Το τελευταίο διάστημα έγινε πιο φανερό ότι τα περιθώρια εξοικονόμησης ενέργειας δεν είναι και τόσο μεγάλα όσο νομίζαμε αρχικά. Βλέπουμε ότι ακόμα και ο στόχος μείωσης κατά 10% της κατανάλωσης στο Δημόσιο παρουσιάζει εμπόδια και φέρνει και αντιρρήσεις που έχουν λογική βάση. Πόσο να κόψουν από το ρεύμα οι Δήμοι για παράδειγμα όταν έχουν να επιτελέσουν ένα σημαντικό κοινωνικό έργο. Ήδη ανέφεραν ότι δεν μπορούν να κόψουν από τα αντλιοστάσια και τη θέρμανση των σχολείων. Και ποιος θα δεχόταν άλλωστε να κρυώνουν τα παιδιά στις τάξεις.

Και έρχεται και η ΕΕ αργά να δει τι θα κάνει προτείνοντας μειώσεις της κατανάλωσης και όρια στις τιμές λιανικής. Έπρεπε να είχε προβλέψει τους κινδύνους ήδη από την άνοιξη όταν άρχισαν τα προβλήματα και με τις συνέπειες του πολέμου.

Οπότε μάλλον τρέχουμε τώρα και τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις.

Βλέπουμε επιπλέον ότι ξεσπάνε και νέα προβλήματα όπως είναι το στεγαστικό. Τα σπίτια δεν πλησιάζονται πια κι αυτό σημαίνει ότι δεν βρίσκει στέγη ο νέος, η οικογένεια, ο επαγγελματίας. Οι αναφορές για φιλοξενία σε κάμπινγκ των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, ακόμα κι αν είναι μειοψηφικές, θα έπρεπε να είχαν κινητοποιήσει την Πολιτεία αλλά και τις τοπικές κοινωνίες.

Και όπως φαίνεται, τα προγράμματα και τα κίνητρα που ανακοίνωσε την Πέμπτη η κυβέρνηση, θα έπρεπε επί της ουσίας να είναι μόνιμα και διαρκή.

Γιατί με όλα αυτά αποδεικνύεται ότι τελικά οι αγορές δεν δίνουν λύσεις τις δύσκολες ώρες και δεν αυτορρυθμίζονται όταν υπάρχουν προβλήματα. Κι ότι απαιτείται η ισχυρή παρέμβαση του κράτους για να αναφανούν διέξοδοι και να προστατευτεί η κοινωνία.

Όταν δεν κρατιέσαι να πεις την άποψή σου

Είναι πολλές φορές που δεν κρατιόμαστε να δηλώσουμε την ύπαρξή μας και να καταγράψουμε την άποψή μας. Και αυτό από μία σκοπιά είναι λογικό. Στις εποχές που αποθεώνεται ο ατομικισμός, γιατί να μην λέμε διαρκώς ποια είναι η άποψή μας; Αυτή άλλωστε είναι και η επιτυχία των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, των ιδιωτικών εκείνων εταιριών που αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει η ανάγκη πολλών αρχικά να επικοινωνούν και σταδιακά να εκφράζονται δημιουργώντας δίκτυα με άλλους.

Καμιά φορά μάλιστα τις «μαλώνουμε» κιόλας αυτές τις εταιρίες όταν βάζουν κανόνες που δεν μας αρέσουν, λες και είναι η κυβέρνησή μας ή ο δήμος μας που μας στέρησε ένα προνόμιο.

Συχνά όμως, το πρόβλημα δεν είναι η κακή χρήση μίας πλατφόρμας, ή η αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Είναι πρόβλημα αυτή η τάση που αποκτάμε όταν είμαστε συνέχεια, όλη τη μέρα μέσα, να θεωρούμε ότι όλα μας αφορούν προσωπικά κι ότι πρέπει να πούμε αυτό που θέλουμε. Για αυτό και κάνουμε συνέχεια αναρτήσεις και σχολιάζουμε. Νομίζοντας ότι είμαστε σε έναν ανοιχτό χώρο ενώ κατά βάση είμαστε σε ένα κλειστό σύστημα που λίγο πολύ το ξέρουμε και μας ξέρει.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr