στ. Καλογιάννη τα είπαμε τα περισσότερα στο χθεσινό φύλλο της «Ε» και εδώ θα είμαστε για να τα ξαναπούμε και να τα σχολιάσουμε εκ νέου…

Αξίζει όμως μία αναφορά, η ανάδειξη ενός θέματος, με το οποίο κι εμείς έχουμε ασχοληθεί μέσα από τα ρεπορτάζ και την στήλη μας, το οποίο με λύπη βλέπουμε, ότι δεν το προσεγγίζει με το ίδιο ενδιαφέρον και η πολιτική ηγεσία…

Αναφερόμαστε στον περίφημο χωροταξικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη των ΑΠΕ στη χώρα, που όλοι τον ζητούν, όλοι τον επικαλούνται, όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα να υπάρξει χωρική και γεωγραφική κατανομή, αλλά κανείς δεν τον υλοποιεί στην πράξη…

Γράφαμε τις προάλλες, με αφορμή κάποιες (ακόμη) εγκρίσεις μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Ηπείρου για φωτοβολταϊκά πάρκα στον κάμπο της Λαψίστας…

Ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε ως χώρα με την αγροτική γη και δη με τη γη υψηλής παραγωγικότητας, όπως η συγκεκριμένη…

Θα μετατρέψουμε τη γη υψηλής παραγωγικότητας σε γη ανάπτυξης φωτοβολταϊκών; Τον ίδιο προβληματισμό εισπράξαμε και από τον

κ. Καλογιάννη, που υπενθύμισε, ότι στη γη αυτή απαγορευόταν αρχικά η άσκηση οποιασδήποτε δραστηριότητας πλην της γεωργικής εκμετάλλευσης…

Ρυθμίσεις όμως, όπως αυτές που επιτρέπουν την εγκατάσταση ΑΠΕ για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση ή και εξαφάνιση των γεωργικών εκτάσεων…

Και αντί να παράγουμε τρόφιμα, θα παράγουμε ρεύμα… Και μπορεί να έχουμε μπόλικες κιλοβατώρες για να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες και να πουλάμε κιόλας ρεύμα στο σύστημα, αλλά αυτό δε σημαίνει, ότι οι κιλοβατώρες τρώγονται…

Μας φαίνεται απλώς, ότι έχουμε ήδη καθυστερήσει πάρα πολύ ως κράτος, να θέσουμε κανόνες και όταν θα το αποφασίσουμε θα είναι αρκετά αργά. Ελπίζουμε μόνο να είναι και αναστρέψιμα…