Φτάνοντας στην καρδιά του χειμώνα αποδείχτηκε αυτό που ήταν προφανές, ότι το κόστος θέρμανσης θα ήταν δυσβάσταχτο για τα νοικοκυριά.

Μικρή επαφή να έχεις κάποιος με την καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης, θα έχει καταλάβει ήδη ότι φέτος δυσκολεύτηκαν πολύ να ζεστάνουν τα σπίτια τους, λόγω της ακρίβειας στα καύσιμα και την ηλεκτρική ενέργεια. Η κατάσταση δεν έφτασε στο απροχώρητο, λόγω των επιδοτήσεων της κυβέρνησης στους λογαριασμούς ρεύματος, αλλά και λόγω του καλού καιρού τουλάχιστον σε μέρη όπως η Ήπειρος ως και σήμερα.

Το πρόβλημα εδώ δεν είναι μόνο η ακρίβεια που επηρεάζει την καθημερινή ζωή χιλιάδων ανθρώπων, αλλά ότι τα φετινά προβλήματα έρχονται να προστεθούν πάνω σε μία πολυετή οικονομική κρίση που έχει λυγίσει τα νοικοκυριά. Για αυτό και δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία οι δικαιολογίες της κυβέρνησης για τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία ή το ότι είναι διεθνές το πρόβλημα. Το κόστος της ενέργειας είναι μικρότερο σε πολλές άλλες χώρες όπως επίσης σε πολλές χώρες η θέρμανση είναι πολύ καλύτερη όπως και το βιοτικό επίπεδο.

Και όλοι καταλαβαίνουν ότι η επιδότηση των εταιριών ενέργειας για τους λογαριασμούς δεν μπορεί να είναι λύση για πολύ ακόμα, ακριβώς γιατί δεν θα υπάρχουν αυτά τα κεφάλαια.

Το κύριο ερώτημα δεν είναι όπως νομίζουν πολλοί ίσως λόγω της συγκυρίας, το ποιο κόμμα θα έκανε καλύτερα και τι. Δεν είναι όλα θέμα εκλογικού δημοψηφίσματος. Το ερώτημα είναι γιατί δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να έχει καλύτερες και πιο αποτελεσματικές πολιτικές για την ποιότητα ζωής των πολιτών του, πολιτικές που θα έπρεπε να περιλαμβάνουν και τις ποιοτικές κατοικίες που θα μειώνουν τη σπατάλη ενέργειας και θα προσφέρουν καλή ζωή.

Το ερώτημα δε, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στη φάση των προβλημάτων που φέρνει η Κλιματική Αλλαγή και τα έντονα καιρικά φαινόμενα.

Μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή τη χώρα σε καλά σπίτια; Ναι ή όχι; Να ένα ερώτημα για την Πολιτεία.

Και πώς θα έρθει η αισιοδοξία;

Από την ετήσια έρευνα του Ινστιτούτου Μικρομεσαίων της ΓΣΕΒΕΕ με θέμα: «Εισόδημα – Δαπάνες Νοικοκυριών 2022», στοιχεία της οποίας δημοσιεύουμε σήμερα, κρατάω δύο σημεία.

Το πρώτο είναι ότι ππάνω από 1 στα 2 νοικοκυριά (52,4%) δήλωσαν ότι το μηνιαίο εισόδημά τους επαρκεί για 18 ημέρες (μεσοσταθμικά) και συνδέεται με τις αυξήσεις των τιμών τόσο της ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και των ειδών διατροφής οι οποίες αποτελούν για σχεδόν 6 στα 10 νοικοκυριά τις κατηγορίες που έχουν τη μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στο εισόδημά τους. Δηλαδή στις 18 του μήνα τελειώνουν τα εισοδήματα για κάποιους.

Το δεύτερο είναι ότι η απαισιοδοξία που εκδηλώνουν τα νοικοκυριά ως προς τη μελλοντική οικονομική τους κατάσταση φαίνεται ότι τροφοδοτείται κυρίως από την ακρίβεια, καθώς στο ερώτημα εάν η αύξηση των τιμών έχει επηρεάσει τα νοικοκυριά των ερωτώμενων σε βαθμό να αναγκαστούν να μειώσουν δαπάνες για βασικές ανάγκες το 56,7% απάντησε «πολύ», το 28,4% «λίγο», ενώ το 14,8% απάντησε πως δεν το έχει επηρεάσει.

Οι αυξήσεις των τιμών τόσο της ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και των ειδών διατροφής αποτελούν για σχεδόν 6 στα 10 νοικοκυριά τις κατηγορίες που έχουν τη μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στο εισόδημά τους και ακολουθούν οι αυξήσεις στην βενζίνη (28,5%) και στο πετρέλαιο θέρμανσης (23,2%).

Τα βασικά δηλαδή και δεν θέλει και πολλή ανάλυση.

Οπότε το ερώτημα είναι τι κάνει το κράτος αφενός για να στηρίξει τα εισοδήματα των ανθρώπων και αφετέρου για να φέρει πίσω την αισιοδοξία. Γιατί χωρίς εισοδήματα και χωρίς αισιοδοξία, πώς περιμένουμε να έρθει και η αύξηση της παραγωγικότητας και η ανάπτυξη; Χωρίς κοινωνική συμμετοχή δεν αλλάζει τίποτα.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr