Θλίψη στον καλλιτεχνικό και πολιτικό κόσμο, προκάλεσε η είδηση του θανάτου Μισέλ Δημόπουλου, επί σειρά ετών διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που ταυτίστηκε με την ανανέωση και ανάδειξη του θεσμού σε διεθνές επίπεδο.

Ο Μιχάλης (Μισέλ) Δημόπουλος σπούδασε κινηματογράφο στη Γαλλία και ξεκίνησε την καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου στην “Αυγή” και στο περιοδικό “Σύγχρονος Κινηματογράφος”, τη δεκαετία του ’70. Συνεργάστηκε με διάφορους εκδοτικούς οίκους και συνεισέφερε ουσιαστικά στο ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο, όταν ανέλαβε ως καλλιτεχνικός διευθυντής το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1992-2004), το οποίο κατόρθωσε να κάνει διεθνές με σημαντικές αξιώσεις. Συνεργάστηκε με ελληνικούς και ξένους κινηματογραφικούς φορείς, στο πλαίσιο της διοργάνωσης αφιερωμάτων σε γνωστούς κινηματογραφικούς δημιουργούς.

Πληροφορούμενη την απώλεια του Μισέλ Δημόπουλου, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, σε συλλυπητήριο μήνυμα, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Με τις ιδιότητες του κριτικού κινηματογράφου, του συγγραφέα και κυρίως του διευθυντή, επί πολλά έτη, του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο Μισέλ Δημόπουλος μετέδιδε την απεριόριστη αγάπη του για το σινεμά σε όλους όσοι τον γνωρίζαμε και συζητούσαμε μαζί του, εκπαιδεύοντας δεκάδες χιλιάδες θεατές στην απόλαυση της κινηματογραφικής εμπειρίας. Αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση του Φεστιβάλ το 1992, πήρε στα χέρια του έναν θεσμό τοπικού ενδιαφέροντος και εμβέλειας και του άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο στον κόσμο. Το επιτυχημένο πρόγραμμα διεθνοποίησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτέλεσε μοντέλο για αντίστοιχες διοργανώσεις παγκοσμίως. Σύστησε στο κοινό δεκάδες δημιουργούς και το έργο τους, αναδεικνύοντας τις νέες τάσεις, παρουσιάζοντας σπάνιες ταινίες στην ιστορία της κινούμενης εικόνας. Η γνώση, το πάθος, οι πρωτοβουλίες, ο ήρεμος δυναμισμός του χαρισματικού Μισέλ ήταν εκείνα τα στοιχεία που συνέβαλαν ουσιαστικά, ώστε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης να εξελιχθεί σε έναν ισχυρό θεσμό. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του».

Σε συλλυπητήριο μήνυμα της τομεάρχη Πολιτισμού της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Σ. Αναγνωστοπούλου, αναφέρεται:

«Ο Μισέλ Δημόπουλος μας έμαθε σινεμά.

Στις κριτικές του Μισέλ Δημόπουλου, καταγράφηκαν σαν απόλυτη κανονικότητα οι μεταμορφώσεις και τα ίχνη ζωής και θανάτου που κουβαλούν οι ταινίες, τα ερωτήματα και τα συναισθήματα που προκύπτουν από μια βουβή γερμανική εξπρεσιονιστική ταινία ή ένα έργο επιστημονικής φαντασίας ή τα αριστουργήματα της nouvelle vague. Θεωρητικός, αλλά πάνω απ’ όλα, ένας από την σπουδαία παρέα του ιστορικού περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος», δημιούργησε κείμενα κριτικής που συνέβαλαν στην σύγχρονη ιστορία του κινηματογράφου στην Ελλάδα.

Η κριτική χτίζει το περιβάλλον γύρω από τις ταινίες, αυτό το ήξερε καλά ο Μισέλ Δημόπουλος, ταυτόχρονα όμως ήξερε πως το βίωμα της μεγάλης οθόνης είναι μια συγκροτητική υπαρξιακή διαδικασία για τον θεατή. Το απέδειξε κατά την περίοδο που ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με μια θητεία ζωής, που έδωσε διεθνή χαρακτήρα στην διοργάνωση. Μας χάιδεψε τρυφερά όταν μαζί με τον Μπακογιαννόπουλο μας σύστησε το σινεμά των δημιουργών μέσα από την αριστουργηματική ‘Κινηματογραφική Λέσχη’».

Η «οικογένεια» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με ανακοίνωσή της, αποχαιρετά έναν δικό της άνθρωπο, τον οραματιστή και πρωτοπόρο Μισέλ Δημόπουλο, που έφυγε από τη ζωή μετά από πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, «το πολύπλευρο έργο του, οι ανεξάντλητες γνώσεις του, η ακούραστη αφοσίωσή του στο σινεμά, καθώς και η πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, περιγράφουν ιδανικά την προσωπικότητα και την προσφορά του Μισέλ Δημόπουλου. Αυτό που αδυνατούν, όμως, να περιγράψουν είναι το χάρισμά του να αγγίζει τις καρδιές όλων όσοι είχαν την τύχη και το προνόμιο να συνεργαστούν μαζί του».

Ο Μισέλ Δημόπουλος ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ από το 1991 μέχρι το 2005 και σε αυτό το διάστημα έδωσε νέα πνοή και διεύρυνε τους διεθνείς ορίζοντες του θεσμού. Επιμελήθηκε πολλές ρετροσπεκτίβες, αφιερώματα, καθώς και τριάντα εκδόσεις και μονογραφίες αφιερωμένες σε Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες. Η βαθιά αγάπη του για τον κινηματογράφο, το ανήσυχο πνεύμα του και η ανάγκη του να ανακαλύπτει νέους δημιουργούς, είδη και τάσεις, τον οδήγησαν να κάνει πραγματικότητα το όραμα της διεθνοποίησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Ήταν πάντα κοντά στο Φεστιβάλ και τους ανθρώπους του. Παρακολουθούσε ταινίες φανατικά και υπερασπιζόταν με πάθος το ανεξάρτητο, ευρωπαϊκό σινεμά. Θα τον θυμόμαστε πάντα στους διαδρόμους του Ολύμπιον, στο Λιμάνι, στις κινηματογραφικές αίθουσες, ακούραστο και χαμογελαστό, να μιλά με πάθος για τις ταινίες που τόσο αγάπησε, να διευρύνει τους ορίζοντές μας και να μας ταξιδεύει στο πρωτοποριακό και ανήσυχο σινεμά της νέας εποχής», καταλήγει η ανακοίνωση.

Σε συλλυπητήριο μήνυμα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, αναφέρεται:

«Ο Μιχάλης Δημόπουλος ανήκει στη γενιά των ευαίσθητων κι ανήσυχων ανθρώπων που εξέφρασαν το πάθος τους για το σινεμά γράφοντας κριτικές ταινιών. Η γενιά αυτή εμφανίστηκε ορμητική με το κύμα της μεταπολίτευσης και βρήκε στέγη στον Σύγχρονο Κινηματογράφο (ένα περιοδικό σαν τo γαλλικό Cahiers du Cinema) έχοντας την πεποίθηση πως θα ισχυροποιήσει στο κοινό την εικόνα την οποία διαμόρφωναν, ή μόλις είχαν διαμορφώσει για τον κόσμο τα νέα ρεύματα του κινηματογράφου στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Συνεργάτες και φίλοι του, οι οποίοι προσέδωσαν ιδιαίτερο περιεχόμενο και χροιά στην κινηματογραφική κριτική και στην κινηματογραφοφιλία εκείνα τα χρόνια, ήταν ο Χρήστος Βακαλόπουλος και ο Γιώργος Μπράμος. Απόντες και οι τρεις τώρα.

Ο Μιχάλης Δημόπουλος προσέφερε σημαντικά στη Δημόσια Τηλεόραση ως προγραμματιστής της Κινηματογραφικής Λέσχης κι άλλων κινηματογραφικών ζωνών. Ακόμη πιο σημαντική ήταν η προσφορά του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του κατά την κρίσιμη καμπή της διεθνοποίησης του θεσμού αυτού.Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήριά του στην οικογένειά του».

Η Πρόεδρος

της Δημοκρατίας

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου με ανάρτηση στο Facebook αποχαιρετά την Δέσποινα Γερουλάνου και τον Μισέλ Δημόπουλο, υπογραμμίζοντας ότι «πρόσφεραν πολλά στον ελληνικό πολιτισμό, όχι απλώς με το οραματικό τους έργο αλλά και με την παρουσία τους στον δημόσιο χώρο, με την ευγένεια και τη γενναιοδωρία με την οποία μοιράστηκαν ιδέες και γνώση» και προσθέτει ότι η κοινή φράση «χωρίς αυτούς είμαστε φτωχότεροι» προσλαμβάνει εδώ το πλήρες νόημά της.

Ειδικότερα στην ανάρτησή της, η κ. Σακελλαροπούλου αναφέρει:

«Με βαθιά θλίψη αποχαιρετώ δύο πρόσωπα που πρόσφεραν πολλά στον ελληνικό πολιτισμό, όχι απλώς με το οραματικό τους έργο αλλά και με την παρουσία τους στον δημόσιο χώρο, με την ευγένεια και τη γενναιοδωρία με την οποία μοιράστηκαν ιδέες και γνώση. Η Δέσποινα Γερουλάνου και ο Μισέλ Δημόπουλος δεν βρίσκονται πια κοντά μας, όμως ο τρόπος, με τον οποίο άνοιξαν ορίζοντες, εκπαίδευσαν, ενέπνευσαν, αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη. Η πρώτη διεύρυνε την μουσειακή εμπειρία με ακάματη δημιουργικότητα, αρδεύοντας με το καινοτόμο πνεύμα της τη διοργάνωση της Ελευσίνας-πολιτιστικής πρωτεύουσας, ο δεύτερος εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά ως κριτικός και διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μεταμορφώνοντάς το σε θεσμό με διεθνή ακτινοβολία. Και οι δύο γονιμοποίησαν με το πάθος, τη διορατικότητα, την οξύνοια και την επινοητικότητά τους τον τομέα στον οποίο αφοσιώθηκαν, και οι δύο δίδαξαν ήθος. Η κοινή φράση “χωρίς αυτούς είμαστε φτωχότεροι” προσλαμβάνει εδώ το πλήρες νόημά της».

Του ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΥ