Η προστασία του περιβάλλοντος μετατρέπεται σταδιακά σε ένα όλο και πιο πολύπλοκο πολιτικό πρόβλημα με διαστάσεις που άπτονται της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Ενώ η ευαισθησία για την προστασία της Φύσεις αυξάνεται κι ενώ η Πολιτεία, αλλά και τα πολιτικά κόμματα δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον, προχωράνε σε νομοθετήσεις και έχουν σε πρώτη γραμμή τις πράσινες διακηρύξεις, στην πράξη η κατάσταση δεν μοιάζει αισιόδοξη.

Αν κάποιος προσπαθήσει να δει τη μεγάλη εικόνα, θα δει και τα μεγάλα προβλήματα. Κι αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις που ήδη έχουν αρχίσει να μας γίνονται οικείες, όπως είναι οι επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής. Σε τέτοια επίπεδα κατανοείς και την πλανητική σημασία που έχει η οικολογική ισορροπία, μέρος της οποίας είναι και θα έπρεπε να είναι η ανθρώπινη δραστηριότητα.

Το γεγονός ότι η εκβιομηχάνιση και η εξάντληση των φυσικών πόρων, ως τμήματα της αγοράς και της επιχειρηματικής ανάπτυξης επιδρούν αρνητικά στο Κλίμα και τη φυσική ισορροπία του πλανήτη, έχει οδηγήσει και στην υιοθέτηση των μεγάλων πολιτικών για την Κλιματική Αλλαγή. Πόσο γρήγορα όμως εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές, πόσο αποτελεσματικά και τελικά και πόσο αποτελεσματικά;

Τέτοια ερωτήματα ακούγονται γενικόλογα και κυρίως δίνουν την αίσθηση ότι δεν μας αφορούν, αλλά είναι ζητήματα μακρινά από τον τόπο μας, που απασχολούν τους ειδικούς και τους πολιτικούς. Στην πραγματικότητα όμως, τα συναντάμε καθημερινά και σε τοπική κλίμακα.

Το πώς συμπεριφερόμαστε στις λίμνες και τα ποτάμια μας, το ποια είναι η κατάσταση των θαλασσών μας, το πώς ανακυκλώνουμε τα σκουπίδια μας είναι ακριβώς θέματα που συμπληρώνουν τη μεγάλη εικόνα. Κι δεν πάει κάτι καλά κατά τόπους,τότε το αρνητικό αποτέλεσμα αθροίζεται και γίνεται ένα μεγάλο αρνητικό σύνολο.

Κι αυτό που μοιάζει να έχουμε χάσει, σε κάθε δημόσια συζήτηση που ανοίγει, είναι η μεγάλη εικόνα. Τι κάνουμε κάθε μέρα για το οικολογικό πρόβλημα του πλανήτη μας;

Λείπει η είδηση κύρους

Έχει κυριαρχήσει μία νέα συνταγή για την πετυχημένη ενημέρωση από τον ηλεκτρονικό Τύπο που λέει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν μόνο «σοβαρές» ειδήσεις, αλλά ένα μίγμα με πιο ευχάριστη ύλη από τον κόσμο των σταρ πχ και λίγο πιο «πικάντικη» (έτσι αποκαλούν τα κουτσομπολιά), τέλος πάντων κάτι που να κάνει να «ξεχνιέσαι».

Πρόκειται βέβαια για πολύ παλιά συνταγή που την ακολουθούσε ο Τύπος ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα όταν δίπλα στις πολιτικές δηλώσεις, υπήρχαν βασανιστικές λεπτομέρειες από τα εγκλήματα της ημέρας ή τις δικαστικές αίθουσες. Το πρόβλημα όμως, δεν είναι αυτή η «συνταγή» προσέλκυσης περισσότερων κλικ από ένα ετερόκλητο κοινό.Υπάρχει ελευθερία Τύπου και…γούστου στη χώρα μας.

Πρόβλημα είναι ότι και οι «σοβαρές» ειδήσεις συχνά δεν είναι μεστές πληροφοριών, δεν ενημερώνουν αξιόπιστα, ούτε έχουν κύρος και αξιοπιστία. Κι εκεί είναι ίσως και το έλλειμμα σήμερα του Τύπου, η καλή πληροφόρηση υψηλού κύρους που αναβαθμίζει τον πολίτη σε έναν ενημερωμένο πολίτη.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr