Η ανακοίνωση της διαβούλευσης για την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη για τις προστατευόμενες περιοχές της λίμνης, είναι από μόνη της μία σημαντική είδηση. Αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας η συγκρότηση τέτοιων μελετών για τις περιοχές Natura και τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της χώρας, όπως αποτελεί και μία ουσιαστική επιστημονική και θεσμική ανάγκη να διαθέτει το οργανωμένο κράτος τέτοια εργαλεία στα χέρια του.

Σε συμβολικό επίπεδο, είναι και η έναρξη της διαδικασίας που όλοι ευελπιστούν ότι θα ολοκληρωθεί με την έκδοση των απαραίτητων Προεδρικών Διαταγμάτων ώστε να υπάρχει και η θεσμική θωράκιση της λίμνης. Θυμίζοντάς μας ότι η λίμνη των Ιωαννίνων είναι πρωτίστως ένα οικοσύστημα, μία σπάνια, μοναδική περιοχή της χώρας που χρήζει ιδιαίτερης φροντίδας και προστασίας. Κάτι που τείνει να ξεχνάμε όταν κάνουμε όλες τις άλλες συζητήσεις- εύλογες σε μεγάλο βαθμό- για τις χρήσεις και για την «συγκατοίκηση» του αστικού ιστού με το λιμναίο περιβάλλον.

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες μπλέξαμε σε μία αέναη συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει στην παραλίμνια περιοχή, τι θα γίνει με την οριοθέτηση και πώς θα επιλυθούν προβλήματα που άφησε το παρελθόν ως εκκρεμότητες.

Η βασική παραδοχή που έπρεπε να γίνει είναι ότι απαιτείται η ολοκλήρωση όλου του θεσμικού πλαισίου προστασίας που προβλέπεται και απαιτείται για περιοχές σαν τη λίμνη των Ιωαννίνων. Αν δεν προχωρήσει αυτό το πλαίσιο, τότε δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω.

Από εκεί και πέρα, η Πολιτεία έπρεπε να είχε επιλύσει τα προβλήματα και τις εκκρεμότητες που υπάρχουν όπως οι σημειακές αλλαγές οριοθέτησης ή έργα όπως ο περιμετρικός πεζόδρομος. Το κράτος οφείλει να λειτουργεί με αμεσότητα και αποτελεσματικότητα προς όφελος και των πολιτών ή του δημοσίου συμφέροντος. Εκεί κρίνεται άλλωστε και η αξία και των κρατικών υπηρεσιών και των κυβερνήσεων.

Προφανώς και θα υπάρχουν διαφωνίες. Για αυτό απαιτείται και διαβούλευση άλλωστε. Αλλά, οι οργανωμένες κοινωνίες θα πρέπει να μάθουν κάποτε και να συζητάνε και να προχωράνε με αποφάσεις και λύσεις. Για να δούμε συνεπώς πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα.

Τι ψάχνουν οι μεγάλοι στο κινητό τους

Νομίζω ότι όλος ο κόσμος είναι πια πάνω από το κινητό του. Το λέγαμε με αρνητικό πρόσημο παλιότερα για τα παιδιά και τους νέους «που δεν ξεκολλάνε από τις οθόνες», αλλά νομίζω ότι οι νεότεροι έχουν βγει από το κόλλημα εδώ και χρόνια και ανακαλύπτουν κι άλλες εφαρμογές και δυνατότητες της τεχνολογίας της επικοινωνίας των καιρών μας. Καλύτερες…

Αντίθετα μου κάνουν εντύπωση οι μεγαλύτεροι, σαν εμένα πάνω κάτω, μεσήλικες που τους βλέπεις σαν να μην έχουν να κάνουν κάτι άλλο και ψάχνουν στο κινητό τους. Σκρολάρουν, αναζητώντας τι άραγε;

Παρατηρείστε τις παρέες των άνω των 40 στις καφετέριες ή και τους μοναχικούς ανθρώπους στον ελεύθερο χρόνο τους και θα δείτε ότι οι περισσότεροι στρέφονται γρήγορα προς τις οθόνες τους. Μετά μεταφέρουν στην παρέα ίσως κάτι αστείο που διάβασαν, ή μία έτοιμη ατάκα που «εξηγεί» το νέο θέμα που προέκυψε την τελευταία ώρα. Και κάποιοι περιμένουν κάτι στα μηνύματα, κάτι που δεν ήρθε ίσως… τα παλιά χρόνια, αλλά πού θα πάει, θα έρθει κάποτε και ας μεγαλώνουμε.

Υποψιάζομαι ότι οι λιγότεροι εξ ημών των μεγάλων ενημερώνονται πια σφαιρικά μέσα από το κινητό τους. Περισσότερο χάνονται μέσα σε ένα «νέφος» από προφίλ, κοινοτοπίες και «αποκαλύψεις» που τροφοδοτούν την ενέργεια της στιγμής, αλλά εξαντλούν κάθε δυνατή αφετηρία εφόρμησης και δημιουργικότητας για το μέλλον. Έτσι νομίζω τουλάχιστον.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr