Την προώθηση ενός νέου αθλητικού χώρου στα Καρδαμίτσια ανακοίνωσε η δημοτική αρχή. Και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει προφανώς με τέτοια έργα. Είναι όμως ένα έργο μικρό και καθυστερημένο. Μπορεί να έχει και δύο δεκαετίες που συζητείται η δημιουργία αθλητικού κέντρου στα Καρδαμίτσια για να φτάσουμε σήμερα στην υπογραφή για έναν μικρό αθλητικό πυρήνα. Πρόκειται για έργο που έπρεπε να είχε γίνει κάπου τότε, πριν από 20 χρόνια όταν αναπτυσσόταν η περιοχή. Όταν έπρεπε να είχαν γίνει ανάλογοι χώροι και στις άλλες συνοικίες της πόλης, στους Αμπελόκηπους, στον Βοτανικό, στην Ανατολή και πάει λέγοντας.

Αντίθετα σπαταλήθηκε όλος αυτός ο χρόνος για το πού και πώς θα γίνει το Μεγάλο Κλειστό που ακόμα δεν έχει γίνει παρά τις δεσμεύσεις ότι θα μπορούσε να γίνει στον Βοτανικό. Ας περιμένουμε να δούμε τώρα τι θα γίνει με τα υλικά που μεταφέρθηκαν από το πρώην Κλειστό Ξιφασκίας.

Προφανώς και δεν υποτιμούμε τα πραγματικά προβλήματα που συνάντησε ο Δήμος όλο αυτό το διάστημα. Λείπουν κυρίως τα κονδύλια, λείπουν και οι ελεύθεροι χώροι. Και οι αθλητικές υποδομές είναι ευθύνη της Πολιτείας η οποία είδε να περνούν τόσα ευρωπαϊκά πακέτα, αλλά μερίμνησε κυρίως για μεγάλες εγκαταστάσεις στην Αθήνα του 2004. Αλλά και οι δήμοι δεν πίεσαν όπως έπρεπε και κυρίως δεν οργάνωσαν σωστά τα κοινωνικά αιτήματα για λειτουργικούς δημόσιους χώρους που θα προσφέρουν πραγματικές ανάσες στον πολίτη.

Τα έργα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους, να ανήκουν σε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό με πρόσβαση σε ποικίλες χρηματοδοτήσεις και να αυξάνουν το κοινωνικό και αναπτυξιακό πρόσημο κάθε περιοχής της πόλης. Και βέβαια… να γίνονται και σε χρονιές που να μην είναι κατ’ ανάγκη προεκλογικές.

Να καταλάβουν όλοι τι έγινε

Με την αναζήτηση των αιτιών του δυστυχήματος των Τεμπών, τα επίπεδα είναι δύο και μερικές φορές τα συγχέουμε.

Το πρώτο επίπεδο είναι η ανακριτική διαδικασία η οποία θα οδηγήσει και στα δικαστήρια. Η Δικαιοσύνη θα αποδοθεί όπως προβλέπεται από τους θεσμούς μας.

Υπάρχει όμως και το επίπεδο της κοινωνικής λύτρωσης, όπως θα ονομάζαμε την ανάγκη που έχει η κοινωνία για να κατανοήσει πλήρως το τι έγινε και πώς χάθηκαν τόσες δεκάδες αθώοι άνθρω

ποι.

Η κοινωνία δεν θέλει μόνο να γνωρίζει το πώς συγκρούστηκαν τα δύο τρένα, αλλά και τι γίνεται με την ασφάλεια, την πρόληψη, τις πολιτικές για τους σιδηροδρόμους. Αυτό είναι πιο δύσκολο και πολύπλοκο μεν, αλλά είναι και αυτό που μπορεί να φέρει και το άνοιγμα στο μέλλον. Να φέρει την εμπιστοσύνη στο κράτος, στις υπηρεσίες του.

Γιατί είμαστε μπροστά σε ένα συλλογικό τραύμα, που το βιώνουμε όλοι λίγο πολύ, γιατί όλοι μας βάζουμε τους εαυτούς μας στη θέση των θυμάτων και ξέρουμε ότι θα μπορούσαμε να κόψουμε κι εμείς ένα εισιτήριο σε αυτό το δρομολόγιο αν το έφερνε η μοίρα.

Πώς θα ξαναμπούμε σε ένα τρένο; Πώς θα είμαστε σίγουροι ότι θα μετακινηθούμε με ασφάλεια την επόμενη φορά σε έναν δρόμο, στον αέρα ή στη θάλασσα; Μόνο με ένα κράτος που θα διερευνήσει σε βάθος τα αίτια και όσα προηγήθηκαν της τραγωδίας και θα δώσει ουσιαστικές λύσεις. Έχει απόλυτη σημασία για τον πολίτη να κατανοήσει στο τέλος τι έγινε και τι μπορεί να γίνει ώστε να μην ξανασυμβεί οτιδήποτε θα μπορούσε να απειλήσει τη ζωή έστω κι ενός ανθρώπου.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr