ΤΜε τον ερχομό του νέου έτους θα ξεκινήσει και ο προεκλογικός αγώνας για τις βουλευτικές εκλογές είτε γίνουν τον Απρίλιο είτε τον Ιούνιο. Θα ξεκινήσει και ο προεκλογικός αγώνας για τις τοπικές εκλογές, αφού ήδη ετοιμάζονται κι εκεί τα ψηφοδέλτια.

Τι λείπει όμως, από αυτόν τον άτυπο προεκλογικό αγώνα; Και το περιορίζουμε το ερώτημα κυρίως στις εθνικές εκλογές, εκεί που είναι κεντρικά τα μεγάλα ζητήματα.

Όπως φαίνεται είναι ακριβώς κεντρικά, χωρίς να χωρούν πολλά τοπικά ζητήματα.

Το βλέπεις και στον κυρίαρχο λόγο στα μέσα ενημέρωσης αλλά και στα κομματικά στελέχη. Οι υποκλοπές, η ακρίβεια, η ενέργεια, τα επιδόματα, η ανεργία και τα χαμηλά εισοδήματα, αυτά είναι τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τους περισσότερους Έλληνες και Ελληνίδες και εκεί είναι που θα κριθεί και η κεντρική πολιτική μάχη και το αποτέλεσμα.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν τοπικά ζητήματα. Η προστασία του περιβάλλοντος και το πώς βλέπουν πολύ συγκεκριμένα τα κόμματα, τα θέματα, από τη λίμνη ως το Πάπιγκο ή τον Λούρο. Το παραγωγικό μοντέλο της Ηπείρου και αν μπορεί να συνδυαστεί η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή με τη βιομηχανική παραγωγή ενέργειας. Η ανάπτυξη και στήριξη ενός μεγάλου πανεπιστημίου και ο ψηφιακός μετασχηματισμός. Η διαχείριση των απορριμμάτων και οι χαμηλές επιδόσεις της ανακύκλωσης. Οι ελλείψεις σε βασικές υποδομές και η έλλειψη προοπτικών για πιο βιώσιμες μετακινήσεις.

Μπορεί ο καθένας να προσθέσει κι άλλα θέματα.

Λογικά τα κόμματα θα βγάλουν προς τις εκλογές και κάποιο τοπικό πρόγραμμα, κυρίως όσα έχουν κυβερνητική εμπειρία. Αλλά προς το παρόν δεν τοποθετούνται συνολικά και κυρίως αποφεύγουν κρίσιμες επιλογές. Κι αυτό «λογικό». Γιατί ένα «ναι» ή ένα «όχι» σε ένα επίμαχο θέμα μπορεί να σημαίνει και διχασμό στην κοινή γνώμη, την αδιαφοροποίητη και γενικόλογη συχνά κοινή γνώμη, που κρύβει το τι  θέλει και ψάχνει μόνο την ικανοποίηση των συμφερόντων της. Και υπάρχουν κόμματα όπως και υποψήφιοι που φοβούνται να διχάσουν το κοινό τους, μη και χάσουν την ψήφο και τον σταυρό. Για αυτό άλλωστε και οι κυβερνήσεις ξεχνάνε τις τοπικές κοινωνίες μόλις εκλεγούν. Και για αυτό γενικεύεται ο συντηρητισμός και το να τα έχουμε καλά με όλους.

Νέα και παλιά βλέμματα στην πόλη

Δύο πράγματα αλλάζουν την πόλη: Ο τουρισμός και οι νέοι, κυρίως οι φοιτητές και φοιτήτριες. Και την άλλαξαν όχι γιατί μεταβλήθηκαν κάποια οικονομικά δεδομένα μόνο και έφεραν νέο πλούτο στην περιοχή. Αλλά γιατί πρόσδωσαν στην πόλη μία νέα δυναμική, μία άλλη ματιά.

Έφεραν μία κίνηση, εκεί που είχε αρχίσει να επικρατεί η αδράνεια. Κι αυτό δεν είναι λίγο. Γιατί η πόλη θέλει κίνηση, ζωτικότητα ώστε να κινείται κατ΄ επέκταση και η αγορά, το εμπόριο, η οικονομία της.

Είναι όμως, λάθος να βλέπουμε τους επισκέπτες ή τους φοιτητές σαν φορείς εσόδων. Όποιος το κάνει αυτό καταλήγει να προσφέρει κακές υπηρεσίες και να υπονομεύει την ανάπτυξη της οικονομίας.

Αντίθετα πρέπει να τους βλέπουμε εμείς οι «παλιοί», σαν «νέους» κατοίκους. Αυτός που έρχεται για να μείνει στην πόλη 24 ώρες, όπως και αυτός που μένει τέσσερα πέντε χρόνια, δημιουργούν μία σχέση αλληλεπίδρασης. Είναι μία συνάντηση, κι εν τέλει μία συνδιαμόρφωση της πόλης. Το βλέμμα του επισκέπτη σε ένα παλιό σπίτι ή το βλέμμα του νέου πάνω στη λίμνη είναι στο τέλος της ημέρας, μαζί με τα βλέμματα τα δικά μας, ένα σύνολο που μεταβάλλει και μεταμορφώνει την κοινή ματιά και το κοινό βίωμα της πόλης. Το αν αυτό τελικά μπορεί να γίνει και κινητήριος μοχλός- που το πιστεύω- για κάτι καλύτερο, θα ήταν ίσως άξιο να το μελετήσουμε και το δοκιμάσουμε ακόμα πιο δυναμικά.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr