Ένα μόνο έργο, αυτό του κυκλικού κόμβου στην πλατεία αρκεί για να δείξει πόση σημασία έχει ο εκσυγχρονισμός των υποδομών για τη ζωή μίας πόλης. Εκσυγχρονισμός με την κυριολεκτική σημασία του όρου που σημαίνει να συγχρονίζεσαι με τις νέες εφαρμογές και τεχνολογίες που λειτουργούν υπέρ του πολίτη και βελτιώνουν τον ρυθμό απόδοσης μιας πόλης.

Σήμερα οι πόλεις είναι η ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών, είναι οικονομία και αγορά, είναι ψυχαγωγία και πολιτισμός, είναι ταυτότητες, είναι τουρισμός και εμπειρίες, είναι η σχέση με το φυσικό περιβάλλον. Οι πόλεις είναι πολλά περισσότερα από ένα κέλυφος που στεγάζει τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Και ιστορικά πάντα έτσι ήταν, αν και τείνουμε να το ξεχάσουμε μέσα στη ροή του χρόνου περνά χωρίς μεταβολές, μέσα στην αδράνεια της επανάληψης και στο κυνήγι του βιοπορισμού.

Και το ζήτημα ακριβώς, δεν είναι πια, τι έργα θα γίνουν στις πόλεις, αλλά το να γίνουν μία αντίληψη για τον σύγχρονο τρόπο ζωής, για μία νέα συνθήκη ζωής. Δεν θέλουμε απλώς να λυθεί το κυκλοφοριακό ή να βρίσκουμε μία θέση πάρκινγκ, αλλά επιζητούμε συνθήκες βιώσιμης μετακίνησης που σέβεται τον άνθρωπο και τη ζωή του μέσα σε ένα ποιοτικό αστικό περιβάλλον. Θέλουμε η καθημερινότητα να βοηθά τον άνθρωπο της εργασίας, να υποστηρίζει τον ηλικιωμένο, να εμπνέει τον νέο.

Και δεν μας αρκούν προφανώς μεμονωμένα έργα, αλλά χρειαζόμαστε ένα σύνολο από παρεμβάσεις που θα μας κάνουν να νιώθουμε πολίτες του καιρού μας.

Δεν χρειάζονται και πολλά ηθικά διδάγματα

Διαβάζω συχνά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης μερικές ιστορίες σαν παραβολές που καταλήγουν πάντα σε κάποια ανθρωπιστικά διδάγματα και παραινέσεις για να κάνουμε το καλό στη ζωή μας κλπ. Και ως προς το καλό, πώς να διαφωνήσεις. Μου φαίνεται όμως ότι είναι ξένα προς τις παραδόσεις μας αυτά τα ηθικολογικά διλήμματα. Ή ίσως ήταν ξένα παλιότερα, αλλά τώρα που έχει παγκοσμιοποιηθεί ο κόσμος μας, όλα τείνουν να γίνουν κοινά.

Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα μας ως κοινωνία δεν είναι ότι δεν έχουμε αξίες ή ότι χρειαζόμαστε κηρύγματα για το ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι. Και ούτε υπάρχει στην Ελλάδα κάποια ηθική κρίση μεγαλύτερη από όση σε άλλες χώρες. Είμαι δε και επιφυλακτικός όταν όλα ανάγονται σε ηθικά διλήμματα ή έχουν μία αίσθηση ηθικού πανικού για την «κοινωνία που καταστρέφεται».

Και πιστεύω ότι αν είναι κάτι να αλλάξουμε έτσι όπως έχει γίνει ο κόσμος μας με τις μεγάλες κρίσεις, είναι να μιλάμε και να εκφραζόμαστε ειλικρινά και αυθεντικά. Ακόμα κι αν κάνουμε λάθος, σταδιακά μπορούμε να το διορθώσουμε αν δούμε πώς εκφράζεται και ο άλλος. Ήθος διαμορφώνει ο άνθρωπος που στέκεται ακέραιος και καθαρός.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr