Ά ρ θ ρ ο Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΙΛΗ *

Η ανεργία εκφράζει το βαθμό στον οποίο οι εργαζόμενοι είναι ικανοί να βρουν μια θέση εργασίας. Οι μικρές τιμές του πληθωρισμού δείχνουν την ευστάθεια των τιμών, που σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη δεν μειώνεται.

Με βάση αυτές τις μεταβλητές μπορούμε να εκφράσουμε τον Δείκτη Δυστυχίας ως ένα άθροισμα του πληθωρισμού (=p) και του ποσοστού της ανεργίας (u): MI = p + u

Ο «Δείκτης Δυστυχίας» υπολογίζεται ως το άθροισμα του «ποσοστού ανεργίας» με το «ποσοστό του πληθωρισμού».

Ο πληθωρισμός μετρά την αύξηση του κόστους ζωής, ενώ το ποσοστό ανεργίας μετρά το ποσοστό του εργατικού δυναμικού που δεν απασχολείται την τρέχουσα περίοδο.

Στον οικονομολόγο A. Okun (σύμβουλος του προέδρου Τζόνσον) οφείλεται η γέννησή του, ενώ έγινε γνωστός ο δείκτης στην κοινή γνώμη από τον J. Carter, όταν χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της προεδρικής του καμπάνιας. Ο Carter, το 1976, τον χρησιμοποίησε ως ένα πολιτικό όπλο κατά του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου G. Ford.

Επειδή δύο βασικοί παράμετροι της οικονομικής πολιτικής είναι ο πληθωρισμός και η ανεργία, ο δείκτης δυστυχίας συνδυάζει και τις δύο αυτές συνιστώσες και προκύπτει ότι ο Δείκτης Δυστυχίας είναι ένας χρήσιμος δείκτης της επίδοσης της οικονομίας.

Η χρησιμότητα του δείκτη έγκειται στο να μετρήσει τις συνθήκες στην οικονομία και την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Ουσιαστικά, υψηλό ποσοστό ανεργίας συνδυαζόμενο με υψηλό ποσοστό πληθωρισμού, δημιουργούν κοινωνικά και οικονομικά κόστη στη χώρα.

Μικρή τιμή του πληθωρισμού δείχνει ευστάθεια των τιμών που με άλλα λόγια σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών ή των ατόμων δεν μειώνεται. Όσο μεγαλύτερη είναι η τιμή του δείκτη μιζέριας, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση του από την κλασσική καμπύλη Philips.

Συνεπώς, ο Δείκτης Δυστυχίας είναι ένας δείκτης επίδοσης της οικονομίας για μια κυβέρνηση που ασκεί οικονομική πολιτική που επιδιώκει χαμηλές τιμές ανεργίας και πληθωρισμού. Έτσι, όσο μεγαλύτερη είναι η τιμή του Δείκτης Δυστυχίας, τόσο χειρότερη είναι η επίδοση της κυβέρνησης.

Οι δύο συνιστώσες του «Δείκτη Δυστυχίας» κινούνται σε διαφορετικές μεταξύ τους κατευθύνσεις.

Αξίζει να μελετήσουμε: τι μας παρουσιάζει σήμερα ο δείκτης; Μήπως και οι δύο συνιστώσες που κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση;

Η υιοθέτηση του απλού δείκτη δυστυχίας του Okun είναι ένα σημαντικό εργαλείο άσκησης πολιτικής.

Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει την εξέλιξη του δείκτη δυστυχίας (=ΔΔ) κατά τους πρώτους εννέα μήνες του έτους 2022.

ΠΙΝΑΚΑΣ: ΔΕΙΚΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ= ΔΕΙΚΤΗΣ ΤΙΜΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ + ΑΝΕΡΓΙΑ

Από τα στοιχεία του Πίνακα  προκύπτει ότι:

• Ο δείκτης αγγίζει το ιστορικά υψηλό επίπεδο του 22,64%, ενώ κατά το έτος 2009 πρό μνημονίων ανερχόταν  στο 10,69% και το 2010 πρώτο έτος μνημονίων ανερχόταν στο 17,09%.

• Τον Ιανουάριο του 2022, πρό της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ο δείκτης δυστυχίας άγγιξε το 19,80% επίδοση που συγκρίνεται με τα έτη του πρώτου μνημονίου.

• Ποτέ άλλοτε πριν τα μνημόνια, ο «δείκτης δυστυχίας» στην Ελλάδα δεν είχε τόσο υψηλή τιμή, όση έχει σήμερα.

Η  απεικόνιση του δείκτη δείχνει τη «δυστυχία του Έλληνα καταναλωτή», η οποία είναι το αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής η οποία προστατεύει την ασυδοσία και την αισχροκέρδεια και προωθεί πολιτικές μνημονίων που οδηγούν στην ύφεση με δραματικές επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των καταναλωτών και ειδικότερα των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη επισωρεύει τεράστια κοινωνικά προβλήματα στην Χώρα μας και ως εκ τούτου επιβάλλεται η πολιτική αλλαγή, ώστε να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα ανοικοδόμησης του κοινωνικού κράτους και εξύψωσης του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων το οποίο θα συμβάλλει στην παραγωγική ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.

* Ο Δημήτρης Φίλης,

είναι Οικονομολόγος