Είναι δυνατόν να αποφύγουμε τα μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας; Σε καμία περίπτωση. Άλλωστε ακόμα και αν δεν έπαιρναν μέτρα τα κράτη θα τα πάρουν μόνοι τους οι πολίτες που δεν βλέπουν πώς θα αποφύγουν τους υψηλούς λογαριασμούς ρεύματος. Κατά συνέπεια, ας ετοιμαστούμε και για άλλα μέτρα πέραν όσων ανακοινώνονται. Και το αν φτάσουμε και στο σημείο των υποχρεωτικών διακοπών ρεύματος θα το δούμε, αλλά σίγουρα οι προοπτικές για τον χειμώνα δεν είναι καλές έτσι όπως πάνε τα πράγματα

Υπάρχουν όμως και δύο σημεία που θέλουν προσοχή. Το να ανακοινώνονται σειρά από μέτρα χωρίς να προσμετράται και η αποτελεσματικότητά τους ή χωρίς να προβλέπεται η εφαρμογή τους, δεν έχει νόημα. Όχι ότι στις πολιτικές που ανακοινώνονται, δεν υπάρχει και η επιφύλαξη κατά πόσον θα γίνουν αποδεκτές από τους πολίτες, Πάντα γίνεται αυτό, κυρίως με τη μορφή του πολιτικού κόστους που έχουν τέτοιες αποφάσεις. Το κρίσιμο είναι να μην καταλήξουμε σε μεγάλο περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών. Να μην καταλήξουμε σαν την περίπτωση των μέτρων της πανδημίας που απαγορεύονταν οι ιστορικές συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο ή ελέγχονταν  τα νέα παιδιά που κάθονταν στα παγκάκια. Αυτό το κλίμα ούτε το θέλουμε, ούτε θα αποδώσει τίποτα.

Το άλλο σημείο είναι ότι δεν γίνεται η εξοικονόμηση της ενέργειας να είναι μόνο θέμα ατομικής ευθύνης. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις δεν είναι απλώς τροχονόμοι μέτρων, αλλά ασκούν πολιτικές και εξουσίες. Πρέπει να έχουν σχέδιο για την παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, όπως και να προστατεύουν και να εγγυώνται την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική ευημερία. Αν δεν μπορούν, αν αργούν να πάρουν αποφάσεις- όπως ανοιχτά πια συζητιέται στην καρδιά της ΕΕ- τότε πρέπει να παραιτηθούν και να δώσουν χώρο σε άλλες πολιτικές δυνάμεις και προτάσεις. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και στις κρίσιμες μέρες που περνάμε δεν κρίνεται μόνο η επιβίωση και ο βιοπορισμός αλλά και η δημοκρατία και οι δημοκρατικές αξίες. Για αυτές παλεύουμε.

Η ειρήνη είναι μη διαπραγματεύσιμη

Η Ρωσία αφήνει συνέχεια ανοιχτό το ζήτημα της χρήσης πυρηνικών όπλων ενώ απειλεί την Ευρώπη ότι θα παγώσει τον χειμώνα. Κάνει ένα «βρώμικο» εκβιασμό σε εκατομμύρια ανθρώπους με σκοπό να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους για να λυγίσουν και να συμβιβαστούν με τα δεδομένα που δημιούργησε η εισβολή στην Ουκρανία.

Η Τουρκία έχει μία εμμονή ότι θα έρθει “κάποιο βράδυ” στην Ελλάδα και απειλεί με τη μνήμη της σφαγής στη Σμύρνη το ’22. Κι επειδή αυτό μπερδεύει κάπως και όσους περιορίζονται να τα βλέπουν όλα μέσα από γεωπολιτικές αναλύσεις και μόνο, ας θυμίσουμε ότι η σφαγή στη Σμύρνη δεν ήταν μέρος ενός πολέμου γενικώς και αόριστα, αλλά μία μαζική δολοφονία αμάχων. Το να επικαλείσαι στις μέρες μας κάτι τέτοιο, όπως κάνει η τουρκική ηγεσία σήμερα είναι «βρώμικη» πολιτική παλιών βάρβαρων αιώνων και σε καμία περίπτωση “ρεαλιστική πολιτική”.

Το ότι δεν είμαστε ιστορικά για πρώτη φορά μπροστά σε τέτοια φαινόμενα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ισοπεδώνεται και η συζήτηση σε ένα γενικόλογο “έτσι είναι ο πόλεμος” ή “αυτά έχει η ζωή στον καπιταλισμό”. Και σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να συμψηφίζουμε  τη βαρβαρότητα. Το τι έκαναν οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ δεν συμψηφίζεται με το τι κάνουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία.

Θα παγώσουμε, θα φτωχύνουμε, αλλά ο πόλεμος θα μπορούμε να πούμε ότι έχει τελειώσει μόνο με ειρήνη στην Ουκρανία και ελεύθερους όλους τους κατοίκους της Ουκρανίας.

Η ειρήνη είναι μη διαπραγματεύσιμη.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr