Μέσα σε ένα χρόνο άλλαξαν τα πάντα στη δημόσια συζήτηση που κάνουμε για την ενέργεια. Πριν από ένα χρόνο μιλούσαμε για τον ηλεκτρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τώρα μιλάμε για εξορύξεις με στόχο το φυσικό αέριο και προσπάθεια για αυτάρκεια της χώρας.

Και παρόμοια συζήτηση γίνεται πια σε όλον τον κόσμο και τις χώρες της Ευρώπης με αντίστοιχες ανατροπές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία συζητάνε την παράταση των πυρηνικών εργοστασίων ενώ προκαλεί τριβές η προοπτική για νέα δίκτυα φυσικού αερίου.

Προφανώς το κλειδί των εξελίξεων είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία και η συνολική στάση της Ρωσίας. Η απάντηση της ΕΕ είναι η προσπάθεια απεξάρτησης από το φυσικό αέριο το οποίο ως πέρυσι υπόσχονταν μία φτηνή σχετική πρόσβαση σε ενέργεια για τα ισχυρές χώρες της Ευρώπης.

Διαφαίνεται ήδη ότι θα υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που όλα θα είναι πάνω στο τραπέζι και θα συζητιώνται όλες οι προοπτικές. Παρ’ όλα αυτά μία τέτοια μετάβαση δεν μπορεί να είναι αιώνια, γιατί τότε η αβεβαιότητα θα γίνει υπονομευτική. Είναι λογικό ότι σταδιακά μέσα στην επόμενη διετία να έχει ξεκαθαρίσει το ενεργειακό μέλλον της ΕΕ. Και δύσκολα θα απορριφτεί το σχέδιο για την κλιματική ουδετερότητα, το οποίο αντιμετωπίζει και μερικά ανελαστικά δεδομένα.

Κι εδώ το ερώτημα που θα τεθεί και έχει σημασία για τη χώρα μας θα είναι πολύπλοκο. Πώς θα αναπτυχθεί συνολικά η ευρωπαϊκή οικονομία με ισότιμες ευκαιρίες για όλες τις χώρες και με παράλληλη μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος; Αν δεν απαντηθεί αυτό το ερώτημα τότε δεν μπορεί να εξεταστεί και η προοπτική για την επόμενη δεκαετία.

Πώς θα στηριχθούν τα καφενεία των χωριών

Το πρόβλημα με τα καφενεία στα χωριά που κλείνουν, δεν είναι σημερινό. Έχει σχεδόν δύο δεκαετίες πια και είχε κορυφωθεί παλιότερα όταν απαιτήθηκε να ασφαλίζονται οι ιδιοκτήτες με τις νέες ασφαλιστικές κατηγορίες ως επιχειρηματίες.

Τώρα είναι επιπλέον το αυξημένο ενεργειακό κόστος και η ακρίβεια που λυγίζει τα μικρά καταστήματα στα χωριά μας.

Εμείς ειδικά εδώ στην Ήπειρο, που ξέρουμε από χρόνια πια ότι τα χωριά μικραίνουν και χάνουν τον πληθυσμό τους, καταλαβαίνουμε και καλύτερα τι σημαίνει και ερήμωση της υπαίθρου. Το ερώτημα είναι αν μπορεί και να γίνει και κάτι, στο πλαίσιο μίας περιόδου που όλα έχουν γίνει πιο δύσκολα για όλους, σε χωριά και πόλεις.

Κάποιες νομικές λύσεις θα μπορούσαν να βρεθούν όπως πχ η στήριξη των μικρών χωριών κάτω των 300 ατόμων. Θα μπορούσε όμως να βρεθούν και λύσεις για αυτοοργάνωση κυρίως μέσω των δήμων. Μια λειτουργία ίσως σαν συνεταιριστική με την ανάληψη των βαρών από τους δήμους. Μία ιδέα είναι κι αυτή. Προς μία κατεύθυνση που περνάει κυρίως μέσα από τις τοπικές κοινωνίες που ενδεχομένως να κρύβουν και δυνάμεις ανανέωσης.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr