Γιατί πάει τόσο χάλια το ελληνικό ποδόσφαιρο φέτος; Είναι ένα ερώτημα που επανέρχεται βέβαια συχνά, αλλά η αποτυχία των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το έκανε πιο έντονο. Ενώ και η μακροχρόνια αποτυχία της Εθνικής ομάδας να προκριθεί σε μεγάλες διοργανώσεις επιτείνει τον προβληματισμό.

Το ερώτημα πάντως έχει κοινωνικό ενδιαφέρον και δεν αφορά μόνο τους φιλάθλους, οι οποίοι, άλλωστε δεν είναι και τόσο πολλοί όσο παλιά. Όμως υπάρχει πάντα ενδιαφέρον για την μπάλα και το ποδόσφαιρο παραμένει μια λαϊκή ψυχαγωγία που αφορά την πλειονότητα. Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ σε όλη την Ευρώπη, το ποδόσφαιρο είναι πολύ ψηλά στο ενδιαφέρον των πολιτών, έχει κεντρικό ρόλο στη διασκέδαση, αλλά και την αγορά του αθλητικού θεάματος.

Γιατί όμως, ενώ βλέπεις ομάδες να παίζουν ωραία και θεαματικά ακόμα και από μικρές χώρες χωρίς μεγάλη παράδοση- πέρα από τις σημαντικές και γνωστές ομάδες- δεν συμβαίνει το ίδιο και με την Ελλάδα;

Δύο παρατηρήσεις για έναν αρχικό προβληματισμό. Το πρώτο είναι ότι δεν έχουμε πολλές ομάδες που να λειτουργούν με βάση επιχειρηματικά κριτήρια  και με έναν επαγγελματισμό που να επιβάλλει την πρόοδο και την ανάπτυξη. Ομάδες που θέλουν να προσελκύσουν θεατές στο γήπεδο και διαφημιστικά έσοδα είναι αναγκασμένες και να έχουν καλά αποτελέσματα και να παράγουν καλό αθλητικό θέαμα. Ας αναρωτηθούμε τι βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα για να καταλάβουμε και πόσο πίσω είμαστε.

Σχετικό πρόβλημα είναι και η έλλειψη υποδομών και γηπέδων που να προσφέρουν αξιοπρεπή θέαση.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα παραγωγής Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Βλέπεις ομάδες που να έχουν κατά πλειοψηφία ξένους ποδοσφαιριστές. Οι φίλαθλοι όμως δεν μπορούν να ταυτιστούν με παίχτες που αλλάζουν κάθε χρόνο και δεν τους αναγνωρίζουν από την προσπάθεια που κάνουν από τα μικρά τους χρόνια στο τοπικό γήπεδο. Η απουσία παιχτών που βγαίνουν από τη γειτονιά, τη μικρή πόλη ή τις ομάδες νέων, δεν δημιουργεί ταυτότητα σε μία ομάδα και δεν τη φέρνει κοντά στους φιλάθλους της.

Μόνο όμως, η επίλυση αυτών των προβλημάτων θα επέφερε και μία μεγάλη αλλαγή στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μπορεί το ποδόσφαιρό μας να αναμετρηθεί με τέτοιες προκλήσεις;

Να μην την ξεχνάμε την πόλη

Η πόλη είναι ξεχασμένη σε πολλά σημεία της. Αλλά είναι κάτι που συμβαίνει στις πόλεις γιατί αλλάζουν πολλά και γρήγορα μερικές φορές. Ας αναρωτηθούμε τι λέμε «πάω στην αγορά» σήμερα τι λέγαμε πριν από 30 χρόνια. Κι άλλο λέμε εμείς «πόλη» στα 50 μας κι άλλο τα παιδιά μας στα 20 τους. Εξ ου ίσως και μία τάση ρετρό, με πολλές νοσταλγικές φωτογραφίες που φτάνουν το αίσθημα νοσταλγίας ακόμα και στη ζωή της δεκαετίας του ’90. Που σημαίνει ότι μας λείπει κάτι σχετικά πρόσφατο.

Ακόμα χειρότερα όμως έκαναν τα πράγματα οι κρίσεις που βιώσαμε και άφησαν τα σημάδια τους πάνω στην πόλη. Κρίσεις που δεν λένε να τελειώσουν έχεις την αίσθηση, αλλάζοντας συνέχεια και τη μορφή όσων γνωρίζαμε ως οικεία και συνηθισμένα. Δεν έχεις κάποιος να δει τη σειρά από κλειστά καταστήματα σε διάφορους δρόμους.

Αλλά από την άλλη, δεν πρέπει να αφήνουμε την πόλη ξεχασμένη και διάφορα σημεία της να ρημάζουν, να χορταριάζουν και να ερημώνουν. Αύριο μεθαύριο άλλωστε μπορεί να επανέλθουν με άλλες χρήσεις. Αλλά κυρίως για να ,η νιώθουμε σήμερα αυτό το αίσθημα της ερήμωσης.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr