«Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα, σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται»… Είναι η αρχή από το μοιρολόι της Παναγίας, ένα από τα παραδοσιακά αποσπάσματα της χριστιανικής και λαϊκής παράδοσης της Ηπείρου, που τραγουδιέται ανήμερα της Μεγ. Παρασκευής.

Είναι η κορύφωση του Θείου δράματος και στην Κοπάνη του δήμου Δωδώνης, «το μοιρολόι της Παναγίας», ακούστηκε και πάλι σε όλα τα σπίτια του χωριού από τη μία άκρη ως την άλλη, αφιερωμένο στον Ιησού Χριστό και στο δικό του δράμα. Ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη των αιώνων, που ατόνησε για πολλές δεκαετίες, όμως με τη φροντίδα και τη ζέση των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοπάνης και της Τοπικής Κοινότητας από το 2006 έχει αναβιώσει και κάθε χρόνο προσελκύει και περισσότερους που θέλουν και να δουν από κοντά την ατμόσφαιρα που δημιουργεί το έθιμο, αλλά και να λάβουν οι ίδιοι μέρος σε αυτό.

Η φετινή αναβίωση του εθίμου ήταν διαφορετική λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών, όμως αυτό δεν πτόησε τους συμμετέχοντες ώστε να φτάσουν στα σπίτια του χωριού και να καταλήξουν στην εκκλησία, όπου τραγούδησαν «το μοιρολόι» για τελευταία φορά, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για το επόμενο Πάσχα.

Ο πρόεδρος της Τ.Κ Κοπάνης και εκ των αναβιωτών του εθίμου το 2006 Ιωάννης Δρόσος, αναφέρθηκε στην προσπάθεια των κατοίκων του χωριού, αλλά και όσων κατάγονται από την Κοπάνη, που κάθε χρόνο έρχονται και περισσότεροι για να λάβουν μέρος σε αυτό, με πολλά μικρά παιδιά να δημιουργούν τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για να παραμείνει ζωντανό το έθιμο για πολλές δεκαετίες.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Κων. Παππάς, πρόεδρος της Φιλοπρόοδου Κίνησης Κοπάνης.

Τις ευχές τους για το Πάσχα εξέφρασαν στους συγκεντρωμένους στην Κοπάνη, αλλά και μέσω των δηλώσεών τους στα τοπικά μέσα, οι βουλευτές Ιωαννίνων Μαρία Κεφάλα και Μερόπη Τζούφη αντίστοιχα.

Παράδοση που χάνεται στους αιώνες

Το έθιμο κατά τους μεγαλύτερους ξεκινούσε από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, μετά τη Θεία Λειτουργία και κρατούσε όλη τη νύχτα.

Από τα χαράματα της Μεγ. Παρασκευής, ομάδες, αποτελούμενες από άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντυμένοι όλοι με παραδοσιακές στολές και κρατώντας τα κουδούνια, χωρίζονταν και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, για να τραγουδήσουν «το μοιρολόι της Παναγίας». Τα φιλέματα ήταν και εξακολουθούν και σήμερα να είναι αβγά και πασχαλινά κουλούρια. Αφού περάσουν από όλα τα σπίτια του χωριού, οι ομάδες ανταμώνουν στην κεντρική εκκλησία όπου τραγουδούν μετά την Αποκαθήλωση, για τελευταία φορά «το μοιρολόγι της Παναγίας», για να ακολουθήσει το μοίρασμα του σταυροκάρβελου, ενός ψωμιού στο σχήμα του σταυρού, με προεξέχουσες κόγχες, που αναπαριστούν το αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι του Ιησού.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ