Σταλμένο σε μένα και όχι μόνο

«Φίλε μου ξαναεμφανίστηκε δυναμικά ο πληθωρισμός. Οι μισθολογικές αυξήσεις δεν καλύπτουν την ποσοστιαία άνοδο των ανατιμήσεων. Εμείς οι συνταξιούχοι – και πολλοί άλλοι – δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στα νέα επίπεδα του κόστους διαβίωσης. Μας οδηγούν σε φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση;

Τα στοιχεία που υπάρχουν δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά αποκλειστικά τα ευάλωτα νοικοκυριά, αλλά διαχέεται και σε ανώτερα στρώματα.

Όλα φίλε μου ακριβαίνουν και ακριβαίνουν πάρα πολύ. Πας να ψωνίσεις, κόβεις από ‘δώ, κόβεις από ‘κεί και πάλι πρέπει να κόψεις. Μετά το πρώτο δωδεκαήμερο του κάθε μήνα, το σακουλάκι με τα χρήματα μένει άδειο. Εξαιρούνται οι λίγοι που έχουν τσέπες μέχρι τον αστράγαλο και δε ρουπώνουν.

Όλα ακριβαίνουν φίλε μου ακολουθώντας, αύξουσα γεωμετρική πρόοδο και οι μισθοί φθίνουσα. Εμείς οι συνταξιούχοι και όχι μόνο εμείς, έχουμε τα χάλια μας. Μας έχουν για πέταμα;

Αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ είναι οι νέοι μας που δεν μπορούν ν’ ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν στα τοπία της ελευθερίας τους, αν και όποτε τα  αποζητήσουν και τα αναζητήσουν! Να εντάξουν το άπειρο και το πεπερασμένο  του  χρόνου και του χώρου μέσα στα πεδία που τους φαίνονται από μακριά απέραντα, μα σαν τα πλησιάσουν, γίνονται οικεία και δικά τους. Πρέπει και αρκεί να μη τους εμποδίζουμε. Ακούει κάποιος;».

Εγώ σε ακούω και σε καταλαβαίνω.

Γνώριζε ότι, όσοι εμποδίζουν τους νέους, τελικά θα τους καταπιεί το χάσμα ανάμεσα στα όσα κάνουν και στα όσα λένε ότι κάνουν. Ανάμεσα στο ποιοι είναι και στο ποιοι λένε ότι είναι.

Όσοι δε σέβονται τους συνταξιούχους, θα βρεθούν σε χειρότερη θέση από αυτή στην οποία τους οδήγησαν, τους οδηγούν.

Όσοι καταπιέζουν τον ενεργό πληθυσμό της χώρας μας, όσοι δε σέβονται τους οικογενειάρχες, τις οικογένειες, τους περιμένουν τα τάρταρα.

Θα ‘ρθουν όμορφες μέρες για όλους μας.

Γιώργος Μακρίδης