Για να πεις αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κενό εξουσίας στον δήμο Ιωαννιτών, θα πρέπει καταρχάς να καταλήξεις στο πως ορίζεται το «κενό εξουσίας»…

Αν θεωρείς, ότι η επεξήγηση – ερμηνεία του όρου σημαίνει και συμβαίνει, όταν απουσιάζει, έστω επί μακρόν, ο δήμαρχος, ότι δεν είναι στο δημαρχείο, ότι δεν υπογράφει ή ότι δεν πραγματοποιεί διά ζώσης συζητήσεις και συναντήσεις, τότε έχεις δίκιο…

Είναι αυτό όμως κενό εξουσίας; Αν ο δήμος εν τη απουσία του δημάρχου λειτουργεί καλώς, αν οι διαδικασίες και τα χρονοδιαγράμματα σε κάθε είδους υποχρεώσεις τηρούνται στο ακέραιο, προκύπτει κενό εξουσίας;

Είναι διαφορετικό λοιπόν να μιλάμε για φυσική απουσία και τελείως άλλη κατάσταση να μιλάμε για «κενό εξουσίας»…

Θα μπορούσε επομένως, να χρησιμοποιήσει η «Ενότητα Πολιτών» έναν πιο δόκιμο όρο που θα ήταν για παράδειγμα το «έλλειμα διοίκησης», αν θεωρεί πως η απουσία του δημάρχου δεν αναπληρώνεται επαρκώς ή καθόλου…

Η ανακοίνωση της παράταξης «Ιωάννινα 2023» όμως, μόνο τυχαία δεν εκδόθηκε λίγες ώρες μετά την συνέντευξη Τύπου του κ. Μπέγκα…

Και γι’ αυτό και η σαφής διαφοροποίηση στην επίκληση του «κενού εξουσίας», με αδιαμφισβήτητη παράμετρο και στις δύο περιπτώσεις, ότι αμφότεροι έχουν στρέψει το βλέμμα τους στις δημοτικές εκλογές…

Και οι δημόσιες παρεμβάσεις (εξ)υπηρετούν αποκλειστικά στην παρούσα φάση, αυτήν την προοπτική…

Δε χρειάζεται κάθε φορά που έρχεται κάτι στα χέρια μας, να το ακυρώνουμε ή να το βγάζουμε άχρηστο, ζητώντας να αποσυρθεί…

Η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη, προαπαιτούμενο στην περίπτωση της Παμβώτιδας για το ΠΔ, έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια, δεν έγινε παρά τις αρλούμπες που αράδιαζε (και συνεχίζουν κάποιοι τοπικοί παράγοντες να τις λένε) ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ήρθε η ώρα και υπάρχει κάτι χειροπιαστό…

Ο γράφων δεν έχει λάβει ούτε τη γνώση, ούτε και έχει την επιστημονική εξειδίκευση να κρίνει τις λεπτομέρειες της μελέτης…

Όμως, εδώ και μία εβδομάδα, συζητώντας με ανθρώπους που είναι γνώστες του αντικειμένου, αυτό που μας λένε, είναι, ότι ειδικά για την πρωτογενή παραγωγή, οι απαγορεύσεις και η αυστηροποίηση του πλαισίου, ξεπερνά κάθε όριο λογικής…

Συγκρίνοντας μάλιστα τις προβλέψεις και τις απαγορεύσεις της ΕΠΜ, με τις αντίστοιχες προτάσεις στο Σχέδιο ΠΔ επί εποχής Φάμελλου στο υπ. Περιβάλλοντος, μας λένε, ότι είναι δέκα φορές πιο αυστηρό…

Κανείς δε λέει, ότι δεν πρέπει να υπάρχει ένα καθεστώς και ζώνες προστασίας για τα απειλούμενα ή τα προστατευόμενα είδη, για τις πηγές τροφοληψίας και υδροληψίας, για την προστασία των πηγών, των καταβοθρών στο λεκανοπέδιο και ούτω καθεξής…

Όταν όμως έρχεσαι και ορίζεις, ότι στο εξής δε θα επιτρέπεται για παράδειγμα ούτε καν ο εκσυγχρονισμός ή η επέκταση στις υφιστάμενες επιχειρήσεις του πρωτογενούς τομέα (π.χ σε περιοχές, όπως η Πεδινή, το Μπιζάνι και άλλες), πολύ δε περισσότερο η αδειοδότηση νέων, τότε απλώς δείχνεις, ότι ως μελετητής, έχεις κλείσει τα μάτια στην πραγματικότητα…

Αυτό όμως δε σημαίνει, ότι η λύση είναι η απόσυρση, γιατί κάποια στιγμή πρέπει όντως να τελειώσουμε. Συζητάμε λοιπόν, προτείνουμε, απορρίπτουμε, διορθώνουμε, σκίζουμε, επικαιροποιούμε και προχωράμε…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ