Όσο μας τρομάζει και μας ενοχλεί προφανώς, το ότι μπορεί κάποιοι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, να έχουν όπλο στα χέρια τους, άλλο τόσο μας τρομάζει, ότι υπάρχουν κι άλλοι που απλώς είναι ανίκανοι να τα χρησιμοποιήσουν…

Τα ψυχομετρικά και ψυχολογικά τεστ στην ΕΛ.ΑΣ μπορεί όντως να… έχουν πέραση τα τελευταία χρόνια, καθώς γνωρίζουμε περιπτώσεις που αφαιρέθηκε η δυνατότητα κατοχής υπηρεσιακού όπλου, υπάρχει όμως και η πλευρά της εκπαίδευσης…

Μην την κάνουμε πάλι τη συζήτηση για το επικίνδυνο του επαγγέλματος του αστυνομικού, που είναι δεδομένο, ότι ισχύει…

Γιατί, μέρες που είναι (χθες ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου) δε θέλει και πολύ να ξανακυλήσουμε σε εκείνες τις σκοτεινές ημέρες, που μας στιγμάτισαν ως κοινωνία…

Υπάρχει σοβαρό θέμα με την εκπαίδευση των αστυνομικών και αυτό δε χρειάζεται να είναι κάποιος άριστος εμπειρογνώμονας για να το διακρίνει…

Και η εκπαίδευση δε μπορεί να έχει να κάνει με το αν ξέρει ο αστυνομικός να βγάζει το όπλο από τη θήκη και να πατά τη σκανδάλη…

Αλλά, εάν και όταν αυτό απαιτηθεί, να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να μην προκαλέσει το θανάσιμο τραυματισμό κανενός…

Πολύ δε περισσότερο, όταν δε διαπιστώνεται καν, ότι είτε ο ίδιος είτε κάποιος άλλος συνάδελφος ή πολίτης, αντιμετωπίζει κάποιον θανάσιμο κίνδυνο…

Ούτε η άλλη πλευρά μας αρέσει, για να πούμε την αλήθεια, που λέει έτσι απλοϊκά ότι οι αστυνομικοί σηκώνουν το πιστόλι για 20 ευρώ απλήρωτη βενζίνη…

Γιατί χθες ήταν το 20άρικο, αύριο μπορεί να είναι ένα μαχαίρωμα, μεθαύριο ένας θάνατος ανυποψίαστου πολίτη… Που αν προκύψει, οι ίδιοι θα λένε, που είναι το κράτος, η Αστυνομία, γιατί δεν πυροβολούν και ούτω καθεξής…

Τι σου είναι πάντως αυτό το καταραμένο τάιμινγκ, όμως… Να γίνεται αυτό το περιστατικό με τον πυροβολισμό σε βάρος ενός πιτσιρικά, την ημέρα που η Κυβέρνηση ανακοινώνει έκτακτο επίδομα σε αστυνομικούς και λιμενικούς. Το λες και λαχείο…

Μας έχει συγκλονίσει ωστόσο ο θάνατος του μαθητή στις Σέρρες μετά την έκρηξη στο λεβητοστάσιο του σχολείου του, ενώ ο ίδιος βρισκόταν αμέριμνος στην αυλή…

Δεν υπάρχει αυτό που ζουν οι γονείς του παιδιού, όμως πόσα και πόσα αλήθεια γίνονται στα σχολεία και περνάνε, έτσι… αδιάφορα, μέχρι να γίνει το κακό;

Εδώ όμως μιλάμε για εγκληματική πράξη, που στοίχισε τη ζωή ενός παιδιού…

Δεν έγινε σεισμός για να πέσει το σχολείο, ή το ταβάνι στο κεφάλι των παιδιών, και να υπάρξει θάνατος…

Εδώ μιλάμε για κάτι που εκφεύγει της όποιας φυσιολογικής καθημερινότητας στη σχολική ζωή…

Και όταν αυτό γίνεται, κανείς δε μπορεί να μιλά για ατυχία ή για τη στραβή που έγινε στη βάρδια…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ