Πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κάποιος, ότι θα βρεθεί λύση με τις ενστάσεις που ήδη διατυπώνονται επί της ΕΠΜ και ενόψει της επόμενης φάσης που είναι το Π.Δ της Παμβώτιδας;

Όχι και τόσο, σε πολιτικό επίπεδο, όπου αυτά θα λέγαμε, ότι ξεπερνούνται εύκολα…

Αλλά, σε τεχνοκρατικό επίπεδο, όπως φάνηκε από τη χθεσινή συζήτηση, δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα…

Χωρίς να παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά των μελετητών, υπέρ ή κατά των τοπικών φορέων, αυτό που θεωρούμε λάθος είναι αναμφίβολα, ότι θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί οι συζητήσεις με τους τοπικούς φορείς…

Το έχουμε ξαναγράψει και το επαναλαμβάνουμε… Αν δε συμφωνήσουμε όλοι (μελετητές και τοπική κοινωνία) ποιο είναι το προστατευταίο αντικείμενο και ποιες οι αναγκαίες χρήσεις στο πλαίσιο της ανθρωπογενούς δραστηριότητας, υφιστάμενης και μελλοντικής, λύση δε θα βρούμε ποτέ…

Αν είναι να έρχεται ένας μελετητής να κάνει τις δικές του προτάσεις, χωρίς (;) να λαμβάνει υπόψιν την τοπική κοινωνία και να έχουμε από την άλλη τους τοπικούς φορείς να διαγκωνίζονται ποιος θα ακυρώσει πιο έντονα τη μελέτη, είναι σαφές, ότι η λύση μπορεί να βρεθεί μόνο σε πολιτικό επίπεδο…

Και χωρίς να μπαίνουμε στη συζήτηση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο, ποιος έχει περισσότερο και ποιος λιγότερο, η λύση βρίσκεται σε πολιτικό επίπεδο και μόνο…

Ναι, εύκολο είναι να πει κάποιος, ότι προέχει η προστασία της βιοποικιλότητας, αλλά ποιος είναι αυτός που θα πει και θα καθορίσει το σύνολο των όρων, με απαγορεύσεις και περιορισμούς μάλιστα, για το πώς αυτή θα επιτευχθεί;

Και θα είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη για την εφαρμογή απαγορεύσεων στις χρήσεις γης και σε άλλες περιπτώσεις, εξοβελίζοντας για παράδειγμα την υφιστάμενη οικονομική δραστηριότητα στον πρωτογενή τομέα, στον οποίο στηρίζεται η τοπική οικονομία;

Εκτός κι αν έχουν αποφασίσει κάποιοι (αλλά να μάθουμε και ποιοι είναι αυτοί), ότι το μέλλον της πόλης, του Δήμου Ιωαννιτών, του λεκανοπεδίου συνολικά, δε μπορεί να περιλαμβάνει πτηνοτροφικές και κτηνοτροφικές μονάδες…

Ότι δε μπορεί να συμπεριλαμβάνει επενδύσεις ή και εκσυγχρονισμό σε αυτόν τον τομέα ή ότι στην τελική, θα πρέπει να μετατραπούν οι μονάδες αυτές, που δίνουν δουλειά σε χιλιάδες οικογένειες, σε παρατηρητήρια για την ορνιθοπανίδα…

Για να βλέπουμε που φωλιάζουν και που τρώνε τα κιρκινέζια, που κάνουν τις φωλιές τους οι πελαργοί και σε ποια σύρματα περιμένουν τα… τζουρμάνια για να ξεκινήσουν το μεταναστευτικό τους ταξίδι.

Για να μην μακρηγορούμε λοιπόν, αυτό που διαβλέπουμε, ότι θα γίνει ή αυτό που περιμένουν όλοι, είναι να πάρει σβηστήρα και μολύβι, το υπουργείο Περιβάλλοντος με τις υπηρεσίες του και να ξαναγράψει πολλά σημεία της ΕΠΜ…

Μπορεί και να είναι και λύτρωση για όλους αυτό, με την έννοια πως ο μελετητής θέλει (και καλά κάνει προφανώς) να υπερασπιστεί τις προτάσεις του, άρα και τη δουλειά του, αλλά και οι τοπικοί φορείς θέλουν να γίνουν αποδεκτές οι θέσεις και προτάσεις τους…

Και όλοι μαζί, περιμένουν να σηκώσει το βάρος και την ευθύνη μαζί, το υπουργείο Περιβάλλοντος, που είναι και το καθ’ ύλην αρμόδιο. Δύσκολη η εξίσωση, αλλά και μεγάλο στοίχημα για την ηγεσία, που θα βγει πολλαπλά κερδισμένη, αν το θελήσει…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ